Antoni Ławrynowicz (żołnierz)

Antoni Ławrynowicz
	Pułkownik
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1918 ; Wilno
Data i miejsce śmierci	30 maja 2012 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	3 Pułk Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego; Samodzielna Grupa Operacyjna „Narew”; Dywizja Kawalerii „Zaza”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa;
	Odznaczenia

Antoni Napoleon Ławrynowicz (ur. 22 kwietnia 1918 w Wilnie, zm. 30 maja 2012 w Warszawie) – polski działacz kombatancki, pułkownik Wojska Polskiego w stanie spoczynku, weteran II wojny światowej, kawalerzysta, współzałożyciel Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej, wieloletni działacz Środowiska Kleeberczyków.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Wilnie. Był absolwentem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Służył jako oficer 3. Pułku Strzelców Konnych im. hetmana Stefana Czarnieckiego w Wołkowysku. Uczestniczył w działaniach obronnych we wrześniu i październiku 1939 r., w składzie Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Narew” oraz Dywizji Kawalerii „Zaza”. Brał udział w bitwie pod Kockiem, po której dostał się do niewoli niemieckiej. Był jeńcem Stalagu II D Stargard.

Po zakończeniu działań wojennych, osiadł w Warszawie i pracował w instytucjach związanych z budownictwem. Był działaczem Stowarzyszenia Kombatantów – Duszpasterstwo Weteranów Kawalerii i Artylerii Konnej. Po utworzeniu przez stowarzyszenie Sali Rycerskiej gdzie zgromadzono bogate zbiory dotyczące tradycji polskiej kawalerii w kościele św. Anny w Warszawie, został jej kustoszem i pełnił tę funkcję przez wiele kolejnych lat. Staraniem płk. Antoniego Ławrynowicza i Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej zbiory warszawskiej Sali Rycerskiej zostały w 1995 r., przeniesione do Muzeum im. ks. dr. Władysława Łęgi w Grudziądzu.

Był w gronie inicjatorów I Zjazdu Oficerów Kawalerii Służby Stałej, który odbył się w Warszawie i w Grudziądzu w 1989 r. Współtwórca i wieloletni działacz powołanej do życia w Grudziądzu – Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej. Od 1991 r., członek Rady Fundacji, piastował także przez kilka lat funkcję członka Komisji Rewizyjnej. Uczestnik 22 Zjazdów Kawalerzystów II RP.

Przez wiele lat był uczestnikiem uroczystości rocznicowych w Kocku i Muzeum Czynu Bojowego Kleeberczyków w Woli Gułowskiej w gminie Adamów.

Zmarł 30 maja 2012 w Warszawie. Został pochowany 11 czerwca 2012 r. na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 16K-6-10).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 sierpnia 2004 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2004 r. nr 56, poz. 944, pkt 2.)
↑ Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych: Uroczystość wręczenia odznaczeń w Pałacu na Wodzie w warszawskich Łazienkach. www.udskior.gov.pl. [dostęp 2012-11-03]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Nekrolog na stronie Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej autorstwa Karoli Skowrońskiej (stan na 4 września 2012) [dostęp 2012-11-03]
Informacja o pogrzebie na stronie Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (stan na 4 września 2012) [dostęp 2012-11-03]
Nekrolog na stronie mmgrudziadz.pl (1.06.2012) [dostęp 2012-11-03]

[1] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 sierpnia 2004 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2004 r. nr 56, poz. 944, pkt 2.)

[2] Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych: Uroczystość wręczenia odznaczeń w Pałacu na Wodzie w warszawskich Łazienkach. www.udskior.gov.pl. [dostęp 2012-11-03]. (pol.).

[1]

[2]