21 Pułk Strzelców Konnych (Księstwo Warszawskie)

21 Pułk Strzelców Konnych
	; Proporczyk na lance
	Historia
Państwo	Księstwo Warszawskie
Sformowanie	1812
	Dowódcy
Pierwszy	płk Ignacy Moniuszko
	Działania zbrojne
	Druga Wojna Polska
	Organizacja
Rodzaj wojsk	Jazda

21 Pułk Strzelców Konnych^[a] – oddział jazdy Armii Księstwa Warszawskiego.

Historia pułku[edytuj | edytuj kod]

Formowany z ochotników od 22 września 1812 w Wilnie^[2].

Z inicjatywą powołania 21 pułku strzelców konnych wystąpił Aleksander Pociej. Nie miał on jednak wystarczającej ilości gotówki i w rezultacie numer pułku przeszedł na jednostkę organizowaną przez Ignacego Moniuszkę^[3]. Do pułku Moniuszki włączono też zalążki pułku huzarów organizowanego przez Mikołaja i Ignacego Abramowiczów^[b], oraz pułku organizowanego w Pińskiem przez płk. Jana Grzymałę-Lubańskiego^[3]. W listopadzie jedyny zebrany szwadron pułku liczył 10 oficerów i 258 żołnierzy^[3], w większości bez koni.

Pułk wziął udział w kampanii napoleońskiej przeciw Rosji.

Kolor pułku - pomarańczowy^[4] → w publikacji nazwany pułkiem ułanów.

Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]

Aleksander Pociej^[c]
płk Ignacy Moniuszko - od 23 września 1812^[2]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Niektóre źródła podają, że był to pułk ułański (21 p. uł). Inne sugerują, że istniały dwa pułki o numerze 21; kolejne nazywają go pułkiem jazdy.
↑ Ignacy Abramowicz został majorem 21 psk
↑ Nie sformował pułku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Minkiewicz 1985 ↓, s. 25.
↑ ^a ^b Gembarzewski 1925 ↓, s. 64.
↑ ^a ^b ^c Morawski i Paczuski 2009 ↓, s. 31.
↑ Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 173.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: "Kurpisz", 2003. ISBN 83-88841-52-1.
Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
Jan Minkiewicz: Ułańskie dzieje. Londyn: VERITAS, 1985.
Ryszard Morawski, Adam Paczuski: Wojsko Księstwa Warszawskiego. Ułani, gwardie honorowe, pospolite ruszenie, żandarmeria konna. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-61229-03-2.
Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807 - 1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.
Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.

[2] Niektóre źródła podają, że był to pułk ułański (21 p. uł). Inne sugerują, że istniały dwa pułki o numerze 21; kolejne nazywają go pułkiem jazdy.

[5] Ignacy Abramowicz został majorem 21 psk

[7] Nie sformował pułku

[CITEREFMinkiewicz198525-1] Minkiewicz 1985 ↓, s. 25.

[CITEREFGembarzewski192564-3] Gembarzewski 1925 ↓, s. 64.

[CITEREFMorawskiPaczuski200931-4] Morawski i Paczuski 2009 ↓, s. 31.

[CITEREFAskenazyGembarzewski2003173-6] Askenazy i Gembarzewski 2003 ↓, s. 173.

[1]

[a]

[2]

[3]

[b]

[4]

[c]