Willa Quodbacha w Szczecinie
 nr rej. A-832 z 30.12.1994[1]
| |
_2.jpg) Willa Quodbacha po odświeżeniu elewacji, maj 2020 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Al. Wojska Polskiego 66 |
| Typ budynku |
willa |
| Architekt |
C.J. Decker |
| Rozpoczęcie budowy |
1876 |
| Ukończenie budowy |
1877 |
| Ważniejsze przebudowy |
1899, 1903 |
Położenie na mapie Szczecina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
 53°26′01,5″N 14°32′21,1″E/53,433750 14,539194
| |
Willa Quodbacha – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 66 w Szczecinie.
Zaprojektowana w 1876 roku przez C.J. Deckera willa była jedną z pierwszych powstałych na przedpolach dawnej twierdzy[2]. Budynek został oddany do użytku w 1877 roku[2][3]. W 1884 roku dobudowano do niego wozownię, a rok później zaprojektowany przez Alberta Müllera dwukondygnacyjny budynek gospodarczy z wieżyczką (obecnie na osobnej posesji pod adresem Wojska Polskiego 66a)[2]. W kolejnych latach willa przechodziła liczne rozbudowy i przebudowy. W 1899 roku dobudowano schody prowadzące na werandę od frontu oraz werandę ze schodami wychodzącymi z pokoju pani na ogród, a w 1903 roku w części południowej dostawiono dodatkowy pokój. W 1936 roku odsprzedano część działki od strony południowej (obecnie ul. 5 Lipca pod nr 1-1a), na której nowy właściciel wybudował dom mieszkalny[2].
Pierwszym właścicielem willi był przedsiębiorca Quodbach. Później należała kolejno do lekarza Wegnera (1894), tajnego radcy państwowego Delbrücka (1899), szczecinianki E. Korte (1903) i kupca Artura Appelta (1936). Instalację elektryczną założono w budynku dopiero w 1919 roku[2][4]. W czasie II wojny światowej w willi mieściła się firma kamieniarska Flemming H. & Co. Steine und Erden-Grosshandlung[3]. Po 1945 roku w budynku najpierw urzędowała prokuratura wojskowa, następnie w latach 50.[5] ulokowano w nim siedzibę zarządu wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej[3], przy którym działała kawiarnia „Drużba” i kino[2]. Po przemianach ustrojowych w willi znalazły swoją siedzibę Stowarzyszenie Współpracy Polska-Wschód i Stowarzyszenie Polska-Łotwa[3]. W podziemiach otwarto w 1992 roku restaurację Hajfong Tropical[3], górne pomieszczenia zajęła natomiast restauracja „Villa Astoria”, organizująca przyjęcia okolicznościowe[2][3]. Pod koniec 2018 roku w willi otworzono restaurację Evil Steak House[6].
Wzniesiony w stylu neoklasycystycznym[3] budynek posadowiony został na wysokim cokole. Posiada dwuspadowe dachy i trzytraktowe wnętrze[2]. W środkowej części fasady frontowej znajduje się ryzalit w formie portyku[2]. Ostatnia kondygnacja ma formę mezzanino[2][4]. Okna obramowane są pilastrami zwieńczonymi jońskimi kapitelami, poniżej nich znajdują się natomiast płyciny z dekoracjami[2][4]. We wnętrzu zachował się oryginalny parkiet, stolarka drzwi i sztukaterie na sufitach[2]. W pomieszczeniach na parterze mieściły się pierwotnie pokój pani, jadalnia, salon, kuchnia i pokój dla gości, na piętrze łazienki, toaleta i pokoje, w piwnicy natomiast pralnia, magazyny i pomieszczenia dla służby[2][4]. Od frontu i na tyłach domu znajdował się okazały ogród[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 120 [dostęp 2017-08-16].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Willa Quodbacha – al. Wojska Polskiego 66. sedina.pl, 2009-02-12. [dostęp 2017-08-18].
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Szczecina. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo Kultury, 2015, s. 1178. ISBN 978-83-942725-0-0.
- ↑ a b c d Damian Grzesiak: Willa Quodbacha (Restauracja). eturystyka.wzp.pl, 2009-02-12. [dostęp 2017-08-18].
- ↑ Maria Łopuch: Szczecin Pogodno. Szczecin: Stowarzyszenie Czas Przestrzeń Tożsamość, 2010, s. 318, seria: Czas Przestrzeń Tożsamość. ISBN 978-83-932445-0-8.
- ↑ Monika Gapińska: Zjesz za darmo, ale wrzuć coś do puszki dla potrzebujących. 24kurier.pl, 2018-10-18. [dostęp 2019-02-14].
