54°16′28″N 18°46′19″E/54,274444 18,771944Wocławy
| ||
 Ruiny kościoła | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | pomorskie | |
| Powiat | gdański | |
| Gmina | Cedry Wielkie | |
| Liczba ludności | 305 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 58 | |
| Kod pocztowy | 83-020 (p-ta Cedry Wielkie) | |
| Tablice rejestracyjne | GDA | |
| SIMC | 0159806 | |
Położenie na mapie gminy Cedry Wielkie   Wocławy | ||
Położenie na mapie powiatu gdańskiego  Wocławy | ||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  Wocławy | ||
Położenie na mapie Polski  Wocławy | ||
| 54°16′28″N 18°46′19″E/54,274444 18,771944
| ||
Wocławy (niem. Wotzlaff) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Cedry Wielkie na obszarze Żuław Gdańskich.
W latach 1945–1998 miejscowość nieprzerwanie należała do województwa gdańskiego.
Miejscowość jest siedzibą parafii rzymskokatolickiej, należącej do dekanatu Żuławy Steblewskie w archidiecezji gdańskiej.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Najwcześniejsze dokumenty mówią o nadaniu wsi przez Władysława Łokietka synom podkomorzego gdańskiego Unisława w 1308. W latach 1310–1454 wieś była we władaniu krzyżackiej komturii gdańskiej, aby następnie przejść na własność miasta Gdańska – lata 1454–1793 i 1807–1814. W latach 1793–1807 oraz 1814–1914 była pod zarządem skarbu pruskiego. Pierwotny układ wsi prawdopodobnie owalnicowy, obecnie ulicówka.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru zabytków NID[1] na listę zabytków wpisana jest ruina kościoła parafialnego pw. św.św. Piotra i Pawła z poł. XIV, nr rej.: 489 z 7.02.1974.
Ruiny gotyckiego kościoła poewangelickiego wzmiankowanego w 1384. Wzniesiony z cegły jako budowla bazylikowa, trójnawowa, z masywną wieżą od zachodu. W 1729 w znacznej części zniszczony przez pożar. Odbudowany siedem lat później w skromniejszej postaci, w obrębie dawnej nawy głównej. W tym samym czasie dostawiono górną kondygnację wieży, przykrytą blaszanym hełmem. Budynek ten częściowo uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej w 1945 i od tego czasu pozostaje w ruinie.
W murach od strony zachodniej relikty schodów tunelowych na wyższą kondygnację. Na terenie przykościelnym znajdują się płyty nagrobne przeniesione z posadzki kościoła, a także zadbana, autentyczna stela menonicka z Wróblewa z 1739 r.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 31 grudnia 2017; 7 miesięcy temu. [dostęp 2017-01-15]. s. 33.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Katalog zabytków sztuki w Polsce, Województwo gdańskie, Pruszcz Gdański i okolice – Instytut Sztuki PAN, Warszawa 1986, ISBN 83-221-0277-1; ISBN 83-221-0375-1
| ||||||||||||||
