Bronisław Obfidowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Obfidowicz
podpułkownik lekarz podpułkownik lekarz
Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1862
Kraków

Data i miejsce śmierci

9 grudnia 1919
Drohobycz

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Armia
Wojsko Polskie

Jednostki

38 pułk piechoty,
15 pułk piechoty,
8 pułk ułanów,
10 pułk piechoty,
45 pułk piechoty

Stanowiska

lekarz pułkowy,
szef lekarzy garnizonu

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy

Bronisław Obfidowicz[1] herbu Podkowa (ur. 26 lipca 1862 w Krakowie, zm. 9 grudnia 1919 w Drohobyczu) – polski lekarz chirurg, doktora wszech nauk lekarskich, lekarz sztabowy C. K. Armii, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, hodowca zwierząt.

Nagrobek ppłk. dr. Bronisława Obfidowicza na Cmentarzu Obrońców Lwowa

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 lipca 1862 w Krakowie[2]. W 1882 zdał egzamin dojrzałości w tamtejszym C. K. Gimnazjum św. Jacka[2]. Ukończył studia medycyny, po czym 17 lutego 1889 w Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich[3]. Specjalizował się w chirurgii[4]. Publikował w piśmie fachowym „Nowiny Lekarskie”[5].

W C. K. Armii został mianowany nadlekarzem (Oberarzt) od 1 czerwca 1889[6][7]. W tej funkcji od końca lat 80. służył w 38 pułku piechoty w Budapeszcie[8][9][10]. Następnie został awansowany na stopień lekarza pułkowego II klasy (Regiments-Arzt zweiter Classe) od 1 listopada 1892[11]. Od tego czasu służył w 15 pułku piechoty w Tarnopolu[12][13]. Od około 1895 był lekarzem w 8 pułku ułanów w Stanisławowie[14][15]. W maju 1895 został mianowany lekarzem pułkowym I klasy od 1 listopada 1892 przy 8 pułku ułanów[16][17]. Wkrótce potem został lekarzem 10 pułku piechoty w Jarosławiu i służył tam w drugiej połowie lat 90. XIX wieku[18][19][20][21][22][23][24]. W początkowych latach XIX wieku był lekarzem 45 pułku piechoty z Przemyśla i służył wówczas w Sanoku, gdzie stacjonował III batalion tej jednostki[22][25][26][27][28][29][30][31][32]. Został awansowany na stopień lekarza sztabowego (Stabsarzt) od 1 listopada 1906 i objął stanowisko szefa lekarzy garnizonu (Garnchefarzt) w Tarnopolu, które pełnił w kolejnych latach[33][34][35][36][37][38][39]. W 1913 został przeniesiony w stan spoczynku[40]

W 1905 jako lekarz z Sanoka był sygnatariuszem odezwy lekarzy polskich o charakterze antyalkoholowym[41]. Prywatnie zajmował się hodowlą zwierząt. Zasiadł w komitecie wystawy drobiu w Jarosławiu w 1899[42][43] i podczas niej otrzymał dyplom honorowy za polskie gołębie olbrzymie oraz medal srebrny za rysie i śląskie gołębie[44][45]. W 1899 jako pierwszy wyszukał i opisał rasę dawnych kur polskich pod nazwą zielononóżka kuropatwiana (tzw. „polska zielononóżka”) w czasopiśmie „Hodowca Drobiu” w 1899 roku[46] (w większości współczesnych publikacji podano datę 1879)[47][48][49]), wspomagając tym samym starania C. K. Towarzystwa Rolniczego z Krakowa ukierunkowane na odnalezienie jednolitego typu kury krajowej[50]. Na początku XX wieku, jako członek Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików hodował kaczki Peking i kury włoskie kuropatwie i minorki czarne[30][31]. Na łamach „Hodowcy Drobiu” w 1904 opublikował artykuł pt. Polskie gołębie rasowe i ich chów (przebywał wówczas w Krakowie)[51][52]; opisał w nim m.in. gatunek srebrniaka polskiego[potrzebny przypis]. Publikował we lwowskim piśmie „Przewodnik Kółek Rolniczych”, wydawanym przez Zarząd Główny Towarzystwa Kółek Rolniczych i był członkiem wydziału I Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików[53] (później I Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu, Gołębi i Królików)[54]. Wspólnie z Władysławem Dukietem był inicjatorem założenia 11 stycznia 1903 w Sanoku pierwszej filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików oraz został jego członkiem[55]. Otrzymał tytuł członka honorowego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików[56][57][58]. Był inicjatorem połączenia wystawy ogrodniczo-pszczelniczej w Sanoku z wystawą tamtejszego oddziału Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików na przełomie września i października 1904[59]. 16 kwietnia 1905 został wydziałowym Towarzystwa Pszczelniczo-Ogrodniczego w Sanoku[60]. Służąc w Tarnopolu w 1908 był członkiem jury podczas wystawy drobiu[61]. W 1912 nadal przebywając w tym mieście pozostawał członkiem wspierającym Towarzystwo Kółek Rolniczych we Lwowie[62]. W tym czasie był członkiem oddziału lwowskiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego[63].

