Wyścig Pokoju 1950

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyścig Pokoju 1950
1949 1951
Data

30 kwietnia-9 maja 1950

Etapów

9

Dystans

1557 km

Czas zwycięzcy

43h 01’04’’ (36,194 km/h)

Zgłoszenia

70 kolarzy

Ukończyło wyścig

50 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Dania Willy Emborg

Drugie miejsce

Bronisław Klabiński

Trzecie miejsce

Czechosłowacja Vlastimil Růžička

Pozostałe klasyfikacje
Drużynowa

Czechosłowacja Czechosłowacja

III edycja Wyścigu Pokoju (fr. Course de la Paix) odbyła się w dniach 30 kwietnia – 9 maja 1950 r. Wyścig kolarski organizowany przez Trybunę Ludu i Rudé Právo otrzymał oficjalną nazwę Wyścigu Pokoju. Stało się to dlatego, że Polski Komitet Obrońców Pokoju ufundował nagrodę dla zwycięzcy klasyfikacji drużynowej. Tym razem wyścig odbywał się na trasie z Warszawy do Pragi i miał długość 1557 km. W klasyfikacji indywidualnej zwyciężył Duńczyk Willy Emborg. W klasyfikacji drużynowej zwyciężyła reprezentacja Czechosłowacji. Sędzią głównym wyścigu był Polak Franciszek Szymczyk.
Podobnie jak w poprzednich edycjach regulamin głosił, że „w wyścigu mogą brać udział zaproszeni kolarze krajów demokracji ludowej oraz robotniczych związków sportowych innych państw, posiadających licencje na rok 1950.” Po raz kolejny zrobiono wyjątek dla Francuzów, którzy reprezentowali FSGT, czyli związek nie posiadający licencji Francuskiej Federacji Kolarskiej, a więc nie afiliowany w UCI. Dodatkowo jeszcze w drodze wyjątku dopuszczono do startu narodową reprezentację Danii.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

W III edycji Wyścigu Pokoju udział wzięło 71 kolarzy, spośród których 51 dotarło do mety w Pradze. Zmiany w regulaminie spowodowały, że każdy kraj mogła reprezentować teraz tylko jedna, sześcioosobowa drużyna. Do startu w wyścigu pierwotnie zgłoszono 13 zespołów ale ostatecznie wystartowało 12 drużyn, gdyż Albańczycy nie dotarli na start. Po raz pierwszy w wyścigu udział wzięli kolarze z NRD, Danii, Anglii i Włoch. Ten ostatni kraj reprezentowany był przez zespół robotniczy z Triestu, które to miasto stanowiło wówczas odrębny twór państwowoprawny zwany Wolnym Terytorium Triestu. Zespoły, które wzięły udział w 3. edycji Wyścigu Pokoju:

