Brigitta Muntendorf
| Data i miejsce urodzenia |
11 lipca 1982 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Strona internetowa | |
Brigitta Muntendorf (ur. 11 lipca 1982 w Hamburgu[1]) – niemiecko-austriacka kompozytorka, przedstawicielka muzyki współczesnej.
Należy do najbardziej innowacyjnych i najchętniej eksperymentujących kompozytorów młodego pokolenia[2].
Biografia i twórczość[edytuj | edytuj kod]
W 1988 roku rozpoczęła kształcenie w grze na fortepianie w zakresie muzyki klasycznej, poszerzone później o jazz i gospel i wolną improwizację[3]. Koncertowała jako pianistka w różnych hamburskich zespołach. Pobierała lekcje gry na fagocie. W trakcie działalności koncertowej jako organistka nawiązała współpracę z H. Stanzusem, z którym w 2002 roku skomponowała eksperymentalny musical, wykonując go w różnych miastach w Niemczech[4].
W 2003 roku rozpoczęła studia na wydziale kompozycji pod kierunkiem Younghi Pagh-Paan oraz kompozycji elektronicznej pod kierunkiem Günthera Steinke w Hochschule für Künste Bremen w Bremie[4].
Jako kompozytorka i organizatorka zaangażowała się w działalność Atelier für Neue Musik, komponując utwory dla licznych projektów akustycznych i elektroakustycznych, w tym dla Gesichter der Freiheit[3].
Po zdaniu egzaminu kończącego etap podstawowy studiów dyplomowych rozpoczęła w 2005 roku studia na wydziale kompozycji u Krzysztofa Meyera w Hochschule für Musik w Kolonii[3]. Za swój utwór na orkiestrę „Klangviren” otrzymała w 2006 roku pierwszą nagrodę w konkursie kompozycji Sinfonietta92 w Berlinie. Premiera utworu odbyła się w 2007 roku w sali muzyki kameralnej Filharmonii Berlińskiej. W tym samym roku została również zaproszona do udziału w warsztatach orkiestrowych w Halberstatt oraz została stypendystką Fundacji Friedricha Eberta. Od 2008 roku jest stypendystką fundacji Studienstiftung des deutschen Volkes[4].
W 2008 roku, w trakcie studiów założyła Ensemble Garage, pomyślany jako niezależna platforma dla muzyków, kompozytorów i artystów różnych profesji, którzy, poprzez proces zbiorowych i wspólnych prób, mieliby tworzyć nowe utwory i rozwijać nowe formy koncertowe. Brigitta Muntendorf jako kompozytorka rozwija w swej twórczości taką wizję muzyki, która wyraża się poprzez wielowarstwową kontekstualizację różnych form sztuki i środków ekspresji. Ponadto, badając rizomatyczne[a] środowiska, zajmuje się tłumaczeniem zjawisk społecznych na język muzyczny. Jej zainteresowanie interakcjami pomiędzy kulturą cyfrową, która bazuje na tłumaczeniu rzeczywistych potrzeb społecznych, a sztucznością w wypowiadaniu indywidualnych potrzeb, zawarte są w obszernym repertuarze inscenizacji muzycznych[5]. Do jej oeuvre należą, obok dzieł solowych i orkiestrowych, także utwory będące owocem jej współpracy z artystami wideo, aktorami oraz spektakle typu performance. Jej kompozycje dotyczą głównie aspektów balansowania na krawędzi (niem. Gratwanderung) między: kontrastującymi elementami, systemem a wolnością artystyczną, chaosem a porządkiem. Artystka koncentruje się na znaczeniu interakcji między wykonawcą, instrumentem a materiałem muzycznym. Ujawnienie tych interakcji prowadzi do wzajemnie zależnych procesów, co czyni je widzialnymi i słyszanymi dla odbiorcy[4].
W lutym 2009 roku jej wideodźwiękowa instalacja, stworzona we współpracy z artystką Julią Weissberg, została zaprezentowana w Kolonii w ramach projektu KUNST PRAXIS Staab/Compone-Projekt. W 2008 roku na zakończenie festiwalu Ohren auf Europa w Düsseldorfie został wykonany jej cykl Herbstszenen[4].
W 2011 roku skomponowała wspólnie z reżyserem Thierrym Brueglem pierwszą tzw. operę kieszonkową Wer zum Teufel ist Gerty, która została wykonana na festiwalu Taschenoper („kieszonkowych” oper) w Salzburgu. Kolejnym dziełem tego typu była Endlich Opfer (prawykonanie w 2013 roku)[6].