Po wybuchu I wojny światowej od 15 lipca 1914 przebywał w Grazu przy Elisabethstrasse 2/4[64]. Był autorem artykułów i korespondencji publikowanych na łamach tygodnika „Rodak”, organu prasowego Centralnego Komitetu Opieki Moralnej dla wychodźców z Galicyi (CKOM), wydawanego od 20 lutego do 11 września 1915[65]. W 1916 ukazał się jego artykuł pt. Polskie kury w piśmie „Ziemianin”[66].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został zatwierdzony w stopniu podpułkownika lekarza Wojska Polskiego[67]. Zmarł w Drohobyczu 9 grudnia 1919[67][68]. Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera V, miejsce 265)[67][69]. Był żonaty[70]. Jego żoną była Antonina z domu Tapkowska, z którą miał syna Karola Bronisława Obfidowicza (ur. 1900 w Jarosławiu, prawnik, podporucznik Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej w Katyniu[71][72]; według innego źródła zmarły w obozie jeńców wojennych w 1940[73]).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Bronislaus Obfidowicz”.
  2. ↑ a b Theodor Stahlberger, Karol Petelenz: Sprawozdanie Dyrektora c. k. Gimnazyum św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1882. Kraków: 1882, s. 71, 72.
  3. ↑ „Kurjer Lwowski”. Nr, s. 2, 18 lutego 1889. 
  4. ↑ Ruch w Towarzystwach. „Nowiny Lekarskie”. Nr 10, s. 497, 1892. 
  5. ↑ Spis autorów. „Nowiny Lekarskie”. Nr 1, s. VI, 1892. 
  6. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 932.
  7. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 986.
  8. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 367.
  9. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1891, s. 381.
  10. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1892, s. 385.
  11. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 1001.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 349.
  13. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 359.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 685.
  15. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 679.
  16. ↑ Kronika. Awans majowy. „Gazeta Lwowska”. Nr 105, s. 2, 8 maja 1895. 
  17. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 974.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 385.
  19. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 387.
  20. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 389.
  21. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 407.
  22. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 485.
  23. ↑ Przyjechali do Lwowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 100, s. 6, 4 maja 1897. 
  24. ↑ Hotel francuski. „Słowo Polskie”. Nr 107, s. 3, 11 maja 1897. 
  25. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 491.
  26. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 487.
  27. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 491.
  28. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 499.
  29. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 507.
  30. ↑ a b Sprawozdanie Wydziału I-go Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików w Jarosławiu za rok 1901. Jarosław: Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu i Królików, 1902, s. 8.
  31. ↑ a b Sprawozdanie Wydziału I-go Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików w Jarosławiu za rok 1902. Jarosław: Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu i Królików, 1903, s. 10.
  32. ↑ Przyjechali do Lwowa. „Słowo Polskie”. Nr 398, s. 8, 24 sierpnia 1904. 
  33. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 1146.
  34. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 1159.
  35. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 1204.
  36. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1910. Wiedeń: 1909, s. 1231.
  37. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 1248.
  38. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 1263.
  39. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1330.
  40. ↑ Militärzeitung. Veränderungen im k.u.k. Heer. „Die Zeit”. Nr 3954, s. 38, 28 września 1913. (niem.). 
  41. ↑ Alkohol a wiedza. Odezwa lekarzy do społeczeństwa polskiego. „Rodzina i Szkoła”. Nr 13, 14, 15, 16, s. 196, lipiec / sierpień 1905. 
  42. ↑ Gospodarstwo i handel. „Gazeta Lwowska”. Nr 163, s. 4, Nr 163 z 20 lipca 1899. 
  43. ↑ Dział ekonomiczny. Wystawa drobiu domowego. „Słowo Polskie”. Nr 171, s. 6, 21 lipca 1899. 
