Agardyt
-174233.jpg) Zielone igiełkowate kryształy agardytu | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
((Ce,La,Nd,Y,Ca)Cu6(AsO4)3(OH)6·3(H2O)) |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
3–4[1] |
| Przełam |
nierówny, włóknisty |
| Łupliwość |
brak |
| Pokrój kryształu |
wydłużone, długości kilku milimetrów, zebrane w wiązki igiełek |
| Układ krystalograficzny |
heksagonalny[1] |
| Gęstość minerału |
3,72 g/cm³[1] |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
żółtawozielony do niebieskawo zielonego[1] |
| Rysa |
zielonawa |
| Połysk |
szklisty lub jedwabisty |
Agardyt – minerał, trójwodny zasadowy arsenian wapnia, miedzi i metali ziem rzadkich: ceru, lantanu, neodymu i itru. Udokładnioną nazwę minerału tworzy się od najliczniej występującego w nim pierwiastka ziem rzadkich, np. agardyt cerowy lub agardyt neodymowy. Tworzy on zbite wiązki igiełkowych kryształków[1]. Są one kruche i niełupliwe[1]. Połysk jest jedwabisty albo szklisty. Barwa waha się od oliwkowozielonej do niebieskozielonej[1]. Po raz pierwszy znaleziony i opisany w 1970 roku w Schwarzwaldzie. Został nazwany na cześć francuskiego geologa Jules'a Agarda.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Ten rzadki minerał występuje strefie utleniania złóż kruszców miedzi[1] w np. w Bou Skour w Maroku[1], w Niemczech w Schwarzwaldzie i Saksonii[1] oraz w Laurion w Grecji. Towarzyszą mu azuryt[1], malachit[1], kupryt[1], miedź rodzima, kwarc[1], adamit, olivenit i limonit.
Rozpoznawanie[edytuj | edytuj kod]
Agardyt w porównaniu do białawozielonego olivenitu tworzy cieńsze igiełki o barwie żółtawozielonej do niebieskozielonej. Podobnie też może wyglądać malachit, który jednak burzy wydzielając dwutlenek węgla po skropieniu kwasem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Helga Hofman: Minerały Rozpoznać – Podziwiać – Chronić. Warszawa: Bauer-Weltbild Media Sp.z o.o, 2001, s. 58. ISBN 83-88729-76-4.
- https://web.archive.org/web/20110116132625/http://mineraly.rolnicy.com/agardyt/
- http://webmineral.com/data/Agardite-%28Ce%29.shtml