Wyścig Pokoju

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
58. WP, 6. etap w Dippoldiswalde (18 maja 2006)
Trasa 30. WP (1977)
17. Wyścig Pokoju we Wrocławiu (1964)
14. WP, przygotowania do startu 6. etapu Szczecin-Rostock (8 maja 1961)
Plakat 8. WP (1955)
Znaczek 5. WP (1952)

Wyścig Pokoju (czes. Závod Míru, słow. Preteky mieru, ros. Велогонка Мира, niem. Friedensfahrt, fr. Course de la Paix) – największy amatorski wyścig kolarski po II wojnie w Europie Wschodniej, organizowany od 1948 do 2006 roku (43 edycje). W 2006 otrzymał kategorię 2.HC UCI.

Organizowany w maju, od 1948, początkowo na trasie WarszawaPraga i Praga – Warszawa, przez dzienniki-organy partii komunistycznych: „Trybunę Ludu” (PRL, wcześniej przez „Głos Ludu”) i „Rudé právo” (CSRS) oraz związki kolarskie Polski i Czechosłowacji. Od 1952 współorganizatorem został dziennik-organ SEDNeues Deutschland” i związek kolarski NRD, odtąd wyścig odbywał się na trasie Warszawa – Berlin – Praga (co rok rozpoczynał się w jednym z tych miast). W latach 1985–1986 współorganizatorem wyścigu był także dziennik „Prawda” i związek kolarski ZSRR (1985 wyścig był także rozgrywany w Moskwie, a 1986 – w Kijowie, przy czym w Kijowie zmuszono kolarzy do uczestnictwa w wyścigu etapowym, pomimo że kilka dni wcześniej wydarzyła się katastrofa w Czarnobylu, i wszyscy – zarówno uczestnicy, jak kibice – narażeni byli na opad promieniotwórczy)[potrzebny przypis][1].

Po upadku bloku wschodniego w 1989 wyścig stopniowo tracił na znaczeniu głównie w związku z profesjonalizacją kolarstwa w krajach Europy Środkowo-Wschodniej i tym samym odejściem od amatorstwa. Od 1993 organizowany tylko w Czechach (część etapów w Polsce i Niemczech). W 2005 wyścig się nie odbył z powodu braku środków finansowych i sponsorów. W 2006 trasa wyścigu po raz pierwszy przebiegała przez Austrię – start odbył się 13 maja w Linzu, meta – 20 maja w Hanowerze (była to ostatnia edycja wyścigu). Od 2007 wyścig nie jest rozgrywany z powodów finansowych.

Do 1958 trasa wyścigu w Polsce biegła przez Wrocław, Katowice i Łódź. Od 1959 miastem etapowym był także Kraków. W 1961 wyścig zaplanowano przez Bydgoszcz i Poznań, a w l. 70. z uwagi na dobrą bazę lokalową miastem etapowym był często Toruń[2].

Zwycięzcy[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy indywidualni[edytuj | edytuj kod]