  44. ↑ Dział ekonomiczny. Wystawia drobiu i królików w Jarosławiu. „Nowa Reforma”. Nr 208, s. 3, 13 września 1899. 
  45. ↑ Wystawa drobiu w Jarosławiu. „Przewodnik Kółek Rolniczych”. Nr 18, s. 250, 15 września 1899. 
  46. ↑ Sprawozdanie Wydziału I-go Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu i Królików w Jarosławiu za rok 1900. Jarosław: Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu i Królików, 1901, s. 4.
  47. ↑ Katarzyna Cywa-Benko. Drób ozdobny. Zielononóżka kuropatwiana. „Fauna & Flora”. Nr 9 (32), s. ?, 2001. 
  48. ↑ Ewa Borycka-Wypukoł: Między nami – po prostu zielononóżka. optymalni.nazwa.pl. [dostęp 2016-09-07].
  49. ↑ Zielononóżka kuropatwiana Z-11. bioroznorodnosc.izoo.krakow.pl. [dostęp 2016-09-07].
  50. ↑ Sprawozdanie Wydziału I-go Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików w Jarosławiu za rok 1905. Jarosław: Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu i Królików, 1906, s. 6.
  51. ↑ Odpowiedzi na pytania egzaminacyjne dla kandydatów na sędziów ds. oceny gołębi rasowych. pzhgridi.pl. s. 2. [dostęp 2016-09-07].
  52. ↑ Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1912. Lwów: 1913, s. 39.
  53. ↑ Kronika. Zgromadzenia. „Gazeta Lwowska”. Nr 89, s. 3, 29 kwietnia 1899. 
  54. ↑ Gołębie polskie.Ryś polski (Polnische Luchs-Taube). „Rasowe gołębie, drób, króliki i inne zwierzęta”. Nr 7, s. 4-7, Lipiec–wrzesień 2015. Numer specjalny. 
  55. ↑ Filia lwowskiego Towarzystwa chowu drobiu w Sanoku. „Hodowca Drobiu”. Nr 1, s. 1-3, 1 marca 1904.  Sprawozdania z posiedzeń filii. Filia lwowskiego Towarzystwa chowu drobiu w Sanoku. „Hodowca Drobiu”. Nr 1, s. 20, 1 marca 1904. 
  56. ↑ Kronika. Sprawy filii lwowskiego Tow. Chowu Drobiu w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 32, s. 4, 7 sierpnia 1904. 
  57. ↑ Kronika. Sprawy filii lwowskiego Towarzystwa Chowu Drobiu w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 33, s. 3, 14 sierpnia 1904. 
  58. ↑ Kronika. Posiedzenie Wydziału filii chowu drobiu w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 51, s. 4, 18 grudnia 1904. 
  59. ↑ Kronika. Wystawa ogrodniczo-pszczelnicza w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 32, s. 3, 7 sierpnia 1904. 
  60. ↑ Z Tow. Pszczelniczo-Ogrodniczego w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 70, s. 3, 30 kwietnia 1905. 
  61. ↑ Sprawozdanie Wydziału I-go Galicyjskiego Towarzystwa Chowu Drobiu, Gołębi i Królików w Jarosławiu za rok 1908. Jarosław: Galicyjskie Towarzystwo Chowu Drobiu i Królików, 1908, s. 4.
  62. ↑ Sprawy Towarzystwa. „Przewodnik Kółek Rolniczych”. Nr 33, s. 776, 15 września 1910. 
  63. ↑ Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1912. Lwów: 1913, s. 238.
  64. ↑ Księga pamiątkowa i adresowa wygnańców wojennych z Galicyi i Bukowiny 1914-1915 oraz Album pamiątkowe. Cz. 1. Lwów. Wiedeń: 1915, s. 144.
  65. ↑ Jedna z kart pracy na wychodźtwie w czasie wojny 1914-1915. Sprawozdanie Centralnego Komitetu Opieki Moralnej dla wychodźców z Galicyi (skróc. nazwa C.K.O.M.) z siedzibą w Wiedniu za czas od 7 stycznia do 10 września 1915. Wiedeń: 1915, s. 52.
  66. ↑ Spis rzeczy. „Ziemianin”. Nr 1, s. 3, 2 stycznia 1916. Centralne Towarzystwo Gospodarcze w Wielkim Księstwe Poznańskim. 
  67. ↑ a b c Bronisław Obfidowicz-Podkowa. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2016-09-07].
  68. ↑ W tym źródle wymieniony jako drugi w grupie 31 lekarzy i słuchacze medycyny z korpusu lekarskiego Wojska Polskiego, zmarłych od grudnia 1919 do marca 1920 przeważnie z duru plamistego lub poległych. Zmarli. „Przegląd Lekarski oraz Czasopismo Lekarskie”. Nr 2, s. 10, 1920. 
  69. ↑ Spis bohaterów pochowanych na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W: W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 45.
  70. ↑ Towarz. Szkoły ludowej „Koło Pań” w Sanoku. „Gazeta Sanocka”. Nr 52, s. 4, 25 grudnia 1904. 
  71. ↑ Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 439. [dostęp 2016-09-07].
  72. ↑ Lista alfabetyczna poległych z Garnizonu Jarosław. jaroslaw.pl. [dostęp 2016-09-07].
  73. ↑ Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 355.
  74. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 1066.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bronisław_Obfidowicz&oldid=71953449”