Arseniusz Romanowicz

Arseniusz Romanowicz
	; Arseniusz Romanowicz ok. 1960 roku
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1910 ; Hrubeszyw, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	9 lutego 2008 ; Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	modernizm
	Ważne dzieła
	dworzec Warszawa Wschodnia; dworzec Warszawa Centralna;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Arseniusz Romanowicz (ur. 30 sierpnia 1910 w Hrubieszowie zm. 9 lutego 2008 w Warszawie) – polski architekt, autor projektów architektonicznych dworców i przystanków kolejowych w Warszawie, obiektów sportowych i innych obiektów użyteczności publicznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dyplom Politechniki Warszawskiej uzyskał w 1936. Praktykę odbywał w pracowni Stanisława Brukalskiego i Barbary Brukalskiej.

W latach 1938–1939 pracował w Biurze Budowlanym Dworca Głównego w Warszawie^[1]. Podczas II wojny światowej pracował przy remoncie spalonego w 1939 dworca.

W latach 1950–1976 generalny projektant w Centralnym Biurze Studiów i Projektów Budownictwa Kolejowego w Warszawie^[1].

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 280-1-25)^[2].

Konkursy i realizacje[edytuj | edytuj kod]

1938 – restauracja na Gubałówce (z Jackiem Szweminem i Władysławem Stokowskim)
1946 – wygrana w szkicowym konkursie na projekt Dworca Centralnego w Warszawie (z Piotrem Szymaniakiem)
1949 – ośrodek wioślarski YMCA Polska w Warszawie (z Piotrem Szymaniakiem)
1950–1952 – odbudowa kamienicy przy ul. Mokotowskiej 63 (róg ul. Wilczej; z Piotrem Szymaniakiem)^[3]
1958 – przystanek kolejowy Warszawa Stadion (z Piotrem Szymaniakiem)
1962 – wyróżnienie w konkursie na Dworzec Obsługi Miejskiej LOT w Warszawie
1963 – przystanek kolejowy Warszawa Ochota
1963 – stacja kolejowa Warszawa Śródmieście WKD
1963 – przystanek kolejowy Warszawa Powiśle
1963 – przystanek kolejowy Warszawa Śródmieście (z Piotrem Szymaniakiem)
1969 – stacja kolejowa Warszawa Wschodnia (z zespołem, Mister Warszawy ’69)
1971 – przystanek kolejowy Warszawa Ursus Północny^[4]
1972 – dworzec autobusowo-kolejowy Nowy Dwór Mazowiecki
1975 – Dworzec Centralny w Warszawie (z zespołem, Mister Warszawy ’75)
po 1981 – dom salezjański przy parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Warszawie

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Sztandaru Pracy I i II Klasy,
Złoty Krzyż Zasługi,
Medal 40-lecia Polski Ludowej,
Złota Odznaka „Za Zasługi dla Warszawy”,
Srebrna Odznaka „Za Odbudowę Warszawy”.
Odznaka „Milionera”^[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 733. ISBN 83-01-08836-2.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ROMANOWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19] .
↑ Grzegorz Piątek: AR/PS. Architektura Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka. Warszawa: Centrum Architektury, 2012, s. 301. ISBN 978-83-934574-1-0.
↑ InMemoriam. inmemoriam. [dostęp 2014-11-17]. (pol.).
↑ Biogram Arseniusza Romanowicza, Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej [dostęp 2016-10-19] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Daniel Załuski. Arseniusz Romanowicz. „Rynek Kolejowy”. s. 30–31. ISSN 1644-1958.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Nota biograficzna na Warszawikia

[Encyklopedia-1] Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 733. ISBN 83-01-08836-2.

[2] Cmentarz Stare Powązki: ROMANOWICZOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-19] .

[3] Grzegorz Piątek: AR/PS. Architektura Arseniusza Romanowicza i Piotra Szymaniaka. Warszawa: Centrum Architektury, 2012, s. 301. ISBN 978-83-934574-1-0.

[4] InMemoriam. inmemoriam. [dostęp 2014-11-17]. (pol.).

[5] Biogram Arseniusza Romanowicza, Stowarzyszenie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej [dostęp 2016-10-19] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]