Przejdź do zawartości

Wiazyń (gmina)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiazyń
gmina wiejska
1921–1939[1]
Państwo

 Polska

Województwo

(1919–20: okręg wileński)
(1920–21: okręg nowogródzki)
1921–22: nowogródzkie
(1922–26: Ziemia Wileńska)
1926–39: wileńskie

Powiat

wilejski

Siedziba

Wiazyń

Populacja (1921)
• liczba ludności


8578[2]

Szczegółowy podział administracyjny (1921)
Liczba gromad

78

Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Wiazyń”
54°25′12,0000″N 27°10′12,0000″E/54,420000 27,170000

Wiazyń – dawna gmina wiejska istniejąca do 1945 roku w woj. nowogródzkim/Ziemi Wileńskiej/woj. wileńskim (obecnie na Białorusi). Siedzibą gminy było miasteczko Wiazyń (507 mieszk. w 1921 roku[2])[3].

Na samym początku okresu międzywojennego gmina Wiazyń należała do powiatu wilejskiego w woj. nowogródzkim[2]. 13 kwietnia 1922 roku gmina wraz z całym powiatem wilejskim została przyłączona do objętej władzą polską Ziemi Wileńskiej[4], przekształconej 20 stycznia 1926 roku w województwo wileńskie.

Po wojnie obszar gminy Wiazyń wszedł w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku gminę zamieszkiwało 8578 osób, 939 było wyznania rzymskokatolickiego, 7480 prawosławnego, 6 ewangelickiego, 1 starobrzędowego, 152 mojżeszowego. Jednocześnie 2751 mieszkańców zadeklarowało polską, 5668 białoruską, 137 żydowską, 14 rosyjską, 4 łotewską, 1 cygańską, 1 czeską, 1 rusińską i 1 ukraińską przynależność narodową. Było tu 1446 budynków mieszkalnych[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Od 1921 jednostka administracyjna nowo utworzonego polskiego woj. nowogródzkiego; w czasie II wojny światowej poza administracją polską; po II wojnie światowej poza granicami Polski.
  2. a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  3. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej - podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  4. Dz.U. z 1922 r. nr 26, poz. 213 – Art. 8.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 7, część 2, 1924, s. 91.