Anglia ANGLIA (drużyna robotnicza) POLONIA FRANCUSKA
7 Lane Hook 10 T. Sauders 43 Leon Drobniewski 46 Feliks Klabiński
8 T. Jones 11 J. Spragg 44 Benedykt Jakubowski 47 Władysław Klabiński
9 K. Russell 12 J. Welsh 45 Bronisław Klabiński 48 Aleksander Sowa
BUŁGARIA RUMUNIA
13 Iwan Dinew 16 Georgi Geszew 49 Nicolae Chicomban 52 Marin Niculescu
14 Miłko Rusew 17 Stefan Iwanow 50 Traian Chicomban 53 Ervant Norhadian
15 Iwan Georgiew 18 Ilija Wełczew 51 Gheorghe Negoescu 54 Constantin Șandru
Dania DANIA WĘGRY
19 Knud Erik Andersen 22 Wedell Østergaard 55 Géza Holényi 58 János Ötvös
20 Freddy Ammentorp 23 Willy Emborg 56 Géza Kertész 59 Gyula Sere
21 Børge Saxil Nielsen 24 Gunnar Røpke 57 Sandor Nyilasi 60 Tibor Vida
Finlandia FINLANDIA (TUL) Czechosłowacja CZECHOSŁOWACJA
25 Veikko Kasslin 28 Onni Niemi 61 Jiří Holubec 64 Josef Skořepa
26 Aulis Laine 29 Sulo Punkinen 62 Milan Perič 65 Zdeněk Šrámek
27 Lennart Mäkilä 30 Eino Salminen 63 Vlastimil Růžička 66 Jan Veselý
Francja FRANCJA (FSGT) Polska POLSKA
31 Maurice Herbulot 34 Jacques Alix 67 Tadeusz Gabrych 70 Roman Siemiński
32 Charles Riegert 35 Marcel Lemay 68 Wojciech Królikowski 71 Władysław Wandor
33 Eugène Garnier 36 Franck Vriet 69 Teofil Sałyga 72 Wacław Wrzesiński
NIEMIECKA REPUBLIKA DEMOKRATYCZNA Wolne Terytorium Triestu WOLNE TERYTORIUM TRIESTU (drużyna robotnicza)
37 Werner Gräbner 40 Karl-Heinz Hey Enrico Sossi Giuliano Donadell
38 Otto Busse 41 Lothar Meister I Leonardo Di Luciano Luciano Horvatin
39 Horst Gaede 42 Kurt Plitt Livio Zanolla

Trasa wyścigu[edytuj | edytuj kod]

3. edycja Wyścigu Pokoju liczyła dziewięć etapów i tym razem rozpoczynała się w Warszawie, a kończyła w Pradze. Pierwszych pięć etapów prowadziło przez terytorium Polski. Szósty etap rozpoczynał się w przygranicznym Cieszynie i kończył w Gottwaldovie[1]. Był to etap górski. Pozostałe trzy etapy w całości rozgrywane były na terenie Czechosłowacji. Najdłuższym etapem był, liczący 218 km, III etap z Łodzi do Wrocławia. Niewiele krótszy był również V etap z Chorzowa do Cieszyna. Najkrótsze etapy liczyły po 143 km i były to etapy I (dookoła Warszawy) i VIII (z Brna do Pardubic).

Zmiany w regulaminie Wyścigu[edytuj | edytuj kod]

W 1950 r. nieco zmieniono i tak nadal surowe przepisy regulaminu. Zwycięzca etapu otrzymywał 1 minutę bonifikaty. Jednak przebicie opony nie uprawniało do zmiany koła, którego wymiana karana była dodaniem 20 minut do czasu zawodnika, a wszelkie naprawy musiał on wykonywać sam (pomoc innych osób kosztowała dodatkowe 10 minut). Jedynie przy bardzo poważnych uszkodzeniach roweru np. złamanie ramy, widelca itp. dozwolona była pomoc mechanika jadącego w wozie technicznym. Nie było natomiast kar za zamianę roweru między zawodnikami.

Przebieg wyścigu[edytuj | edytuj kod]

Od pierwszych etapów wyścig był ciekawy. Pierwszy etap wygrał faworyt Czechosłowaków i tryumfator sprzed roku Jan Veselý. Kolejny etap padł łupem reprezentanta Polonii Francuskiej Bronisława Klabińskiego. Kolejne dwa etapy wygrał inny Czechosłowak Vlastimil Růžička, ale po czterech etapach faworytem wydawał się Klabiński, który miał przewagę 3'42" nad drugim zawodnikiem w klasyfikacji generalnej. Jednak na V etapie nastąpił atak Williego Emborga, który wygrał ten etap po samotnej ucieczce i osiągnął na nim przewagę blisko 20 minut nad Klabińskim. Dzięki temu zdobył żółtą koszulkę lidera wyścigu. Pomimo walki na kolejnych etapach pochodzącemu z Polski kolarzowi udało się tylko zniwelować przewagę Duńczyka, który ostatecznie wygrał z przewagą 7'20". Trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej zajął reprezentujący Czechosłowację Vlastimil Růžička, który wygrał cztery etapy w tej edycji wyścigu i skorzystał na zmianach w regulaminie premiujących bonusami czasowymi zwycięzców etapów. Czwarte miejsce zajął zwycięzca poprzedniej edycji Jan Veselý, który wygrał pierwszy i ostatni etap tej edycji wyścigu. W pierwszej dziesiątce klasyfikacji generalnej wyścigu nie znalazł się żaden reprezentant Polski.
W klasyfikacji drużynowej po raz pierwszy w historii zwyciężyła reprezentacja Czechosłowacji. Drugie miejsce niespodziewanie, głównie dzięki świetnemu występowi Willy’ego Emborga zajęła reprezentacja Danii, a trzecie Rumunia. Polska została sklasyfikowana na piątym miejscu a reprezentacja Polonii Francuskiej na siódmym miejscu.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

