Zygmunt Glinicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Glinicki
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1898
Warszawa

Data i miejsce śmierci

1940
Charków

Narodowość

polska

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo, grafika

Odznaczenia
Medal Niepodległości
Plakat Praca dla Polski – Polska dla pracy – proj. Zygmunt Glinicki, 1930
Plakat Linia Polono Palestieanǎ
– proj. Zygmunt Glinicki, 1934

Zygmunt Glinicki (ur. 9 kwietnia 1898 w Warszawie, zm. w 1940 w Charkowie)[1] – polski malarz, grafik, działacz niepodległościowy, oficer rezerwy Wojska Polskiego zamordowany przez sowieckie NKWD.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 9 kwietnia 1898 w Warszawie, w rodzinie Andrzeja i Anieli z Ichnatowskich[2][3].

Był członkiem „Zarzewia”, Polskich Drużyn Strzeleckich i Polskiej Organizacji Wojskowej[2]. Po powołaniu Wojska Polskiego w 1918 został wcielony do 1 pułku szwoleżerów, w szeregach którego walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej[3]. W 1920 dostał się do niewoli sowieckiej[3]. Po zakończeniu wojny został przeniesiony do rezerwy w stopniu podchorążego[4]. 7 lipca 1926 prezydent RP mianował go podporucznikiem w rezerwie ze starszeństwem z 1 lipca 1925 i 302. lokatą w korpusie oficerów kawalerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 19 pułku ułanów w Ostrogu[5].

W 1925 ukończył rozpoczęte wcześniej studia w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Później współpracował z szeregiem wydawnictw, m.in. Towarzystwem Wydawniczym „Ignis”[6], projektując ilustracje i okładki książek. Zajmował się również malarstwem, tworzył także plakaty, przede wszystkim reklamowe.

W 1929 odbył ćwiczenia w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, a w 1931 w 9 pułku strzelców konnych w Grajewie[3]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów taborowych i przydzielony w rezerwie do Kadry 1 dywizjonu taborów w Warszawie[7].

W 1933 stał się członkiem założycielem Koła Artystów Grafików Reklamowych (KAGR). W stowarzyszeniu udzielał się do końca jego istnienia w 1939.

Przed wybuchem II wojny światowej pracował w pałacu w Wilanowie. Zajmował się restauracją eksponatów i wnętrz.

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939, przebywał we Lwowie, do którego niewiele wcześniej przyjechał z Warszawy z Józefem Szperberem, towarzyszem broni i tak jak on – malarzem[8]. Tam został aresztowany przez NKWD. Przebywał w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez oprawców z NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach[3]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[9].

Małżeństwo[edytuj | edytuj kod]

Był drugim mężem Estonki Ilse z d. Strobl (1900-1949)[8]. Pierwszy – nazwiskiem Barszcz – z którym się rozwiodła, służył w korpusie dyplomatycznym.

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Malarstwo[edytuj | edytuj kod]

  • Martwa natura z cytryną, 1924
  • Marszałek Polski Edward Śmigły Rydz – 18 marca 1937
  • Fara w Kazimierzu, 1937
  • Jesień w Kazimierzu, 1937
  • Martwa natura, 1938

Plakaty[edytuj | edytuj kod]

  • Warszawo, zapraszamy Cię na bal kostiumowy, 1927
  • Lista no 1 – Siewca prawdy i sprawiedliwości społecznej – Józef Piłsudski rzuca rodne ziarno wielkiej i bogatej przyszłości, 1928
  • Siewca prawdy i sprawiedliwości społecznej – Józef Piłsudski rzuca rodne ziarno wielkiej i bogatej przyszłości – On z narodem, naród z nim, 1928
  • Praca dla Polski – Polska dla pracy, 1930
  • XI Internationale Ostmesse – Lwów, Polen, 1931
  • Современное полъское искусство – Третъяковская Галлерея, Москва 1933 (Współczesna sztuka polska – Galeria Trietiakowska, Moskwa 1933), 1933
  • Marokko, Wyspy Kanaryjskie, Madeira – Wycieczka wiosenna – Linja Gdynia–Ameryka, 1934
  • Letnie wycieczki morskie 1934 – Linja Gdynia–Ameryka, 1934
  • Linia Polono Palestieanǎ[a], 1934
  • Constanza–Jaffa–Haifa–Piraeus–Istanbul–Constabza – Polish Palestine Line
  • Słonecznym szlakiem do Ziemi Świętej Grecji Turcji – Polskie Transatlantyckie Towarzystwo Okrętowe S. A. – Linja Polsko-Palestyńska

Opracowania graficzne książek i czasopism[edytuj | edytuj kod]

Ekslibrisy[edytuj | edytuj kod]

  • Ex-libris Edwarda Rydza-Śmigłego , 1937

Druki akcydensowe[edytuj | edytuj kod]

  • Letnie wycieczki morskie 1933 – katalog informacyjno-reklamowy Linii Gdynia–Ameryka, 1933

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Jego prace są w posiadaniu m.in. Muzeum Narodowego w Warszawie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Katyń 1940. ipn.gov.pl. [dostęp 2024-03-06]. (pol.).
  2. a b Łoza 1939 ↓, s. 84.
  3. a b c d e f Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 135.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 245.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926, s. 245, 254.
  6. Linia Polono Palestieanǎ. Artvee. [dostęp 2024-03-06]. (pol.).
  7. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 189, 710.
  8. a b Dwa listy i notatka na temat Ilse Glinickiej. archiwumkobiet.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  9. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  10. M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]