
Wocławy
Artykuł |
54°16′28″N 18°46′19″E |
---|---|
- błąd |
38 m |
WD |
54°18'N, 18°46'E, 54°17'27.17"N, 18°46'19.31"E |
- błąd |
20939 m |
Odległość |
6 m |
wieś | |
![]() Ruiny kościoła | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności |
305 |
Strefa numeracyjna |
58 |
Kod pocztowy |
83-020, 83-021[1] |
Tablice rejestracyjne |
GDA |
SIMC |
0159806 |
Położenie na mapie gminy Cedry Wielkie ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu gdańskiego ![]() | |
![]() |
Wocławy (niem. Wotzlaff) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Cedry Wielkie na obszarze Żuław Gdańskich.
Wieś należąca do Żuław Steblewskich terytorium miasta Gdańska położona była w drugiej połowie XVI wieku w województwie pomorskim[2]. W latach 1945–1998 miejscowość nieprzerwanie należała do województwa gdańskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej, należącej do dekanatu Żuławy Steblewskie w archidiecezji gdańskiej. Kościół katolicki powstał w okresie międzywojennym dla pracowników sezonowych, przybywających na Żuławy z Polski. Obecna szkoła jest plebanią dawnej parafii katolickiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Najwcześniejsze dokumenty mówią o nadaniu wsi przez Władysława Łokietka synom podkomorzego gdańskiego Unisława w 1308. W latach 1310–1454 wieś była we władaniu krzyżackiej komturii gdańskiej, aby następnie przejść na własność miasta Gdańska – lata 1454–1793 i 1807–1814. W latach 1793–1807 oraz 1814–1914 była pod zarządem skarbu pruskiego. Pierwotny układ wsi prawdopodobnie owalnicowy, obecnie ulicówka.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[3] na listę zabytków wpisana jest ruina kościoła parafialnego pw. św.św. Piotra i Pawła z poł. XIV, nr rej.: 489 z 7.02.1974.
Ruiny gotyckiego kościoła poewangelickiego wzmiankowanego w 1384. Wzniesiony z cegły jako budowla bazylikowa, trójnawowa, z masywną wieżą od zachodu. W 1729 w znacznej części zniszczony przez pożar. Odbudowany siedem lat później w skromniejszej postaci, w obrębie dawnej nawy głównej. W tym samym czasie dostawiono górną kondygnację wieży, przykrytą blaszanym hełmem. Budynek ten częściowo uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej w 1945 i od tego czasu pozostaje w ruinie.
W murach od strony zachodniej relikty schodów tunelowych na wyższą kondygnację. Na terenie przykościelnym znajdują się płyty nagrobne przeniesione z posadzki kościoła, a także zadbana, autentyczna stela menonicka z Wróblewa z 1739 r.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1477, 1478 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w.: rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 128.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022, s. 33 [dostęp 2017-01-15] .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katalog zabytków sztuki w Polsce, Województwo gdańskie, Pruszcz Gdański i okolice – Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1986, ISBN 83-221-0277-1; ISBN 83-221-0375-1