I etap, (30 kwietnia 1950), dookoła Warszawy (143 km)[edytuj | edytuj kod]

Jeden z dwóch najkrótszych etapów 3. edycji Wyścigu Pokoju zakończył się zwycięstwem reprezentanta Czechosłowacji Jana Veselego, który na finiszu pokonał Duńczyka Knuda Erika Andersena, torowego mistrza świata amatorów w wyścigu na dochodzenie z poprzedniego roku. Razem z nimi w grupie przyjechało jeszcze trzech kolarzy. Niespodziewanie liderami klasyfikacji drużynowej zostali Duńczycy. Zawodnicy z reprezentacji Polski zaprezentowali się słabo, najlepszy z nich Wojciech Królikowski przyjechał 18. ze stratą ponad czterech minut, a drużynowo Polacy stracili ponad 20 minut do zwycięzców. Było to, niestety dla kibiców kolarstwa w Polsce, zwiastunem ich słabej postawy w całym wyścigu. Dobrze zaprezentował się za to najmłodszy z braci Klabińskich, jadący w barwach Polonii Francuskiej Bronisław, który zajął szóste miejsce.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Czechosłowacja Jan Veselý 3:49,27
2. Dania Knud Erik Andersen +0,01
3. Francja Maurice Herbulot +0,03
4. Dania Børge Saxil Nielsen +0,04
5. Marin Niculescu +0,06
6. Bronisław Klabiński +0,44
7. Francja Eugène Garnier +1,29
8. Francja Marcel Lemay +1,30
9. János Ötvös +1,31
10. Dania Willy Emborg +1,32

II etap, (1 maja 1950), Warszawa – Łódź (183 km)[edytuj | edytuj kod]

Po tym etapie kibice w Polsce mieli nowego bohatera. Nie był nim jednak, żaden z reprezentantów Polski a 19-letni Bronisław Klabiński jadący w barwach Polonii Francuskiej. Wygrał on walkę na finiszu w Łodzi pokonując trzech innych uczestników ucieczki, którzy dojechali z nim do mety. Drugie miejsce zajął Bułgar Ilija Wełczew a trzeci był Duńczyk Willy Emborg. Tym razem w pierwszej dziesiątce znalazł się jeden z reprezentantów Polski Teofil Sałyga, który przyjechał na metę szósty ponad dwie minuty za zwycięzcą. Dzięki zwycięstwu na etapie i słabszej jeździe Czechosłowaków Bronisław Klabiński został nowym liderem wyścigu. W klasyfikacji drużynowej przewodzenie przejęli Francuzi.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Bronisław Klabiński 5:00,12
2. Ilija Wełczew +0,01
3. Dania Willy Emborg +0,02
4. János Ötvös +0,04
5. Francja Jacques Alix +2,03
6. Polska Teofil Sałyga +2,15
7. Czechosłowacja Josef Skořepa +2,28
8. Constantin Șandru +3,02
9. Aleksander Sowa +4,20
10. Feliks Klabiński +4,44

