Albert Dryjski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Albert Dryjski
Data i miejsce urodzenia

4 lipca 1889
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 1956
Zgierz

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: psychologia eksperymentalna
Alma Mater

Uniwersytet w Sankt Petersburgu

Doktorat

1919
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

1926

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Wolna Wszechnica Polska
Uniwersytet Łódzki

Albert Józef Dryjski (ur. 4 lipca 1889 w Sosnowcu, zm. 17 sierpnia 1956 w Zgierzu) – polski psycholog, pedagog, popularyzator nauki, profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej i Uniwersytetu Łódzkiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec był dróżnikiem kolejowym. Ukończył szkołę realną i gimnazjum w Sosnowcu. Egzamin dojrzałości zdał w Odessie. Początkowo studiował na wydziale lekarskim Uniwersytetu w Odessie, studiów medycznych nie ukończył z powodu choroby; przeniósł się na Uniwersytet w Sankt Petersburgu na wydziale historyczno-filozoficznym i fizyczno-matematycznym. Uczył się m.in. u Biechtieriewa, Danilewskiego, Łosskiego, Wwiedenskiego. W 1916 roku podjął pracę nauczyciela w Hajsynie. W 1918 roku powrócił do kraju. W 1919 doktoryzował się z filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W tym samym roku został dyrektorem prywatnego gimnazjum żeńskiego w Warszawie. W 1921 został asystentem, a w 1926 starszym asystentem w Pracowni Psychologii Eksperymentalnej Uniwersytetu Poznańskiego. Uzupełniał studia w Lipsku, Paryżu, Nancy. W 1926 roku habilitował się, ale nie przedłużono mu kontraktu na Uniwersytecie Poznańskim, przyjął wówczas propozycję pracy w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim w Inowrocławiu. W 1934 roku objął katedrę psychologii eksperymentalnej na Wolnej Wszechnicy Polskiej. Podczas II wojny światowej do wybuchu powstania warszawskiego prowadził tajne komplety. W kwietniu 1945 objął katedrę psychologii na Uniwersytecie Łódzkim, zaproponowany przez Tadeusza Kotarbińskiego. W 1950 roku usunięto go ze stanowiska, za powód podając przekroczony wiek emerytalny. Po interwencji lektora do 1956 roku jako pracownik kontraktowy prowadził lektorat z języka rosyjskiego[1]. Zmarł 17 sierpnia 1956 roku, przed przejściem na emeryturę. Został pochowany 22 sierpnia 1956 roku w Zgierzu.

Według wspomnień Tadeusza Gerstenkorna: „niemożliwe było niezapamiętanie pasjonujących wykładów z psychologii profesora Alberta Dryjskiego. Na wykładzie zawsze były przytaczane niezwykle ciekawe przypadki, tłumaczone klarownie właśnie metodą psychologiczną. W roku akad. 1947/48 prof. Dryjski miał czterogodzinny wykład z psychologii. Miał niewyczerpane tematy do omówienia i niemalże wizualnego przedstawienia. Jego podręcznik czytało się jak powieść. Oprócz wykładu była możliwość uczestniczenia w dwugodzinnych ćwiczeniach z psychologii lub w wyższym seminarium”[2].

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Psychologia i wojsko. „Polska Zbrojna”, 1921
  • Źródła cenestezji. „Przegląd Filozoficzny”, 1922
  • Świadomość i jej warunki organiczne. „Przegląd Warszawski”, 1922
  • Badania eksperymentalne nad automatyzmem graficznym. Poznań, 1925
  • Sen i marzenia senne. „Szkoła Powszechna”, 1927
  • Geneza i technika metody psychanalitycznej. „Warszawskie Czasopismo Lekarskie” 6 (27, 28, 29, 30), 634–638, 660–664, 680–683, 704–706, 1929
  • Współczesne teorje podświadomości. „Kwartalnik Filozoficzny”, 1931
  • Zagadnienia seksualizmu dziecka i młodzieży szkolnej: biologja, psychologja, pedagogika. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1934
  • Praca umysłowa, egzaminy i zaburzenia czynnościowe organizmu.. Warszawa, 1936
  • Mózg i dusza. Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski, 1938
  • Zagadnienia seksualizmu. Łódź, 1948
  • Psychologia ekstazy religijnej. 1948

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]