Anatolij Tarasow

Anatolij Tarasow
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1918 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 1995 ; Moskwa
Pozycja	napastnik
	Informacje klubowe
Klub	CSKA Moskwa
	Multimedia w Wikimedia Commons

Anatolij Tarasow
Pełne imię i nazwisko	Anatolij Władimirowicz Tarasow
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1918 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	23 czerwca 1995 ; Moskwa
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Anatolij Władimirowicz Tarasow (ros. Анатолий Владимирович Тарасов; ur. 10 grudnia 1918 w Moskwie, zm. 23 czerwca 1995 tamże) – radziecki sportowiec uprawiający hokej na lodzie oraz piłkę nożną i bandy. Trener hokejowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodnicza

Przed II wojną światową uprawiał piłkę nożną i bandy w klubach CDKA Moskwa i Dynama Odessa. W czasie II wojny światowej walczył w stopniu kapitana, a następnie majora. Po wojnie w 1946 roku rozpoczął karierę hokejową, gdy zapoczątkowano mistrzostwa ZSRR w hokeju na lodzie. Był wówczas graczem klubu WWS Moskwa (1945–1947). Wkrótce otrzymał zadanie stworzenia od podstaw sekcji hokejowej CSKA Moskwa (oraz generalnie państwowego programu hokejowego^[1]) i był hokeistą tej drużyny w latach 1947–1953. Rozegrał 100 meczów, w których strzelił 106 bramek.

Kariera trenerska

W 1937 roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Trenerów w Moskiewskim Instytucie Wychowania Fizycznego, łącząc wiedzę praktyczną uprawiania sportu z teorią. Był pierwszym trenerem drużyny CSKA Moskwa w latach 1946–1975 (w tym do 1950 roku jako grający trener; zaś później z przerwą od stycznia do listopada 1961 roku). Po odejściu z CSKA jesienią 1961 został trenerem SKA Nowosybirsk^[2]. Ponadto od listopada 1974 i w sezonie 1975 roku był trenerem sekcji piłkarskiej CSKA Moskwa^[3]. W ramach swojej pracy w klubie kontrolowanym przez Armię Czerwoną funkcjonował także w stopniu wojskowym pułkownika. Z jego inicjatywy powstała akcja "Złoty Krążek", w ramach której corocznie ponad milion dzieci niezrzeszonych w klubach grało w hokeja. Te rozgrywki służyły za okazję do wyszukiwania talentów sportowych. Był także selekcjonerem reprezentacji ZSRR (1958-1960). Od 1963 roku był asystentem Arkadija Czernyszowa tworząc z nim duet szkoleniowy do 1972 roku. Jego znanym powiedzeniem było "raboti, raboti" (pracować, pracować). Motto Tarasowa brzmiało: Kto pracuje więcej od innych, ma też więcej sukcesów niż inni. Jego metody szkoleniowe były określane przez reprezentantów ZSRR jako nieludzkie z racji dziennej dawki treningów w wymiarze nawet siedmiu godzin. Encyklopedia Britannica nazwała go mianem ojca rosyjskiego hokeja. Reprezentacja ZSRR trenowana przez niego była przez wiele lat najlepsza na świecie^[4]. Karierę trenerską zakończył po igrzyskach w 1972 roku. Swoje metody szkoleniowe opisał w książkach (m.in. polskie wydanie Hokej jest moją pasją z 1971 roku^[5]). Zmarł w Moskwie w 1995 roku^[6]. Został pochowany na cmentarzu Wagańkowskim.

Inne informacje

Jego brat Jurij, także hokeista, zginął w katastrofie samolotu drużyny WWS MWO Moskwa w 1950 roku. Córka Tatiana (ur. 1947) uprawiała łyżwiarstwo figurowe, a po namowie ojca została również trenerką tej dyscypliny.

W 1974 roku został przyjęty do Hockey Hall of Fame jako pierwszy trener z Europy.