III etap, (2 maja 1950), Łódź – Wrocław (218 km)[edytuj | edytuj kod]

Najdłuższy etap 3. edycji Wyścigu Pokoju nie przyniósł znaczących rozstrzygnięć. Na metę we Wrocławiu dotarła duża grupa kolarzy, z której najszybciej finiszował Vlastimil Růžička z Czechosłowacji wyprzedzając swojego rodaka Jana Veselego. Lider wyścigu Bronisław Klabiński z Polonii Francuskiej kontrolował spokojnie sytuację i dojechał na piątym miejscu. Najlepszym z reprezentantów Polski był Wacław Wrzesiński, który przyjechał siódmy. Podobnie jak w klasyfikacji indywidualnej tak i w drużynowej nie zaszły żadne zmiany i pozycję lidera utrzymała Francja.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Czechosłowacja Vlastimil Růžička 6:06,45
2. Czechosłowacja Jan Veselý +0,00
3. Marin Niculescu +0,00
4. Francja Maurice Herbulot +0,00
5. Bronisław Klabiński +0,00
6. Miłko Rusew +0,00
7. Polska Wacław Wrzesiński +0,00
8. Géza Holényi +0,00
9. Georgi Geszew +0,00
10. Francja Franck Vriet +0,06

IV etap, (3 maja 1950), Wrocław – Chorzów (183 km)[edytuj | edytuj kod]

Czwarty etap wygrał również Vlastimil Ružička z Czechosłowacji. Tym razem jednak stało się to po samotnej ucieczce. Drugiego na mecie Francuza Jacques’a Alixa wyprzedził o ponad minutę, a trzeciego Bułgara Miłko Rusewa o blisko trzy i pół minuty. Tuż za Bułgarem przyjechał, kontrolujący nadal sytuację lider Bronisław Klabiński z Polonii Francuskiej. Reprezentanci Polski w dalszym ciągu prezentowali się słabo. Najlepszy z nich Roman Siemiński przyjechał na metę 19. ze stratą ponad czterech minut do zwycięzcy. W klasyfikacji drużynowej zespół Czechosłowacji zbliżył się o dwie minuty do liderujących Francuzów.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Czechosłowacja Vlastimil Ružička 5:47,40
2. Francja Jacques Alix +1,18
3. Miłko Rusew +3,23
4. Bronisław Klabiński +3,24
5. Lothar Meister I +3,25
6. Francja Maurice Herbulot +3,35
7. Czechosłowacja Jan Veselý +3,36
8. Marin Niculescu +3,37
9. Stefan Iwanow +3,38
10. Francja Marcel Lemay +3,39

V etap, (4 maja 1950), Katowice – Cieszyn (216 km)[edytuj | edytuj kod]

Drugi najdłuższy etap 3. edycji Wyścigu Pokoju okazał się etapem rozstrzygającym o wynikach końcowych. Na tym długim i trudnym etapie kluczowym był szutrowy odcinek drogi pomiędzy Istebną a Bielskiem, na którym pełno było dziur i wybojów. Wielu kolarzy miało na nim upadki, lub przebijało dętki. Pech dosięgnął również lidera wyścigu Bronisława Klabińskiego z Polonii Francuskiej. Zaliczył on upadek i złamał ramę, co spowodowało, że musiał czekać ponad dziesięć minut na wóz techniczny. Z nieszczęścia lidera postanowił skorzystać mało do tej pory widoczny Duńczyk Willy Emborg, który samotnie zaatakował. Udało mu się i dojechał do mety z przewagą blisko czterech minut nad Aleksandrem Sową, kolegą z zespołu Klabińskiego. Dobrze na tym etapie pojechali reprezentanci Czechosłowacji, którzy przyjechali w kolejnej grupie za Sową. Stracili wprawdzie sześć i pół minuty do zwycięzcy, ale drużynowo wygrali etap i objęli prowadzenie w klasyfikacji zespołowej. Dotychczasowy lider wyścigu dojechał na dziesiątym miejscu, lecz stracił niespełna dwanaście minut do zwycięzcy i w związku z tym również koszulkę lidera. Najlepszy z reprezentantów Polski Wojciech Królikowski dojechał 18., ze stratą ponad 22 minut. W sumie reprezentacja Polski straciła na tym etapie niemalże 54 minuty do zwycięskich Czechosłowaków.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Dania Willy Emborg 6:22,02
2. Aleksander Sowa +3,53
3. Miłko Rusew +6,29
4. Czechosłowacja Jan Veselý +6,29
5. Czechosłowacja Vlastimil Růžička +6,29
6. Czechosłowacja Josef Skořepa +6,29
7. Constantin Şandru +7,49
8. Stefan Iwanow +10,23
9. Marin Niculescu +10,56
10. Bronisław Klabiński +11,56

