33. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

33. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 18 lutego-1 marca 1983 roku. Imprezę otworzył pokaz amerykańskiej komedii Tootsie w reżyserii Sydneya Pollacka. W konkursie głównym zaprezentowano 23 filmy pochodzące z 18 różnych krajów.

Jury pod przewodnictwem francuskiej aktorki Jeanne Moreau przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, ex aequo brytyjskiemu filmowi Przewaga w reżyserii Edwarda Bennetta oraz hiszpańskiemu filmowi Ul w reżyserii Mario Camusa. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, przyznano tureckiemu filmowi Sezon w Hakkari w reżyserii Erdena Kırala[1].

Przebieg festiwalu[edytuj | edytuj kod]

Przez ostatnie lata festiwal przyciągał coraz większe rzesze widzów i profesjonalistów z branży filmowej. W tegorocznej edycji rozdano ponad 4,5 tys. akredytacji dziennikarskich. 110 tys. widzów wzięło udział w pokazach filmowych w sekcjach Konkurs, Info-Schau, Kinderfilmfest i Retrospektywa oraz dodatkowo 63 tys. widzów miała sekcja Forum, dla której był to rekordowy wynik. Ogółem tegoroczny program festiwalu objął 394 filmy z 43 krajów świata[2].

Największe postępy pod względem ilości i jakości prezentowanych filmów osiągnęła sekcja Info-Schau, w ramach której pokazano takie filmy, jak Bezwartościowi Mikiego Kaurismäkiego, Przez całą noc Chantal Akerman, Diva Jean-Jacques’a Beineix czy Oyeomdoen jashikdeul Im Kwon-taeka. Wprowadzając cykle tematyczne w stylu Tydzień francuski lub Nowe kino brazylijskie, sekcja Info-Schau coraz częściej postrzegana była jako konkurencja dla sekcji Forum. W tej ostatniej zaprezentowano z kolei w tym roku m.in. Kontrakt rysownika Petera Greenawaya i Ashes and Embers Haile Gerimy[2].

W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa pt. Exile: Six Actors from Germany, prezentująca sylwetki sześciu niemieckich aktorów, których kariery mogły potoczyć się inaczej, gdyby nie dojście Hitlera do władzy dokładnie przed 50 laty[3].

Członkowie jury[edytuj | edytuj kod]

Przewodnicząca jury konkursu głównego Jeanne Moreau.

Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]

Selekcja oficjalna[edytuj | edytuj kod]

Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]

Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[5]:

Tytuł polski Tytuł oryginalny Reżyseria Kraj produkcji
Przewaga
Ascendancy Edward Bennett  Wielka Brytania
Piękna niewolnica
La belle captive Alain Robbe-Grillet  Francja
Cap Canaille
Cap Canaille Juliet Berto i Jean-Henri Roger  Francja
Ul
La colmena Mario Camus  Hiszpania
W białym mieście
Dans la ville blanche Alain Tanner  Szwajcaria
Kraina obfitości
Der er et yndigt land Morten Arnfred  Dania
To okrutne życie
Dies rigorose Leben Vadim Glowna  RFN
Sęp
Dögkeselyű Ferenc András  Węgry
Misja
فرستاده
Ferestadeh
Parviz Sayyad  Iran
Sezon w Hakkari
Hakkâri’de Bir Mevsim Erden Kıral  Turcja
Hécate
Hécate Daniel Schmid  Szwajcaria
Czyste szaleństwo
Heller Wahn Margarethe von Trotta  RFN
Himala
Himala Ishmael Bernal  Filipiny
Obcy znajomi
陌生的朋友
Mo sheng de peng you
Xu Lei  Chiny
Zaćmienie częściowe
Neúplné zatmení Jaromil Jireš  Czechosłowacja
Paulina na plaży
Pauline à la plage Éric Rohmer  Francja
Naprzód, Brazylio!
Pra Frente, Brasil Roberto Farias  Brazylia
Der stille Ozean
Der stille Ozean Xaver Schwarzenberger  Austria
Sezon mistrzów
That Championship Season Jason Miller  Stany Zjednoczone
Utopia
Utopia Sohrab Shahid-Saless  RFN
Via degli specchi
Via degli specchi Giovanna Gagliardo  Włochy
Zakochany na własne życzenie
Влюблён по собственному желанию
Wliubljon po sobstwiennomu żełaniju
Siergiej Mikaelan  ZSRR
Yaju-deka
野獣刑事
Yaju-deka
Eiichi Kudo  Japonia

Pokazy pozakonkursowe[edytuj | edytuj kod]

Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:

Tytuł polski Tytuł oryginalny Reżyseria Kraj produkcji
Echtzeit
Echtzeit Hellmuth Costard i Jürgen Ebert  RFN
Duch
Das Gespenst Herbert Achternbusch  RFN
In the King of Prussia
In the King of Prussia Emile de Antonio  Stany Zjednoczone
Wróg klasowy
Klassen Feind Peter Stein  RFN
Koyaanisqatsi
Koyaanisqatsi Godfrey Reggio  Stany Zjednoczone
Wojna i pokój
Krieg und Frieden Stefan Aust, Axel Engstfeld, Alexander Kluge i Volker Schlöndorff  RFN
Bez słońca
Sans soleil Chris Marker  Francja
Tootsie
Tootsie Sydney Pollack  Stany Zjednoczone
De vlaschaard
De vlaschaard Jan Gruyaert  Belgia

Laureaci nagród[edytuj | edytuj kod]

Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]

Złoty Niedźwiedź
Srebrny Niedźwiedź – Nagroda Specjalna Jury
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego reżysera
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszej aktorki
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszego aktora
Srebrny Niedźwiedź za wybitne osiągnięcie artystyczne
Wyróżnienie honorowe

Konkurs filmów krótkometrażowych[edytuj | edytuj kod]

Złoty Niedźwiedź dla najlepszego filmu krótkometrażowego

Pozostałe nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagroda FIPRESCI

Polonica[edytuj | edytuj kod]

Po interwencji polskich władz wycofano z programu festiwalu kontrowersyjny film Franka Beyera Pobyt, reprezentujący kinematografię NRD i nakręcony na podstawie powieści Hermanna Kanta. Polacy oskarżali ten obraz o podgrzewanie antypolskich resentymentów, gdyż ukazywał postać młodego niemieckiego żołnierza niesłusznie oskarżonego o zbrodnie wojenne i osadzonego po wojnie w polskim więzieniu. Tymczasem Michael Schwarze we „Frankfurter Allgemeine Zeitung” określił zakulisową interwencję ze strony Warszawy jako „histeryczną”, decyzję NRD o wycofaniu tytułu bez jakiegokolwiek wyjaśnienia jako „służalczą”, a film nazwał godnym nawet samego Złotego Niedźwiedzia[2]. W filmie Beyera zagrało wielu polskich aktorów, m.in. Krzysztof Chamiec, Gustaw Lutkiewicz czy Roman Wilhelmi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prizes & Honours 1983. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-10)]. (ang.).
  2. a b c 33rd Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-10-14]. (ang.).
  3. Bright Red Toffee Apples. American Cinema Papers. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  4. Juries 1983. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  5. Programme 1983. Berlinale. [dostęp 2018-09-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]