Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zapraszamy do udziału w CEE Spring 2024 – największym konkursie edycyjnym w tej części świata!

Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…co znajduje się za postacią mężczyzny na przedstawionym obok obrazie Wojciecha Weissa?

…jakie funkcje pełnił Mazllum Baraliu?

…czego podczas konsulatu w 187 roku p.n.e. dokonał Gajusz Flaminiusz?

…który polski oficer na emigracji w Wielkiej Brytani produkował mechaniczne słonie?

…że Katarska Biblioteka Narodowa podarowała Bibliotece Narodowej Somalii 4000 woluminów?

Wydarzenia

Inwazja Rosji na UkrainęWojna Izraela z HamasemFrench Open 2024

Zmarli: Ludwika WujecDavid WilkieJan A.P. Kaczmarek (na zdjęciu)Ebrahim Ra’isi (na zdjęciu)Zofia CzekalskaAlice MunroMark DamonDavid Sanborn

Rocznice

29 maja: imieniny obchodzą m.in.: Maksymina, Rajmunda i Urszula
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Felix Manalo (ur. 10 maja 1886, zm. 12 kwietnia 1963) – filipiński duchowny chrześcijański, twórca i pierwszy przywódca Iglesia ni Cristo. Urodził się w ubogiej rodzinie katolickiej, wcześnie porzucił macierzyste wyznanie. Należał do rozmaitych kościołów protestanckich, ostatecznie w 1914 roku założył Iglesia ni Cristo. Zbudował prężnie rozwijający się oraz wysoce scentralizowany kościół, cieszył się znacznymi wpływami politycznymi. Poprzez narzucenie swoim wiernym surowego systemu dyscyplinarnego, w którym kary za zachowania niezgodne z zasadami obowiązującymi w grupie egzekwowane były z dużą skrupulatnością, wykształcił w nich specyficzny model zachowania. Odznaczał się on z jednej strony zdyscyplinowaniem i pracowitością. Z drugiej strony dał pole do pojawienia się w kościelnej kulturze silnych mechanizmów kontroli wzajemnej. Przez wiernych uznawany za Bożego posłańca, zapisał się również w szerszej filipińskiej kulturze. Jest patronem ulic w filipińskich miastach, w 2014 roku krajowa poczta wyemitowała upamiętniający go znaczek. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Omner – imię męskie występujące w wyznaniach należących do ruchu świętych w dniach ostatnich. Pochodzi z Księgi Mormona, w której nosił je jeden z synów króla Mosjasza. Pojawiło się w źródłach już w początkach mormonizmu. Występuje wśród wyznających mormonizm Maorysów. Znalazło odzwierciedlenie w szerszej mormońskiej kulturze. Artykuł na łamach pisma Friend z maja 1994 roku wskazuje, że imię zaczerpnięte z Księgi Mormona może być powodem do dumy oraz wywierać pozytywny wpływ na życie duchowe noszącego je człowieka. Podobną tematykę porusza numer tego samego pisma z lutego 1995 roku. Wśród świętych w dniach ostatnich jest rzadkim i dość niechętnie wybieranym imieniem. Imię to pojawia w prowadzonym przez Kościół rejestrze wczesnych misjonarzy, obejmującym okres między 1830 a 1940 rokiem. Czytaj więcej…