Cerkiew św. Jana Ewangelisty w Pielni

Cerkiew św. Jana Ewangelisty
obecnie kościół
Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych

A-172 z dn. 03.11.1989
Widok strony od prezbiterium
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Pielnia
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych w Pielni
Wezwanie	św. Jana Ewangelisty
Historia Data zakończenia budowy 1805 Aktualne przeznaczenie kościół parafialny rzymskokatolicki Poprzednie wyznanie Kościół Greckokatolicki w Polsce do 1946
Położenie na mapie gminy Zarszyn Pielnia, cerkiew
Położenie na mapie Polski Pielnia, cerkiew
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Pielnia, cerkiew
Położenie na mapie powiatu sanockiego Pielnia, cerkiew
49°32′09,5″N 22°03′12,3″E

Cerkiew św. Jana Ewangelisty w Pielni – parafialna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1805 w miejscowości Pielnia.

Od 1946 użytkowana jako rzymskokatolicki kościół parafialny parafii Matki Boskiej Wspomożenia Wiernych w Pielni.

Historia

Już w 1536 istniała w Pielni parafia greckokatolicka i cerkiew pw. Zmartwychwstania Chrystusowego, która stała na wzgórzu w dolnej części wsi. Cerkiew ta spłonęła. Podobny los spotkał kolejną w 1803. W 1805 zbudowano świątynię murowaną, która przetrwała do dziś. Parafia greckokatolicka obejmowała miejscowości: Dudyńce (z drewnianą cerkwią filialną), Jędruszkowce (Andruszkowce), Markowce, Pobiedno (Pobidno), Podgaj, Prusiek i Pisarowce. Remontowana w 1905. Po deportacji ludności ukraińskiej w 1945, cerkiew przejęta przez rzymskokatolików.

Architektura i wyposażenie

Jest to budowla murowana, otynkowana, dwudzielna. Prezbiterium zwrócone na południe, prostokątne, z prostokątną zakrystią w przedłużeniu. Szersza od prezbiterium, prostokątna nawa, przy której od północy kruchta. Nad nawą kwadratowa wieża. Dachy kryte blachą: nad prezbiterium i zakrystią trójspadowe, nad nawą dwuspadowy.

• 
  Elewacja frontowa
• 
  Wnętrze
• 
  Elewacja wschodnia

Wewnątrz prezbiterium sklepione krzyżowo, kruchta kolebkowo. W nawie sufit z fasetą. Na wyposażenie składa się: późnobarokowy ołtarz główny i dwa boczne klasycystyczne przerobione z ikonostasu; ambona rokokowa z drugiej połowy XVIII w. z wielobocznym korpusem z czterema wolutami; kamienna kropielnica w kształcie kielicha z początku XIX w.; dwa epitafia Truskolaskich z 1806 fundacji syna Franciszka; marmurowe inskrypcyjne: Stanisława sędziego sanockiego i jego żony Magdaleny z Ciechanowskich.

Otoczenie

Obok cerkwi znajduje się murowana dzwonnica z początku XIX w..