10 lutego 2015 roku nakładem wytwórni Col Legno ukazał się jej album, it may all be an illusion. Został on nagrany na żywo w studiach: Hochschule für Musik und Tanz Köln (filia w Wuppertalu), Klaus-von-Bismarck-Saal, Funkhaus Wallrafplatz w Kolonii, Performance Studios we Frankfurcie nad Menem i Studio des Ensemble musikFabrik w Kolonii. Zawiera 5 utworów: „Sweetheart, Goodbye!”, „shivers on speed”, „reinhören”, „durchhören” i „Missing T”[7]. W 2016 roku zrealizowała, we współpracy ze Stephanie Thiersch, City Dance Cologne, 12-godzinny performance z oddziałem ponad 500 wykonawców[5].
Wraz z serią utworów Public Privacy na solistę, użytkowników YouTube i instrumenty elektroniczne wprowadziła do obiegu termin „social composing” („społeczne komponowanie”). W 2016 roku zrealizowała, we współpracy ze Stephanie Thiersch, City Dance Cologne, 12-godzinny performance z udziałem ponad 500 wykonawców (według amerykańskiej tancerki Anny Halprin)[5]. 23 września tego samego roku w ramach festiwalu Warszawska Jesień wykonano jej utwór „Key of Presence”[8].
12 sierpnia 2017 roku ramach festiwalu Rümlingen odbyła się w prapremiera jej najnowszego utworu, „bright no more…” – utworu nr 6 z cyklu Public Privacy, na głos, wideo i instrumenty elektroniczne[9].
Oprócz ścisłych związków z Ensemble Garage (w którym jest dyrektorem artystycznym) współpracowała również z innymi zespołami (Ensemble Mosaik, Asko/Schönberg ensemble, PHACE, Calefax, Decoder ensemble, Klangforum Wien, musikFabrik czy Ensemble Modern). Jest regularnie zapraszana na seminaria organizowane przez różne uniwersytety niemieckie i austriackie. Mieszka w Kolonii i Wiedniu[5].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
Brigitta Muntendorf jest laureatką szeregu nagród, między innymi: Bernd Alois Zimmermann Prize, Carl von Ossietzky Prize, First Prize of the Hochschule für Musik und Tanz Cologne[5].
W 2014 roku otrzymała, wspólnie z dwoma innymi kompozytorami: Luisem Codera Puzą i Simone Movio, nagrodę fundacji Ernst von Siemens Musikstiftung[10].
30 marca 2017 roku otrzymała Musikautorenpreis (niemiecką nagrodę autorów muzycznych w kategorii: młode pokolenie)[11].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Termin związany z filozofią Gilles’a Deleuze’a i Félixa Guattariego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Muntendorf w B.R.A.H.M.S.. [dostęp 2024-04-10]. (ang.).
- ↑ BASF SE: Komponistenporträt. www.basf.com. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-29)]. (ang.).
- ↑ a b c Sinfonietta92: Brigitta Muntendorf. www.sinfonietta92.de. [dostęp 2017-10-17]. (niem.).
- ↑ a b c d e Irene Kurka: Brigitta Muntendorf. Zeitgenössisches Lied. [dostęp 2017-10-17]. (niem.).
- ↑ a b c d e Ensemble Garage: Brigitta Muntendorf. beta.ensemble-garage.de. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
- ↑ Ensemble Garage: Brigitta Muntendorf. beta.ensemble-garage.de. [dostęp 2017-10-17]. (niem.).
- ↑ AllMusic: Brigitta Muntendorf: It may all be an illusion. www.allmusic.com. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
- ↑ Warszawska Jesień: Grauschumacher Piano Duo / Niedziałek Muntendorf / Peszat / Błażejczyk. www.warszawska-jesien.art.pl. [dostęp 2017-10-17].
- ↑ Ensemble Garage: 12./13.08.2017 Rümlingen (CH) | SCREEN-SHARING @ Festival Rümlingen. beta.ensemble-garage.de. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
- ↑ Bayerischer Rundfunk: Ernst von Siemens Musikpreis 2014 Die Förderpreisträger. www.br.de. [dostęp 2017-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-09)]. (niem.).
- ↑ Deutscher Musikautorenpreis: Deutscher Musikautorenpreis 2017: Die Gewinner. www.musikautorenpreis.de. [dostęp 2017-10-17]. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Brigitta Muntendorf w bazie IMDb (ang.)
- Wybór dzieł Brigitty Muntendorf na jej stronie domowej (niem.)
- Brigitta Muntendorf na Discogs (ang.)