VI etap, (6 maja 1950), Cieszyn – Gottwaldov (161 km)[edytuj | edytuj kod]

Szósty etap rozgrywany po dniu przerwy był etapem spokojnym, na którym niewiele się działo. Na metę w Gottwaldovie dojechała duża grupa kolarzy, z której na finiszu najszybszy okazał się Vlastimil Růžička z Czechosłowacji. W klasyfikacjach indywidualnej i drużynowej nie zaszły żadne zmiany. Liderem nadal pozostał Duńczyk Willy Emborg, a w klasyfikacji drużynowej Czechosłowacja.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Czechosłowacja Vlastimil Růžička 4:15,24
2. Bronisław Klabiński +0,00
3. Georgi Geszew +0,00
4. Polska Wacław Wrzesiński +0,00
5. Polska Tadeusz Gabrych +0,00

VII etap, (7 maja 1950), Gottwaldov – Brno (148 km)[edytuj | edytuj kod]

Siódmy etap przyniósł jeszcze jeden zryw Bronisława Klabińskiego, który oderwał się od peletonu i pilnujących go Duńczyków i samotnie dojechał do mety w Brnie. Jednak zdołał wyprzedzić lidera Willy’ego Emborga i wspomagających go kolegów o pół minuty, co nie miało większego znaczenia dla układu sił w czołówce. Wspomniani Duńczycy bardzo dobrze pilnowali swojego lidera i pomogli mu bezproblemowo dojechać do mety. W klasyfikacji drużynowej nie doszło do większych zmian. Reprezentanci Polski zaliczyli kolejny słaby etap, a najlepszy z nich Wacław Wrzesiński był dopiero 20. ze stratą ponad siedmiu minut do zwycięzcy.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Bronisław Klabiński 3:47,47
2. Dania Willy Emborg +0,33
3. Dania Wedell Østergaard +0,39
4. Dania Knud Erik Andersen +0,51
5. Miłko Rusew +1,48
6. Czechosłowacja Vlastimil Ružička +2,50
7. Gyula Sere +3,52
8. Lothar Meister I +4,27
9. Francja Jacques Alix +4,54 (?)[2]
10. Tibor Vida +4,45 (?)[3]

VIII etap, (8 maja 1950), Brno – Pardubice (143 km)[edytuj | edytuj kod]

Etap ósmy był już spokojniejszy od poprzednich. Przewaga lidera wyścigu Duńczyka Willy’ego Emborga była duża i dodając do niej wsparcie od kolegów z zespołu nikt nie mógł już liczyć na zwycięstwo w wyścigu. W związku z tym silna reprezentacja Czechosłowacji skupiła się na tym, aby utrzymać prowadzenie w klasyfikacji zespołowej. Poza tymi dwoma drużynami nie było na tyle silnej drużyny by jeszcze ktoś włączył się do walki. W związku z tym na metę w Pardubicach dojechała duża grupa kolarzy. Najszybciej finiszował z niej szybki Vlastimil Růžička, który odniósł tym samym czwarte etapowe zwycięstwo w tej edycji wyścigu. Tuż za nim finiszował Børge Saxil Nielsen z Danii i Bronisław Klabiński z Polonii Francuskiej. Z reprezentantów Polskinajwyżej sklasyfikowano Tadeusza Gabrycha, który był dziewiąty.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Czechosłowacja Vlastimil Růžička 3:35,35
2. Dania Børge Saxil Nielsen +0,00
3. Bronisław Klabiński +0,00
4. Dania Knud Erik Andersen +0,00
5. Aleksander Sowa +0,00
6. Marin Niculescu +0,00
7. Czechosłowacja Milan Perič +0,00
8. Dania Wedell Østergaard +0,00
9. Polska Tadeusz Gabrych +0,00
10. Miłko Rusew +0,00

