Zygmunt Hołobut

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zygmunt Hołobut
„Bogusław”
Ilustracja
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

27 października 1873
Lwów

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
c. k. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

95 Galicyjski Pułk Piechoty,
33 Pułk Piechoty Obrony Krajowej,
Front Galicyjsko-Wołyński,
40 Pułk Piechoty,
26 Pułk Piechoty,
30 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca pułku
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-ukraińska

Późniejsza praca

sędzia

Odznaczenia
Medal Niepodległości Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Zygmunt Teodor Hołobut[1] ps. „Bogusław” (ur. 27 października 1873 we Lwowie, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, doktor praw, sędzia, prokurator.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 27 października 1873[2] we Lwowie, w rodzinie Michała i Marii z Duszyńskich-Duszak[3]. Kształcił się w C. K. IV Gimnazjum we Lwowie, gdzie w 1892 lub w 1893 zdał egzamin dojrzałości[4]. W tym czasie podjął działalność w działał w tajnych organizacjach niepodległościowych[5][6]. Jako gimnazjalista od 1890 był zaangażowany w Organizacji Narodowej[7]. Prowadził wówczas kółko dla młodszych o dwa lata kolegów szkolnych[8]. Wraz z innymi organizował obchód rocznicy Konstytucji 3 Maja, uroczystość ku czci Adama Mickiewicza[9]. Współtworzył dwutygodnik „Życie”[10].

Ukończył studia prawnicze i w okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do c. k. służby sądowniczej. Od ok. 1900 był auskultantem przy C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie[11][12][13]. Następnie ok. 1903/1904 był auskultantem w C. K. Sądzie Obwodowym w Złoczowie[14]. Po uzyskaniu stopnia doktora praw od ok. 1904 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Żurawnie[15][16][17][18]. Od ok. 1907 był adjunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Komarnie[19][20], a od ok. 1909 sędzią tamże[21][22]. Od ok. 1911 był zastępcą prokuratora w C. K. Prokuratorii Państwa w Tarnopolu[23], a od ok. 1912 do 1918 był zastępcą prokuratora w C. K. Prokuratorii Państwa we Lwowie[24][25][26].

W C. K. Armii w rezerwie piechoty został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1899[27], później awansowany na podporucznika z dniem 1 stycznia 1901[28]. Był oficerem rezerwowym 95 Galicyjskiego pułku piechoty w Stanisławowie (ok. 1899–1904)[29][28][30][31]. Następnie został zweryfikowany w C. K. Obronie Krajowej w stopniu podporucznika piechoty w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1901[32]. Był przydzielony do 33 pułku piechoty Obrony Krajowej w Stryju (ok. 1904–1906)[33][15].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu majora[34]. W trakcie wojny polsko-ukraińskiej pełnił stanowisko referenta sprawiedliwości w dowództwie Frontu Galicyjsko-Wołyńskiego[35]. Dekretem z 22 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika w korpusie sądowym z dniem 1 kwietnia 1920[36]. Następnie został referentem sądowo-prawnym 6 Armii, a 10 sierpnia 1920 powierzono mu czasowe pełnienie obowiązków referenta sądowo-prawnego Frontu Południowego[37].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Warszawa, a jego oddziałem macierzystym był 40 Pułk Piechoty[38]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 232. lokatą w korpusie oficerów piechoty[39][40][41]. Od 19 sierpnia do 26 grudnia 1922 sprawował stanowisko dowódcy 40 pułku piechoty we Lwowie. Około 1923 pełnił funkcję zastępcy dowódcy 26 pułku piechoty we Lwowie[42], a następnie pozostawał oficerem tej jednostki[43], a w 1925 ponownie był zastępcą dowódcy, przeniesionym służbowo do Oddziału V Sztabu Generalnego. W lipcu 1925 został przeniesiony do 30 pułku piechoty w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[44]. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 został przeniesiony w stan spoczynku[45]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas w grupie oficerów „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X”[46].

