Warnikajmy
| Artykuł |
54°9′44.89″N 21°13′43.24″E |
|---|---|
| - błąd |
0 m |
| WD |
54°10'N, 21°10'E |
| - błąd |
20897 m |
| Odległość |
6 m |
| osada | |
 Brama folwarczna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo |
Warnikajmy |
| Liczba ludności (2004) |
144 |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
11-430[1] |
| Tablice rejestracyjne |
NKE |
| SIMC |
0479178 |
Położenie na mapie gminy Korsze  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kętrzyńskiego  | |
 54°09′44,89″N 21°13′43,24″E/54,162469 21,228678
| |
Warnikajmy (niem. Warnikeim) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Korsze. Obecnie osada stanowi samodzielne sołectwo[2].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś istniała już najprawdopodobniej w XIV wieku jako zaplecze gospodarcze strażnicy krzyżackiej w pobliskiej Równinie Górnej. Wieś zamieszkana była przez Prusów. Wskazuje na to jej nazwa, składająca się z pruskich słów warne – wrona i kaymis – wieś oraz prawo obowiązujące dla wsi zasiedlonych przez Prusów.
W XVI wieku wieś należała do rodziny von Oppen. W XVII, XVIII i pierwszej połowie XIX wieku Warnikajmy były w posiadaniu rodu Egloffsteinów znanego z Mołtajn i Sorkwit, a następnie rodziny von Borcke z Tołkin. W latach 1860–1929 Warnikajmy były w rękach kobiet pochodzących z rodziny von Borcke. Ostatnia z nich, Klara von Below, została żoną Juliusza von Braun (stryj Wernera von Braun).
W roku 1913 majątek ziemski w Warnikajmach o powierzchni 396 ha należał do Klary von Braun. Mąż jej w tym czasie był starostą Gierdawy).
Po II wojnie światowej w Warnikajmach powstał PGR. W latach 1947–1961 była tu stadnina koni, która w roku 1961 przeniesiona została na teren powiatu morąskiego. Warnikajmy od 1 października 1961 roku weszły w skład Kombinatu PGR Garbno.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Neogotycki folwark, którego zabudowa pochodzi z początku XX w. Został upodobniony do warownego przedzamcza z wieżą bramną, krużgankami od strony dziedzińca oraz basztami. Do lat 30. XX wieku folwark przylegał do neogotyckiego zamku z donżonem, który został zlicytowany za długi właścicieli i rozebrany dla pozyskania cegły[3].
Ochrona przyrody[edytuj | edytuj kod]
Wschodnia część osady wchodzi w skład Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Rzeki Guber[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1336 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Obwieszczenie NR 1/2017 Rady Miejskiej w Korszach z dnia 28 grudnia 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu Statutu Gminy Korsze. 4 stycznia 2018. [dostęp 2022-04-30]. (pol.).
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 193
- ↑ Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska: geoserwis mapy. [dostęp 2022-05-07]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Licharewa, „Kętrzyn. Z dziejów miasta i powiatu”, wyd. „Pojezierze”, Olsztyn 1962. (str. 126 i 152 – stadnina)
- Rudolf Grenz, „Der Kreis Rastenburg”, Marburg/Lahn, 1976. (str. 318 – majątek, str. 321 – cegielnia)
- „Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic”, Pojezierze, Olsztyn, 1978 (str. 208 i 224 – Egloffsteinowie, str. 270 – PGR)
- Mariusz Wyczółkowski, „Warnikajmy – mały Malbork”, Piramida – Informator Kętrzyński, nr 4, Kętrzyn, 1997 (str. 1-3)
- Siedziba gminy:Korsze
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Przysiółki | |
| Integralne części wsi |