IX etap, (9 maja 1950), Pardubice – Praga (162 km)[edytuj | edytuj kod]

Dziewiąty etap można nazwać etapem „przyjaźni”. Wszyscy byli już pogodzeni z sytuacją w klasyfikacjach zarówno drużynowej, jak i indywidualnej. Na metę w Pradze dojechała duża grupa, z której najszybciej finiszował tym razem, podobnie jak na pierwszym etapie Jan Veselý z Czechosłowacji. Było to jego drugie etapowe zwycięstwo w tej edycji a w sumie szóste (na dziewięć etapów) dla jego zespołu. Przypieczętował w ten sposób tryumf reprezentacji Czechosłowacji w klasyfikacji drużynowej. Zwycięzcą całego wyścigu został Duńczyk Willy Emborg, który tym razem przyjechał dziewiąty. Słabo spisujący się w całym wyścigu reprezentanci Polski również tym razem nie zaprezentowali się najlepiej. Najlepszy z nich Wacław Wrzesiński był dziesiąty. Reprezentacja zakończyła wyścig na piątym miejscu ze stratą ponad półtorej godziny do zespołu Czechosłowacji.

L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Czechosłowacja Jan Veselý 4:08,23
2. Marin Niculescu +0,03
3. Bronisław Klabiński +0,04
4. Czechosłowacja Milan Perič +0,05
5. Dania Børge Saxil Nielsen +0,06
6. Czechosłowacja Josef Skořepa +0,07
7. Aleksander Sowa +0,08
8. Constantin Șandru +0,09
9. Dania Willy Emborg +0,10
10. Polska Wacław Wrzesiński +0,11

Etapy podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Start – meta Długość (km) Zwycięzca etapu Czas
Średnia prędkość 		Lider Lider
drużynowy wyścigu
I etap 30 kwietnia dookoła Warszawy 143 km Czechosłowacja Jan Veselý 3h 49'27"
37,4 km/h		 Czechosłowacja Jan Veselý Dania Dania
II etap 1 maja Warszawa – Łódź 183 km Bronisław Klabiński 5h 00'12"
36,6 km/h		 Bronisław Klabiński Francja Francja
III etap 2 maja Łódź – Wrocław 218 km Czechosłowacja Vlastimil Růžička 6h 06'45"
35,7 km/h
IV etap 3 maja Wrocław – Chorzów 183 km Czechosłowacja Vlastimil Růžička 5h 47'40"
34,6 km/h
V etap 4 maja Katowice – Cieszyn 216 km Dania Willy Emborg 6h 22'02"
33,9 km/h		 Dania Willy Emborg Czechosłowacja Czechosłowacja
VI etap 6 maja Cieszyn – Gottwaldov 161 km Czechosłowacja Vlastimil Růžička 4h 15'24"
37,8 km/h
VII etap 7 maja Gottwaldov – Brno 146 km Bronisław Klabiński 3h 46'47"
38,4 km/h
VIII etap 8 maja Brno – Pardubice 143 km Czechosłowacja Vlastimil Růžička 3h 35'35"
39,8 km/h
IX etap 9 maja Pardubice – Praga 146 km Czechosłowacja Jan Veselý 4h 08'23"
39,2 km/h