Rok Trasa Długość Etapy Zwycięzca
1948 WarszawaPraga 842 km 5 August Prosenik Jugosławia
1948 Praga – Warszawa 1144 km 8 Aleksandar Zorić Jugosławia
1949 Praga – Warszawa 1259 km 8 Jan Veselý  Czechosłowacja
1950 Warszawa – Praga 1539 km 9 Willy Emborg  Dania
1951 Praga – Warszawa 1544 km 9 Kaj Allan Olsen  Dania
1952 Warszawa – Berlin – Praga 2135 km 12 Ian Steel  Wielka Brytania
1953 Bratysława – Berlin – Warszawa 2231 km 12 Christian Pedersen  Dania
1954 Warszawa – Berlin – Praga 2051 km 13 Eluf Dalgaard  Dania
1955 Praga – Berlin – Warszawa 2214 km 13 Gustav-Adolf Schur  Niemcy Wschodnie
1956 Warszawa – Berlin – Praga 2212 km 12 Stanisław Królak  Polska
1957 Praga – Berlin – Warszawa 2220 km 12 Nenczo Christow  Bułgaria
1958 Warszawa – Berlin – Praga 2210 km 12 Piet Damen  Holandia
1959 Berlin – Praga – Warszawa 2057 km 13 Gustav-Adolf Schur  Niemcy Wschodnie
1960 Praga – Warszawa – Berlin 2290 km 13 Erich Hagen  Niemcy Wschodnie
1961 Warszawa – Berlin – Praga 2435 km 13 Jurij Mielichow  Związek Radziecki
1962 Berlin – Praga – Warszawa 2407 km 14 Gajnan Sajdchużyn  Związek Radziecki
1963 Praga – Warszawa – Berlin 2568 km 15 Klaus Ampler  Niemcy Wschodnie
1964 Warszawa – Berlin – Praga 2246 km 14 Jan Smolík  Czechosłowacja
1965 Berlin – Praga – Warszawa 2318 km 15 Giennadij Lebiediew  Związek Radziecki
1966 Praga – Warszawa – Berlin 2340 km 15 Bernard Guyot  Francja
1967 Warszawa – Berlin – Praga 2307 km 16 Marcel Maes  Belgia
1968 Berlin – Praga – Warszawa 2352 km 14 Axel Peschel  Niemcy Wschodnie
1969 Warszawa – Berlin 2036 km 15 Jean-Pierre Danguillaume  Francja
1970 Praga – Warszawa – Berlin 1976 km 15 Ryszard Szurkowski  Polska
1971 Warszawa – Berlin – Praga 1895 km 14 Ryszard Szurkowski  Polska
1972 Berlin – Praga – Warszawa 2025 km 14 Vlastimil Moravec  Czechosłowacja
1973 Praga – Warszawa – Berlin 2076 km P, 16, E Ryszard Szurkowski  Polska
1974 Warszawa – Berlin – Praga 1806 km 14 Stanisław Szozda  Polska
1975 Berlin – Praga – Warszawa 1930 km P, 13 Ryszard Szurkowski  Polska
1976 Praga – Warszawa – Berlin 1974 km P, 14 Hans-Joachim Hartnick  Niemcy Wschodnie
1977 Warszawa – Berlin – Praga 1648 km 13 Aavo Pikkuus  Związek Radziecki
1978 Berlin – Praga – Warszawa 1796 km P, 12 Aleksandr Awierin  Związek Radziecki
1979 Praga – Warszawa – Berlin 1942 km P, 14 Siergiej Suchoruczenkow  Związek Radziecki
1980 Warszawa – Berlin – Praga 2089 km P, 14 Jurij Barinow  Związek Radziecki
1981 Berlin – Praga – Warszawa 1890 km P, 14 Szachit Zagretdinow  Związek Radziecki
1982 Praga – Warszawa – Berlin 1946 km P, 12 Olaf Ludwig  Niemcy Wschodnie
1983 Warszawa – Berlin – Praga 1899 km P, 12 Falk Boden  Niemcy Wschodnie
1984 Berlin – Praga – Warszawa 1689 km P, 11 Siergiej Suchoruczenkow  Związek Radziecki
1985 Praga – Moskwa – Warszawa – Berlin 1712 km P, 12 Lech Piasecki  Polska
1986 Kijów – Warszawa – Berlin – Praga 2138 km P, 15 Olaf Ludwig  Niemcy Wschodnie
1987 Berlin – Praga – Warszawa 1987 km P, 14 Uwe Ampler  Niemcy Wschodnie
1988 Bratysława – Katowice – Berlin 2013 km P, 13 Uwe Ampler  Niemcy Wschodnie
1989 Warszawa – Berlin – Praga 1927 km 12 Uwe Ampler  Niemcy Wschodnie
1990 Berlin – SlušoviceBielsko-Biała 1595 km P, 11 Ján Svorada  Czechosłowacja
1991 Praga – Warszawa 1261 km P, 9 Wiktor Rżaksinski  Związek Radziecki
1992 Berlin – KarpaczMladá Boleslav 1348 km P, 9 Steffen Wesemann  Niemcy
1993 TaborNový Bor 1342 km P, 9 Jaroslav Bílek  Czechy
1994 Tábor – Trutnov 1354 km P, 9 Jens Voigt  Niemcy
1995 Czeskie BudziejowiceOberwiesenthalBrno 1379 km P, 10 Pavel Padrnos  Czechy
1996 Brno – ŻywiecLipsk 1703 km P, 10 Steffen Wesemann  Niemcy
1997 Poczdam – Żywiec – Brno 1629 km P, 10 Steffen Wesemann  Niemcy
1998 PoznańKarlowe WaryErfurt 1591 km 10 Uwe Ampler  Niemcy
1999 ZnojmoPolkowiceMagdeburg 1613 km 10 Steffen Wesemann  Niemcy
2000 HanowerKudowa-Zdrój – Praga 1608 km 10 Piotr Wadecki  Polska
2001 ŁódźPilzno – Poczdam 1611 km 10 Jakob Piil  Dania
2002 České Budějovice – Chemnitz – Warszawa 1470 km 10 Ondřej Sosenka  Czechy
2003 OłomuniecWałbrzych – Erfurt 1552 km 9 Steffen Wesemann  Niemcy
2004 BrukselaWrocław – Praga 1580 km 9 Michele Scarponi  Włochy
2005 wyścig nie odbył się
2006 LinzKarlowe WaryHanower 1297 km 8 Giampaolo Cheula  Włochy
Legenda
  • P = Prolog
  • E = Epilog

Zwycięzcy drużynowi[edytuj | edytuj kod]

Rekordziści Wyścigu Pokoju (1948-2006)[edytuj | edytuj kod]

uwaga: wszystkie dane zaczerpnięto z niemieckiego portalu poświęconego temu wyścigowi[3]

Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej (indywidualnie)[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej zwycięstw w klasyfikacji generalnej (drużynowo)[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej zwycięstw etapowych (indywidualnie)[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej zwycięstw etapowych (w jednej edycji)[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej kolejnych zwycięstw etapowych (w jednej edycji)[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej etapów w koszulce lidera klasyfikacji indywidualnej[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej etapów w koszulce lidera klasyfikacji sprinterskiej[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej etapów w koszulce lidera klasyfikacji górskiej[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej etapów w koszulkach liderów klasyfikacji drużynowej (1951-1989)[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Łukasz Karolewski, Propagandowe techniki ukrywania katastrofy w Czarnobylu przez władze polskie, „Dzieje Najnowsze, rocznik 43, tom II”, 2011 [dostęp 2019-01-07] (pol.).
  2. Krzysztof Błażejewski. Nasze etapy wyścigu pokoju. „Express Bydgoski”, 2018-05-07. 
  3. Statistiken zur Friedensfahrt (Statystyki Wyścigu Pokoju). [dostęp 2009-11-03]. (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]