Dla upamiętnienia jego osoby władze powstałej w 2008 roku rosyjskiej ligi hokejowej KHL stworzyły w ramach rozgrywek Dywizję Tarasowa w Konferencji Zachód^[7]^[8].

Po sezonie KHL (2013/2014) władze ligi po raz pierwszy przyznały Nagrodę „Wiara w Młodzież” im. Anatolija Tarasowa dla trenerów dających szansę gry obiecującym zawodnikom młodego pokolenia^[9].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicze piłkarskie

Brązowy medal mistrzostw ZSRR: 1939 z CDKA

Zawodnicze hokejowe z CSKA

Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1948, 1949, 1950
Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1947, 1952, 1953
Finał Pucharu ZSRR: 1953

Trenerskie hokejowe klubowe z CSKA

Złoty medal mistrzostw ZSRR: 1948, 1949, 1950, 1955, 1956, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1970, 1971, 1972, 1973, 1975
Srebrny medal mistrzostw ZSRR: 1952, 1953, 1954, 1957, 1967, 1969, 1974
Brązowy medal mistrzostw ZSRR: 1962
Puchar ZSRR: 1954, 1955, 1956, 1961, 1966, 1967, 1968, 1969, 1973
Finał Pucharu ZSRR: 1976

Trenerskie hokejowe z reprezentacją ZSRR

Złoty medal mistrzostw świata: 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971
Złoty medal mistrzostw Europy: 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970
Srebrny medal mistrzostw Europy: 1971
Złoty medal igrzysk olimpijskich: 1964, 1968, 1972

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR w hokeju na lodzie: 1949
Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR: 1957 (jako twórca)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy: 1957, 1972
Order „Znak Honoru”: 1965, 1968
Hockey Hall of Fame: 1974 (jako twórca)
Galeria Sławy IIHF: 1997 (jako twórca, pośmiertnie)
Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy: 2014 (pośmiertnie)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Russians regroup on other side of the red line. sports.espn.go.com. [dostęp 2013-03-26]. (ang.).
↑ История. hcska-nsk.ru. [dostęp 2022-10-02]. (ros.).
↑ Aktualności z kraju i ze świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 322 z 1 grudnia 1974.
↑ Tarasow Anatolij Władimirowicz. onet.pl. [dostęp 2013-03-26]. (pol.).
↑ Hokej jest moja pasją Tarasow Anatolij. antykwariat-mit.pl. [dostęp 2013-03-26]. (pol.).
↑ Zmarł Anatolij Tarasow. rp.pl. [dostęp 2013-03-26]. (pol.).
↑ Divisions. en.khl.ru. [dostęp 2013-03-24]. (ang.).
↑ 95 лет со дня рождения Анатолия Тарасова. khl.ru, 2013-12-05. [dostęp 2013-12-10]. (ros.).
↑ Sixth sense. Season closing ceremony. khl.ru, 28 maja 2014. [dostęp 2014-05-29]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Anatoly Tarasov, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03] (ang.).
Biografia na stronie Hockey Stars
Biografia na stronie Chidlovski

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[2] Russians regroup on other side of the red line. sports.espn.go.com. [dostęp 2013-03-26]. (ang.).

[3] История. hcska-nsk.ru. [dostęp 2022-10-02]. (ros.).

[4] Aktualności z kraju i ze świata. „Nowiny”, s. 2, Nr 322 z 1 grudnia 1974.

[5] Tarasow Anatolij Władimirowicz. onet.pl. [dostęp 2013-03-26]. (pol.).

[6] Hokej jest moja pasją Tarasow Anatolij. antykwariat-mit.pl. [dostęp 2013-03-26]. (pol.).

[7] Zmarł Anatolij Tarasow. rp.pl. [dostęp 2013-03-26]. (pol.).

[8] Divisions. en.khl.ru. [dostęp 2013-03-24]. (ang.).

[9] 95 лет со дня рождения Анатолия Тарасова. khl.ru, 2013-12-05. [dostęp 2013-12-10]. (ros.).

[10] Sixth sense. Season closing ceremony. khl.ru, 28 maja 2014. [dostęp 2014-05-29]. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]