Cerkiew Spotkania Pańskiego w Morochowie

Cerkiew Spotkania Pańskiego
	A-72 z dnia 31.01.1985.
	cerkiew parafialna
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Miejscowość	Morochów
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Diecezja	przemysko-gorlicka
Wezwanie	Spotkania Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	2/15 lutego
Historia
Data zakończenia budowy	1837
Data zamknięcia	1947
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Data reaktywacji	1961
Poprzednie wyznanie	greckokatolickie
Dane świątyni
Styl	wschodniołemkowski
Świątynia; • materiał bud.	; • drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Kopuła; • liczba kopuł	; 3
Liczba ikonostasów	1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	1
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; wolnostojąca, drewniana, 4-dzwonowa
	Położenie na mapie gminy Zagórz Morochów, cerkiew
	Położenie na mapie Polski Morochów, cerkiew
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Morochów, cerkiew
	Położenie na mapie powiatu sanockiego Morochów, cerkiew
	49°28′07,5″N 22°11′01,8″E/49,468750 22,183833
	Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew pod wezwaniem Spotkania Pańskiego – prawosławna cerkiew parafialna w Morochowie. Należy do dekanatu Sanok diecezji przemysko-gorlickiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Dawna świątynia greckokatolicka, wzniesiona w 1837. Budowla w stylu wschodniołemkowskim, drewniana, o konstrukcji zrębowej, orientowana, trójdzielna (babiniec, nawa, prezbiterium), z kruchtą. Nad babińcem wieża o konstrukcji słupowej, zwieńczona blaszanym cebulastym hełmem. Prezbiterium zamknięte prostokątnie, z boczną zakrystią. Dach blaszany, jednokalenicowy, z dwoma cebulastymi hełmami. Wewnątrz nadwieszony chór, XIX-wieczny ikonostas z oryginalnymi ikonami, sufit ozdobiony polichromią przedstawiającą niebo z gwiazdami. Obok cerkwi znajduje się drewniana XIX-wieczna dzwonnica o konstrukcji słupowej, z blaszanym dachem namiotowym zwieńczonym cebulastym hełmem, wyposażona w cztery dzwony. Przy świątyni ustawiono okazały drewniany krzyż upamiętniający 1000-lecie chrztu Rusi.

Gruntownie wyremontowana w 1921, uszkodzona podczas działań wojennych w 1944, cerkiew służyła grekokatolikom do 1947. Po wysiedleniu ludności łemkowskiej świątynia nie była użytkowana. W 1961 została przekazana w użytkowanie Polskiemu Autokefalicznemu Kościołowi Prawosławnemu i stała się siedzibą nowo utworzonej parafii. Od tego czasu cerkiew kilkakrotnie remontowano, m.in. w 1964 (wymieniono wtedy pokrycie dachu) i w 1994.

Na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 2009 o uregulowaniu stanu prawnego niektórych nieruchomości pozostających we władaniu Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego świątynia stała się wyłączną własnością Kościoła Prawosławnego^[1].

Główna uroczystość obchodzona jest 15 lutego (według starego stylu 2 lutego) – w święto Spotkania Pańskiego.

Cerkiew i dzwonnicę wpisano do rejestru zabytków 31 stycznia 1985 pod nr A-72^[2].