28 kwietnia 1927 został ze stanowiska oficera 30 pp. został mianowany sędzią cywilnego Sądu Okręgowego w Samborze[47], gdzie pracował w kolejnych latach[48][49][50], a od ok. 1930 do ok. 1934 był wiceprezesem tegoż[51][52][53][54]. Jako wiceprezes SO był wybieramy przewodniczącym okręgowej komisji wyborczej w Samborze w grudniu 1927[55], we wrześniu 1930[56].

Był żonaty z Wandą Joanną z Grzymalskich, a ich dziećmi były Wanda Stojałowska (1905–1995), biolog, parazytolog, profesor Akademii Medycznej w Lublinie i Wiesław Hołobut (1907–1988), profesor fizjologii, rektor Akademii Medycznej w Lublinie – oboje pochowani na cmentarzu prawosławnym w Lublinie[57][58].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Sigismund Theoodor Hołobut”, a w ewidencji wojskowych C. K. Armii oraz w ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Sigmund Hołobut” względnie „Siegmund Hołobut”.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 892.
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-01-01]..
  4. ↑ Władysław Kucharski: Przegląd historyczny 50-lecia Gimnazjum IV im. Jana Długosza we Lwowie. W: Księga pamiątkowa 50-lecia Gimnazjum im. Jana Długosza we Lwowie. Władysław Kucharski (red.). Lwów: 1928, s. 91, 92.
  5. ↑ Hołobut 1930 ↓, s. 124–131.
  6. ↑ Wacław M. Borzemski: Pamiętnik tajnych organizacji niepodległościowych na terenie byłej Galicji w latach 1880–1897. Lwów: Komitet ZON, 1930, s. 187.
  7. ↑ Hołobut 1930 ↓, s. 124.
  8. ↑ Hołobut 1930 ↓, s. 125.
  9. ↑ Hołobut 1930 ↓, s. 127–128.
  10. ↑ Hołobut 1930 ↓, s. 129.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 70, 73.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 70, 73.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 69, 72.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1904. Lwów: 1904, s. 69, 132.
  15. ↑ a b Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 368.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1905. Lwów: 1905, s. 121.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1906. Lwów: 1906, s. 138.
  18. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 138.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 121.
  20. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 135.
  21. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 135.
  22. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 138.
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 251.
  24. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 249.
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 251.
  26. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1042.
  27. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 382.
  28. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 591.
  29. ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 585.
  30. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 587.
  31. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 591.
  32. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 174.
  33. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 502.
  34. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 39.
  35. ↑ Semper fidelis 1930 ↓, s. 172.
  36. ↑ Sprawy wojskowe. „Słowo Polskie”. Nr 326, s. 3, 16 lipca 1920. 
  37. ↑ Rozkaz nr 6797/20/Sąd. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. [dostęp 2021-01-30]..
  38. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 135, 654.
  39. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 26.
  40. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 399.
  41. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 342.
  42. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 200.
  43. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 186.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 71 z 8 lipca 1925 roku, s. 364.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927 roku, s. 38, 44.
  46. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 1042.
  47. ↑ Ruch służbowy w sądownictwie. Mianowani. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. Nr 11, s. 233–234, 1 czerwca 1927. 
  48. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1928. Warszawa: 1928, s. 75.
  49. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1929. Warszawa: 1929, s. 123.
  50. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1930. Warszawa: 1930, s. 97.
  51. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1931. Warszawa: 1931, s. 78.
  52. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1932. Warszawa: 1932, s. 85.
  53. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1933. Warszawa: 1933, s. 89.
  54. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1934. Warszawa: 1934, s. 112.
  55. ↑ Część urzędowa. Ogłoszenie. „Gazeta Lwowska”. Nr 290, s. 1, 18 grudnia 1927. 
  56. ↑ Przewodniczący okręgowych komisji wyborczych. „Kurier Poranny”. Nr 250, s. 4, 9 września 1930. 
  57. ↑ Roman Gieryng: Wanda Stojałowska. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2020-05-09].
  58. ↑ Wiesław Hołobut. lublinprawoslawny.grobonet.com. [dostęp 2020-05-09].
  59. ↑ M.P. z 1934 r. nr 27, poz. 41 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zygmunt_Hołobut&oldid=66147113”