Andrij Husin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrij Husin
Андрій Гусін
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Andrij Łeonidowycz Husin

Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1972
Złoczów

Data i miejsce śmierci

17 września 2014
Kijów

Wzrost

188 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991 Karpaty Kamionka Bużańska 2 (0)
1992 Hazowyk Komarno 16 (3)
1992–1993 Karpaty Lwów 17 (4)
1993–1995 Dynamo-2 Kijów 46 (27)
1995–1996 CSKA-Borysfen Kijów 27 (9)
1996–2004 Dynamo Kijów 170 (22)
2005–2007 Krylja Sowietow Samara 39 (9)
2007–2008 Saturn Ramienskoje (grający trener) 13 (0)
W sumie: 330 (74)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1993–2006  Ukraina 71 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2007–2008 Saturn Ramienskoje (asystent)
2010 Anży Machaczkała (asystent)
2010–2013 Dynamo-2 Kijów
2013 Krylja Sowietow Samara (asystent)
2013–2014 Anży Machaczkała (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za odwagę” III klasy (Ukraina)

Andrij Łeonidowycz Husin, ukr. Андрій Леонідович Гусін (ur. 11 grudnia 1972 w Złoczowie, zm. 17 września 2014 w Kijowie) – ukraiński piłkarz grający na pozycji pomocnika, reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Andriy Husin w 2010 roku.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczynał jako napastnik w Karpatach Kamionka Bużańska, następnie grał w Hazowyku Komarno i Karpatach Lwów. To właśnie w klubie ze Lwowa został dostrzeżony przez działaczy Dynama Kijów, którego zawodnikiem stał się w 1993 roku. W ciągu kolejnych dwóch lat grał jedynie w drugiej drużynie tego klubu, w których rozegrał 46 meczów, strzelił 27 goli. W Wyszczej Liże debiutował już jako zawodnik CSKA-Borysfenu Kijów w sezonie 1995-96, w którym zagrał 27 spotkań, strzelił 9 goli. Po roku gry w tym stołecznym klubie został ściągnięty z powrotem do Dynama. Pierwsze mistrzostwo zdobył w sezonie 1996-97. Wciąż był rezerwowym (13 meczów, 3 gole), ale ciągle odgrywał kluczową rolę w drugiej ekipie. Przełomowy okazał się sezon 1997-98, Husin stał się ważnym ogniwem Dynama, a klub robił furorę także w Lidze Mistrzów (ćwierćfinał z Juventusem, w którym strzelił jedyną bramkę dla Dynama). Rok później odpadł z tych rozgrywek dopiero w półfinale (po dramatycznym dwumeczu z Bayernem). Z Dynamem zdobywał kolejne mistrzostwa i puchary Ukrainy, występował także w Lidze Mistrzów. W 2005 roku zdecydował się opuścić Dynamo na rzecz rosyjskich Krylji Sowietow Samara, gdzie zdecydował się ukończyć piłkarską karierę w 2007 roku[1]. Jednak zgodził się jeszcze na propozycję Saturna Ramienskoje występować i trenować ten klub. Jeszcze do ukończenia sezonu 2008 klub i piłkarz rozstali się.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

26 czerwca 1993 debiutował w reprezentacji Ukrainy jeszcze jako zawodnik Karpat Lwów w meczu z Chorwacją, przegranym 1:3. Dwukrotnie pełnił funkcję kapitana drużyny. Uczestniczył w Mistrzostwach Świata 2006 w Niemczech, gdzie jego Ukraina dotarła do ćwierćfinału (zagrał w pięciu spotkaniach). Po Mundialu postanowił zakończyć karierę reprezentacyjną, jednak po jakimś czasie odwołał swoją decyzję. Ogółem dla reprezentacji zagrał 71 razy, strzelił 9 goli.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

8 czerwca 2007 roku został członkiem sztabu szkoleniowego rosyjskiego Saturna Ramienskoje. Będąc asystentem trenera dalej kontynuował występy na boisku. W 2008 został rozerwany kontrakt z klubem. Od marca 2010 pomagał trenować Anży Machaczkała[2]. W grudniu 2010 został zaproszony na stanowisko głównego trenera drugiej drużyny Dynama Kijów[3].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

17 września 2014 roku o 14:00 czasu miejscowego, podczas treningu motocyklowego na kijowskim autodromie Czajka na jednym z ostrych zakrętów nie utrzymał się i wyleciał z siodła pojazdu[4][5]. Nie odzyskawszy przytomności, Andrij zmarł na miejscu. Był żonaty z Krystyną, dizajnerką. Osierocił trójkę dzieci.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

  • półfinalista Ligi Mistrzów: 1999
  • mistrz Ukrainy (7x): 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004
  • wicemistrz Ukrainy: 2002
  • zdobywca Pucharu Ukrainy (4x): 1998, 1999, 2000, 2003
  • finalista Pucharu Ukrainy (2x): 1993, 2002

Sukcesy reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]