Commiphora africana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Commiphora africana
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

mydleńcowce

Rodzina

osoczynowate

Rodzaj

balsamowiec

Gatunek

Commiphora africana

Nazwa systematyczna
Commiphora africana (A.Rich.) Endl
Monogr. Phan. 4: 14 1883[3]
Synonimy
  • Heudelotia africana A. Rich[3].
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Commiphora africana (A.Rich.) Endl – gatunek rośliny z rodziny osoczynowatych (Burseraceae). Rośnie dziko w Afryce[5].

Morfologia

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Kolczaste drzewo lub krzew o wysokości do 5 m, rzadko tylko większe (do 10 m). Kora szaro-zielona, z uszkodzonych miejsc wypływa wonna żywica zwana bdelium. System korzeniowy wiązkowy.
Liście
Długości do 4 cm i szerokości do 2 cm, trójlistkowe, ząbkowane, przy czym środkowy listek jest największy. Po roztarciu przyjemnie pachną.
Owoc
Czerwonawy pestkowiec o długości 6-8 mm[6]

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie na suchych miejscach, na otwartych sawannach, na skalistych stromiznach koryt rzek, w zalesionych wąwozach, na skalistych grzbietach wyżyn, w lasach[6].

Roślina o ulistnieniu sezonowym. Liście zaczynają się rozwijać na początku pory deszczowej, a zrzuca je pod koniec pory suchej. Wyjątkowo, gdy deszcze są skąpe i przerywane, może dwa razy w ciągu roku zrzucać liście. Zakwita w pierwszej połowie pory suchej, ale kwitnie nieregularnie, nie w każdym roku. Twarde nasiona roznoszone są przez ptaki i inne zwierzęta (zoochoria)[6].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

  • Kora jest bogata w flawonoidy, garbniki, antrachinon, glikozydy nasercowe, triterpenoidy, saponiny, alkaloidy i cukry. Badania hydro-etanolowego ekstraktu z kory wykazały jej silne działanie przeciwdrgawkowe[7].
  • W medycynie ludowej owoce są stosowane do leczenia duru brzusznego i jako remedium na problemy żołądkowe. Sproszkowanej i zmieszanej z owsianka kory w proszku używa się do leczenia malarii. Żywica ma zastosowanie przy dezynfekcji ran[8].
  • Opary palonej żywicy są wykorzystywane jako środek owadobójczy i afrodyzjak[8].
  • Dojrzałe owoce są soczyste i jadalne. Również słodkawe korzenie bywają żute przez ludzi[8]
  • Liście są chętnie objadane przez wielbłądy i kozy, szczególnie na początku pory suchej. Zawierają 8-14% białka[8].
  • Drewno jest miękkie, odporne na termity. Służy do rzeźbienia naczyń domowych, instrumentów muzycznych i elementów ogólnego zastosowania[8]
  • Wytwarzany z drzewa olej ma silne własności grzybobójcze[8].
  • Przez niektórych badaczy roślin biblijnych jest uważana za roślinę kryjąca się pod hebrajskim słowem beḍōlaḥ, które występuje w dwóch miejscach w Biblii: w Księdze Liczb (11,7) i Księdze Rodzaju (2,12) i jest przetłumaczone jako bdelium. W przypisie do tego słowa w Biblii Tysiąclecia jest wyjaśnienie, że bdelium to rodzaj żywicy. Moldenkowie twierdzą, że chodzi o żywicę z Commiphora africana. J. F. Hepper jednak uważa, że trudno przypuszczać, by otrzymywano żywicę z balsamowca tak słabo żywicującego[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-19] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
  4. Commiphora africana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].
  6. a b c Commiphora africana – World Agroforestry Centre. [dostęp 2014-11-27].
  7. Study of the Effect of Hydro-Ethanolic Extract of Commiphora africana(Stem-bark) on SleepingTime and Convulsion in Mice. [dostęp 2014-11-28].
  8. a b c d e f Commiphora africana. [dostęp 2014-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-08)].
  9. Zofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3.