Pandoravenator: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
"and venator, Greek for hunter" Rauhut & Pol, 2017
łacina
Linia 24: Linia 24:
'''''Pandoravenator''''' – [[wymieranie|wymarły]] [[rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[dinozaury|dinozaura]], [[teropody|teropoda]] z grupy [[tetanury|tetanurów]]{{r|Pandoravenator}}.
'''''Pandoravenator''''' – [[wymieranie|wymarły]] [[rodzaj (biologia)|rodzaj]] [[dinozaury|dinozaura]], [[teropody|teropoda]] z grupy [[tetanury|tetanurów]]{{r|Pandoravenator}}.


Skamieniałości dinozaura odnaleziono w [[Argentyna|Argentynie]], w prowincji [[Chubut]]. Kości znajdowały się pośród skał [[formacja Cañadón Calcáreo|formacji Cañadón Calcáreo]], którą datuje się na [[jura późna|jurę późną]]: na [[Oksford (geologia)|oksford]]-[[tyton]]. Dostarczyła ona wcześniej nauce skamieniałości innych dinozaurów, zwłaszcza [[zauropody|zauropodów]]. Nowe znalezisko obejmowało pozostałości szkieletu pozaczaszkowego. Do ich cech charakterystycznych autorzy zaliczyli wydłużone wyrostki stawowe tylne ''postzygapophyses'' [[kręgi ogonowe|kręgów ogonowych]], jak również, jak to określili, niezwykłą budowę [[Staw skokowy dolny|stawu skokowego]]. Na dalszym końcu [[kość skokowa|kości skokowej]] znaleźli bowiem dwa guzki oraz bardzo długi wyrostek, wznoszący się do góry i nieco przechylony ku bokowi. Pomiędzy nimi przebiegał [[szew kostny]], który Rauhut i Pol uznają za dowód odrębnych [[centrum kostnienia|centrów kostnienia]]. Ogólnie mówiąc, anatomia stawu skokowego nowego taksonu wykazuje cechy pośrednie pomiędzy pierwotnymi teropodami a bardziej zaawansowanymi [[ewolucja biologiczna|ewolucyjnie]] tetanurami. Cechy szkieletu pozwoliły zaliczyć zwierzę do teropodów, co czyni z ''Pandoravenator'' pierwszego późnojurajskiego teropoda znalezionego w Argentynie. Zaliczono go dokładniej do teropodów z grupy tetanurów, jednakże autorzy opisu rodzaju nie zaliczyli go do żadnej z podgrup tetanurów, widzieli w nim raczej [[klad bazalny|bazalnego]] przedstawiciela tego [[klad]]u. Tłumaczą, że niekompletność szczątków utrudnia podanie dokładnej pozycji [[filogenetyka|filogenetycznej]]. Jako miejsce typowe nowego rodzaju Rauhut i Pol wskazali ''Caja de Pandora'' i od niego właśnie wywodzą nazwę rodzajową. Jej drugi człon, ''venator'', oznacza myśliwego i wedle autorów pochodzi z greki. Epitet gatunkowy jedynego gatunku upamiętnia rodzinę Fernandez, której członkowie zasłużyli się wsparciem udzielanym Museo Paleontológico Egidio Feruglio przez ponad dwie dekady{{r|Pandoravenator}}.
Skamieniałości dinozaura odnaleziono w [[Argentyna|Argentynie]], w prowincji [[Chubut]]. Kości znajdowały się pośród skał [[formacja Cañadón Calcáreo|formacji Cañadón Calcáreo]], którą datuje się na [[jura późna|jurę późną]]: na [[Oksford (geologia)|oksford]]-[[tyton]]. Dostarczyła ona wcześniej nauce skamieniałości innych dinozaurów, zwłaszcza [[zauropody|zauropodów]]. Nowe znalezisko obejmowało pozostałości szkieletu pozaczaszkowego. Do ich cech charakterystycznych autorzy zaliczyli wydłużone wyrostki stawowe tylne ''postzygapophyses'' [[kręgi ogonowe|kręgów ogonowych]], jak również, jak to określili, niezwykłą budowę [[Staw skokowy dolny|stawu skokowego]]. Na dalszym końcu [[kość skokowa|kości skokowej]] znaleźli bowiem dwa guzki oraz bardzo długi wyrostek, wznoszący się do góry i nieco przechylony ku bokowi. Pomiędzy nimi przebiegał [[szew kostny]], który Rauhut i Pol uznają za dowód odrębnych [[centrum kostnienia|centrów kostnienia]]. Ogólnie mówiąc, anatomia stawu skokowego nowego taksonu wykazuje cechy pośrednie pomiędzy pierwotnymi teropodami a bardziej zaawansowanymi [[ewolucja biologiczna|ewolucyjnie]] tetanurami. Cechy szkieletu pozwoliły zaliczyć zwierzę do teropodów, co czyni z ''Pandoravenator'' pierwszego późnojurajskiego teropoda znalezionego w Argentynie. Zaliczono go dokładniej do teropodów z grupy tetanurów, jednakże autorzy opisu rodzaju nie zaliczyli go do żadnej z podgrup tetanurów, widzieli w nim raczej [[klad bazalny|bazalnego]] przedstawiciela tego [[klad]]u. Tłumaczą, że niekompletność szczątków utrudnia podanie dokładnej pozycji [[filogenetyka|filogenetycznej]]. Jako miejsce typowe nowego rodzaju Rauhut i Pol wskazali ''Caja de Pandora'' i od niego właśnie wywodzą nazwę rodzajową. Jej drugi człon, ''venator'', oznacza myśliwego i wedle autorów pochodzi z greki{{r|Pandoravenator}}. Takie zakończenie wieńczy jednak również nazwy innych dinozaurów, jak choćby ''[[Gobivenator]]'', i podawane jest [[łacina|łacińskie]] pochodzenie tego słowa{{r|Gobivenator}} Epitet gatunkowy jedynego gatunku upamiętnia rodzinę Fernandez, której członkowie zasłużyli się wsparciem udzielanym Museo Paleontológico Egidio Feruglio przez ponad dwie dekady{{r|Pandoravenator}}.


== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy |
{{Przypisy |
<ref name="Pandoravenator">{{Cytuj pismo |autor=Oliver W.M. Rauhut i Diego Pol |tytuł=A theropod dinosaur from the Late Jurassic Cañadón Calcáreo Formation of central Patagonia, and the evolution of the theropod tarsus |czasopismo=Ameghiniana |wolumin=54 |wydanie=5 |strony=539–566 |data=2017 |język=en |doi=10.5710/AMGH.12.10.2017.3105}}</ref>
<ref name="Pandoravenator">{{Cytuj pismo |autor=Oliver W.M. Rauhut i Diego Pol |tytuł=A theropod dinosaur from the Late Jurassic Cañadón Calcáreo Formation of central Patagonia, and the evolution of the theropod tarsus |czasopismo=Ameghiniana |wolumin=54 |wydanie=5 |strony=539–566 |data=2017 |język=en |doi=10.5710/AMGH.12.10.2017.3105}}</ref>
<ref name="Gobivenator">{{cytuj pismo |autor=Takanobu Tsuihiji, Rinchen Barsbold, Mahito Watabe, Khishigjav Tsogtbaatar, Tsogtbaatar Chinzorig, Yoshito Fujiyama i Shigeru Suzuki |tytuł=An exquisitely preserved troodontid theropod with new information on the palatal structure from the Upper Cretaceous of Mongolia |czasopismo =Naturwissenschaften| wolumin=101 |wydanie=2 |strony =131–142 |rok = 2014|doi =10.1007/s00114-014-1143-9 |pmid = 24441791 |język = en}}</ref>

}}
}}



Wersja z 08:04, 23 maj 2020

Pandoravenator
Rauhut & Pol, 2017
Okres istnienia: oksfordtyton
161.5/145
161.5/145
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Nadrząd

dinozaury

Rząd

dinozaury gadziomiedniczne

Podrząd

teropody

Infrarząd

tetanury

Rodzaj

Pandoravenator

Gatunki

Pandoravenator fernandezorum

Pandoravenatorwymarły rodzaj dinozaura, teropoda z grupy tetanurów[1].

Skamieniałości dinozaura odnaleziono w Argentynie, w prowincji Chubut. Kości znajdowały się pośród skał formacji Cañadón Calcáreo, którą datuje się na jurę późną: na oksford-tyton. Dostarczyła ona wcześniej nauce skamieniałości innych dinozaurów, zwłaszcza zauropodów. Nowe znalezisko obejmowało pozostałości szkieletu pozaczaszkowego. Do ich cech charakterystycznych autorzy zaliczyli wydłużone wyrostki stawowe tylne postzygapophyses kręgów ogonowych, jak również, jak to określili, niezwykłą budowę stawu skokowego. Na dalszym końcu kości skokowej znaleźli bowiem dwa guzki oraz bardzo długi wyrostek, wznoszący się do góry i nieco przechylony ku bokowi. Pomiędzy nimi przebiegał szew kostny, który Rauhut i Pol uznają za dowód odrębnych centrów kostnienia. Ogólnie mówiąc, anatomia stawu skokowego nowego taksonu wykazuje cechy pośrednie pomiędzy pierwotnymi teropodami a bardziej zaawansowanymi ewolucyjnie tetanurami. Cechy szkieletu pozwoliły zaliczyć zwierzę do teropodów, co czyni z Pandoravenator pierwszego późnojurajskiego teropoda znalezionego w Argentynie. Zaliczono go dokładniej do teropodów z grupy tetanurów, jednakże autorzy opisu rodzaju nie zaliczyli go do żadnej z podgrup tetanurów, widzieli w nim raczej bazalnego przedstawiciela tego kladu. Tłumaczą, że niekompletność szczątków utrudnia podanie dokładnej pozycji filogenetycznej. Jako miejsce typowe nowego rodzaju Rauhut i Pol wskazali Caja de Pandora i od niego właśnie wywodzą nazwę rodzajową. Jej drugi człon, venator, oznacza myśliwego i wedle autorów pochodzi z greki[1]. Takie zakończenie wieńczy jednak również nazwy innych dinozaurów, jak choćby Gobivenator, i podawane jest łacińskie pochodzenie tego słowa[2] Epitet gatunkowy jedynego gatunku upamiętnia rodzinę Fernandez, której członkowie zasłużyli się wsparciem udzielanym Museo Paleontológico Egidio Feruglio przez ponad dwie dekady[1].

Przypisy

  1. a b c Oliver W.M. Rauhut i Diego Pol. A theropod dinosaur from the Late Jurassic Cañadón Calcáreo Formation of central Patagonia, and the evolution of the theropod tarsus. „Ameghiniana”. 54 (5), s. 539–566, 2017. DOI: 10.5710/AMGH.12.10.2017.3105. (ang.). 
  2. Takanobu Tsuihiji, Rinchen Barsbold, Mahito Watabe, Khishigjav Tsogtbaatar, Tsogtbaatar Chinzorig, Yoshito Fujiyama i Shigeru Suzuki. An exquisitely preserved troodontid theropod with new information on the palatal structure from the Upper Cretaceous of Mongolia. „Naturwissenschaften”. 101 (2), s. 131–142, 2014. DOI: 10.1007/s00114-014-1143-9. PMID: 24441791. (ang.).