Klasyfikacja indywidualna[edytuj | edytuj kod]

Koszulka żółta

L.p. Zawodnik Czas/strata L.p. Zawodnik Czas/strata
1. Dania Willy Emborg 43:01,04 26. Polska Teofil Sałyga +1:48,11
2. Bronisław Klabiński +7,19 27. Polska Wojciech Królikowski +1:52,19
3. Czechosłowacja Vlastimil Růžička +8,14 28. Ervant Norhadian +2:04,21
4. Czechosłowacja Jan Veselý +19,14 29. Feliks Klabiński +2:09,49
5. Marin Niculescu +19,14 30. Iwan Dinew +2:12,11
6. Tibor Vida +33,36 31. Géza Holényi +2:13,36
7. János Ötvös +34,01 32. Werner Gräbner +2:15,58
8. Miłko Rusew +35,22 33. Polska Władysław Wandor +2:24,55
9. Gyula Sere +36,23 34. Dania Gunnar Røpke +2:39,41
10. Constantin Șandru +44,36 35. Finlandia Onni Niemi +2:46,23
11. Czechosłowacja Josef Skořepa +49,58 36. Gheorghe Negoescu +2:51,49
12. Francja Marcel Lemay +56,54 37. Francja Charles Riegert +2:58,24
13. Nicolae Chicomban +57,51 38. Finlandia Eino Salminen +3:02,17
14. Lothar Meister I +58,46 39. Traian Chicomban +3:07,08
15. Dania Wedell Østergaard +1:10,16 40. Czechosłowacja Zdeněk Šrámek +3:09,42
16. Polska Wacław Wrzesiński +1:12,44 41. Wolne Terytorium Triestu Giuliano Donadell +3:15,05
17. Ilija Wełczew +1:18,11 42. Wolne Terytorium Triestu Enrico Sossi +3:36,42
18. Polska Tadeusz Gabrych +1:22,39 43. Finlandia Lennart Mäkilä +4:02,47
19. Aleksander Sowa +1:27,04 44. Otto Busse +4:04,16
20. Horst Gaede +1:30,24 45. Karl-Heinz Hey +4:04,27
21. Dania Knud Erik Andersen +1:30,25 46. Finlandia Sulo Punkinen +4:18,57
22. Polska Roman Siemiński +1:31,13 47. Finlandia Veikko Kasslin +4:25,48
23. Dania Børge Saxil Nielsen +1:32,32 48. Anglia Lane Hook +4:52,08
24. Czechosłowacja Milan Perič +1:42,22 49. Wolne Terytorium Triestu Leonardo Di Luciano +5:03,01
25. Francja Jacques Alix +1:43,44 50. Wolne Terytorium Triestu Livio Zanolla +5:48,41

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Na wynik składa się rzeczywista suma czasów – bez bonifikat – trzech pierwszych zawodników drużyny na każdym etapie.

L.p. Drużyna Czas/strata L.p. Drużyna Czas/strata
1. Czechosłowacja Czechosłowacja 129:42,52 7. Polonia francuska +2:26,59
2. Dania Dania +25,38 8. Niemiecka Republika Demokratyczna +3:07,35
3. Rumunia +35,36 9. Francja Francja +3:59,59
4. Węgry +1:03,22 10. Finlandia Finlandia +7:20,17
5. Polska Polska +1:38,27 11. Wolne Terytorium Triestu Wolne Terytorium Triestu +11:00,10
6. Bułgaria +1:39,10 Anglia Anglia zdekompletowana

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Od 1 stycznia 1949 r. do 31 grudnia 1989 r. miasto Zlin w Czechach nosiło nazwę Gottwaldov na cześć komunistycznego prezydenta Klementa Gottwalda.
  2. ↑ Tuszyński, B., Wyścig Pokoju 1948-1988, s. 58
  3. ↑ tamże

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]


Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wyścig_Pokoju_1950&oldid=71660603”