Chabazyt
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Inne nazwy |
chabasyt |
|---|---|
| Skład chemiczny |
uwodniony glinokrzemian wapnia i sodu |
| Twardość w skali Mohsa |
4-5 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
wyraźna trójkierunkowa, niemal kostkowa według ścian romboedru |
| Układ krystalograficzny |
trygonalny |
| Gęstość minerału |
2,08-2,16 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
biała, żółta, czerwona w odcieniach, brunatna, zielonawa, też: bezbarwny |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
szklisty |
| Współczynnik załamania |
1,470-1,494 |
| Inne |
luminescencja zielona dla promieniowania długofalowego |
Chabazyt, chabasyt – minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy zeolitów. Minerał pospolity i szeroko rozpowszechniony.
Nazwa pochodzi od gr. khabazios = ziarnko gradu, co trafnie nawiązuje do wyglądu tego minerału.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Tworzy kryształy romboedryczne zbliżone pokrojem do sześcianu. Często występują zbliźniaczenia. Obok phillipsytu i harmotomu należy do najpospolitszych zeolitów o pokroju kostkowym. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych i naskorupieniach. Jest kruchy, przezroczysty.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Powstaje w wyniku działalności hydrotermalnej niskich temperatur - najczęściej w pustkach skał wylewnych i metamorficznych, w szczelinach, kawernach skał osadowych. Spotkać go można także w osadach gorących źródeł. Współwystępuje z heulandytem, phillipsytem skolecytem, stilbitem, kalcytem.
Miejsca występowania: Niemcy, Czechy, Wielka Brytania, Nowa Zelandia.
W Polsce spotykany w druzach granitów i pegmatytów strzegomskich, w rejonie Kowar, w okolicach Opola.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
 |
Ta sekcja od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
- ma znaczenie naukowe,
- poszukiwany i wysoko ceniony przez kolekcjonerów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996 r.
- W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak: Minerały Polski, Wyd. „Antykwa” 1998 r.
- W. Schumann: Minerały świata O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.
- J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico 1997 r.