81 mm moździerz piechoty wz. 31
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
81 mm |
| Długość lufy |
1260 mm |
| Obsługa |
7 |
81 mm moździerz wz. 1931 – moździerz z okresu II wojny światowej używany przez Wojsko Polskie.
Licencja na jego produkcję została zakupiona we francuskiej firmie „Stokes-Brandt”. Produkcja została zlecona fabryce Stowarzyszenia Mechaników Polskich z Ameryki w Pruszkowie od 1934 roku[1]. W uzbrojeniu WP od 1935[1]. Do wybuchu wojny przekazano wojsku 905 egzemplarzy broni tego wzoru. Z tego 150 wyprodukowanych we Francji[2].
Moździerz zbudowany w układzie klasycznym, miał lufę gładkościenną z zamkiem, prostokątną płytę oporową i dwójnóg z mechanizmem podniesieniowym i kierunkowym. Celownik przeziernikowy.
Dane techniczno – taktyczne[edytuj | edytuj kod]
- Kaliber: 81 mm
- Masa broni: 60 kg
- Masa lufy: 20 kg
- Masa dwójnogu: 18 kg
- Masa płyty oporowej: 22 kg
- Długość lufy: 1260 mm
- Donośność maksymalna: 3000 m
- Prędkość początkowa pocisku wz. 30: 70-210 m/s
- Szybkostrzelność : 20 strz./min
- Masa naboju
- granat zwykły wz. 30: 3,4 kg
- granat ciężki wz. 31: 6,5 kg
- granat zadymiający
- granat ćwiczebny wielokrotny wz. AR27
Jednostka ognia (JO) do moździerza – 25 granatów. Należność na pluton (na 2 moździerze łącznie, przy sprzęcie) – 2JO = 100 granatów, w tym: granat dużej pojemności – 19, granat małej pojemności – 79, granat wskaźnikowy – 2.
Ze względu na sposób pakowania amunicji (pojemność skrzynek), powinno to być: 20 granatów dużej pojemności (2 skrzynki), 80 granatów małej pojemności (20 skrzynek), 4 granaty wskaźnikowe (1 skrzynka). Masa całkowita (brutto) tej ilości amunicji - 466 kg.
Organizacja[edytuj | edytuj kod]
Działon moździerza liczył 7 żołnierzy. Działonowego - podoficera, celowniczego, ładowniczego, pomocniczego, dwóch amunicyjnych i woźnicę biedki sprzętowej[3]. Dwa działony wchodziły w skład plutonu moździerzy dowodzonego przez oficera młodszego. W skład pocztu dowódcy wchodzili ponadto; zastępca i obserwator - podoficerowie, oraz woźnice dwu biedek amunicyjnych. Pluton stanowił część kompanii karabinów maszynowych w batalionie piechoty, batalionie strzelców (samodzielnym), dywizyjnej kompanii ckm. Moździerze miała także 10 Brygada Kawalerii i Warszawska Brygada Pancerno-Motorowa. Na czynną DP przypadało 20 sztuk. W rezerwowych dywizjach piechoty moździerzy było mniej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: 1994, s. 148.
- ↑ Wiesław i Piotr Słupczyńscy, Moździerz piechoty 81 mm wz. 31, Siedlce 2007, strona: 72
- ↑ Pułk Piechoty - baon strzelecki - kompania K.M. i B.T. (etat nr 12) | WOJSKO POLSKIE - struktury organizacyjne [online], wp39.struktury.net [dostęp 2019-12-20].
- ↑ Wiesław i Piotr Słupczyńscy, Moździerz piechoty 81 mm wz. 31, Siedlce 2007, strony: 69 - 73
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ciepliński Andrzej, Wożniak Ryszard, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa 1994.
- Dane organizacyjne i techniczne dla prac kwatermistrzowskich w polu, Warszawa 1939, Sztab Główny - Oddział IV, L.dz.1230/IV.Mob.39.
- Słupczyńscy Wiesław i Piotr, Moździerz piechoty 81 mm wz. 31, Siedlce 2007
- Zasieczny Andrzej Broń Wojska Polskiego 1939-1945 - Wojska Lądowe, Warszawa 2006.