Argemone subfusiformis
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Argemone subfusiformis | ||
Nazwa systematyczna | |||
Argemone subfusiformis Ownbey Brittonia 13: 97 1961[3] | |||
Synonimy | |||
|
Argemone subfusiformis Ownbey – gatunek rośliny z rodziny makowatych (Papaveraceae Juss.). Występuje naturalnie w Ameryce Południowej[4].
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Rośnie naturalnie w Ameryce Południowej[4], w takich państwach jak Chile, Argentyna, Paragwaj, Urugwaj, Brazylia, Boliwia, Peru czy Ekwador[5]. W Chile został zaobserwowany w regionach Arica y Parinacota, Tarapacá, Antofagasta, Atakama, Coquimbo, Valparaíso, Libertador oraz w Regionie Metropolitalnym[6]. Ponadto został naturalizowany we wschodniej Australii (w stanach Nowa Południowa Walia oraz Australia Południowa, a także na terytorium Norfolk), Indiach, Południowej Afryce oraz na wyspie Niue[4][5][7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Roślina jednoroczna lub krzewiasta bylina dorastająca do 40–150 cm wysokości. Łodyga jest pokryta kolcami[4].
- Liście
- Są pierzasto-klapowane. Mierzą 12 cm długości. Blaszka liściowa jest kolczasta na brzegu[4].
- Kwiaty
- Działki kielicha mają owalny kształt i dorastają do 10–14 mm długości[4]. Płatków jest od 4 do 6, mają prawie okrągły kształt i białą lub jasnożółtą barwę, osiągają do 25 mm długości[4][6].
- Owoce
- Torebki o kształcie od podłużnego do jajowatego, z trzema lub czterema komorami. Są pokryte kolcami. Osiągają 20–45 mm długości i 14–15 mm szerokości[4].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Występuje na wysokości do 2000 m n.p.m. Nie toleruje pokrywy śnieżnej, lecz znosi przymrozki do -3°C (typowy ranny przymrozek w środkowym Chile podczas zimy). Najlepiej rośnie w pełnym nasłonecznieniu – na równinach lub stokach z ekspozycją na północ. Rośnie na suchych lub bardzo suchych obszarach, gdzie pora sucha trwa od 6 do 12 miesięcy, a średnia suma opadów wynosi mniej niż 300 mm na rok[6]. Kwitnie i owocuje między kwietniem a listopadem[4].
Jest zarówno rośliną leczniczą jak i toksyczną[6]. Badania na tym gatunku wykazały wysoką koncentrację alkaloidów, saponin oraz fitynian[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
- ↑ a b Argemone subfusiformis Ownbey. The Plant List. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Argemone subfusiformis. Plantes & botanique. [dostęp 2016-10-24]. (fr.).
- ↑ a b Search occurrences – Argemone subfusiformis G. B. Ownbey. The Global Biodiversity Information Facility (GBIF). [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
- ↑ a b c d Argemone subfusiformis Ownbey sbsp. subfusiformis. ChileFlora. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
- ↑ Argemone subfusiformis G.B.Ownbey. The Atlas of Living Australia. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).
- ↑ F.Jimoh, A.Adedapo, A.Aliero, A.Afolayan: Polyphenolic and biological activities of leaves extracts of Argemone subfusiformis (Papaveraceae) and Urtica urens (Urticaceae). National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine. [dostęp 2016-10-24]. (ang.).