Zdzisław Budzyński

Zdzisław Budzyński
Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1952 ; Lusławice
	profesor nauk historycznych
	Specjalność: historia nowożytna Polski
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie
Doktorat	1981
Habilitacja	25 kwietnia 1994
Profesura	23 grudnia 2010
	Polska Akademia Umiejętności
Status	członek krajowy czynny
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie; Uniwersytet Rzeszowski

Zdzisław Budzyński (ur. 15 listopada 1952 w Lusławicach^[1]) – polski historyk, specjalizujący się w historii nowożytnej Polski; nauczyciel akademicki związany z uczelniami w Rzeszowie i Przemyślu^[2].

Życiorys

Urodził się w 1952 roku w Lusławicach koło Tarnowa w województwie małopolskim. Po ukończeniu kolejno szkoły podstawowej i średniej podjął studia na kierunku historia w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Ukończył je w 1976 roku, zdobywając tytuł zawodowy magistra na podstawie pracy pt. Bracia Polscy (arianie) w Małopolsce, napisanej pod kierunkiem prof. Adama Przybosia. Jednocześnie studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim^[3].

Bezpośrednio po ukończeniu studiów kontynuował dalsze kształcenie będąc asystentem w Stacji Naukowej Polskiego Towarzystwa Historycznego w Przemyślu. Odbywał staże naukowe w kraju i zagranicą, głównie za pośrednictwem Polskiej Akademii Nauk, w tym od 1979 roku kilka paromiesięcznych na Ukrainie, gdzie zajmował się kwerendą zasobów archiwów i bibliotek lwowskich oraz innych. W 1980 roku został zatrudniony na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie (od 2001 roku Uniwersytet Rzeszowski) na stanowisku adiunkta. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii uzyskał w 1981 roku na swojej macierzystej uczelni na podstawie pracy nt. Dzieje opieki społecznej w ziemi przemyskiej i sanockiej w XVI-XVIII w.^[1]. W 1994 roku Rada Wydziału Humanistycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia na podstawie rozprawy nt. Ludność pogranicza polsko-ruskiego w drugiej połowie XVIII w. Stan. Rozmieszczenie. Struktura wyznaniowa i etniczna^[4]. W tym samym roku objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Historii WSP w Rzeszowie. Był tam ponadto kierownikiem Zakładu Statystyki i Demografii Historycznej oraz Pracowni Kartografii Historycznej. W 2010 roku prezydent Polski Lech Kaczyński nadał mu tytuł profesora nauk humanistycznych. Niedługo potem został profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Rzeszowskim. W 2012 roku wybrano go na urząd dziekana Wydziału Socjologiczno-Historycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego^[3].

Poza rzeszowską uczelnią pracuje także w Instytucie Historii i Archiwistyki Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu, gdzie w latach 2004–2006 piastował funkcję prorektora. Był także prezesem Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu im. Kazimierza Marii Osińskiego. Jest członkiem Komisji Wschodnioeuropejskiej Wydziału II Historyczno-Filozoficznego Polskiej Akademii Umiejętności. W przeszłości był członkiem Rady Towarzystw Naukowych przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk^[1].

W 2012 został członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN^[5].

Ważniejsze publikacje

Dzieje opieki społecznej w Ziemi Przemyskiej i Sanockiej : (XV–XVIII w.) (1987)
Bibliografia dziejów Rusi Czerwonej : (1340–1772). T. 1 (1990)
Ludność pogranicza polsko-ruskiego w drugiej połowie XVIII wieku : stan, rozmieszczenie, struktura wyznaniowa i etniczna. T. 1. T. 2, Dokumentacja statystyczna i kartograficzna (1993)
Szpitalnictwo rzeszowskie : z dziejów Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego (do 1990 r.) : praca zbiorowa (1997, wraz z Janem Bastą i Grzegorzem Zamoyskim)
Kresy południowo-wschodnie w drugiej połowie XVIII wieku. T. 1, Statystyka wyznaniowa i etniczna (2005)
Kresy południowo-wschodnie w drugiej połowie XVIII wieku. T. 2, Atlas geograficzno-historyczny (2006)
Kresy południowo-wschodnie w drugiej połowie XVIII wieku. T. 3, Studia z dziejów społecznych (2008)
Ponad podziałami. Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Przemyślu w latach 1909–2009 (2009, wraz z Jolantą Kamińską-Kwak)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Biografia Zdzisława Budzyńskiego na stronie Instytutu Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego [on-line] [dostęp 2014-01-06]
↑ Prof. Zdzisław Budzyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-01-06] .
↑ ^a ^b Biogram na stronie Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. pwsw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)]. [on-line] [dostęp 2014-01-06]
↑ Ludność pogranicza polsko-ruskiego w drugiej połowie XVIII wieku. Stan. Rozmieszczenie. Struktura wyznaniowa i etniczna w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2014-01-07].
↑ Prezydium. www.knh.pan.pl. [dostęp 2015-10-23].

Bibliografia

Prof. dr hab. Zdzisław Budzyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-08-29] .
Biogram na stronie Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. pwsw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)].
Biogram na stronie Uniwersytetu Rzeszowskiego
Katalog Biblioteki Narodowej

[autonazwa1-1] Biografia Zdzisława Budzyńskiego na stronie Instytutu Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego [on-line] [dostęp 2014-01-06]

[autonazwa2-2] Prof. Zdzisław Budzyński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-01-06] .

[autonazwa3-3] Biogram na stronie Państwowej Wyższej Szkoły Wschodnioeuropejskiej w Przemyślu. pwsw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-03)]. [on-line] [dostęp 2014-01-06]

[4] Ludność pogranicza polsko-ruskiego w drugiej połowie XVIII wieku. Stan. Rozmieszczenie. Struktura wyznaniowa i etniczna w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2014-01-07].

[5] Prezydium. www.knh.pan.pl. [dostęp 2015-10-23].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]