Przejdź do zawartości

Czesław Józef Niekraszewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Józef Niekraszewicz
Ilustracja
kapitan obserwator kapitan obserwator
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1896
Siedliszcze

Data i miejsce śmierci

14 maja 1926
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1916–1926

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

3 dywizja Strzelców Polskich,
1 eskadra wywiadowcza,
1 pułk lotniczy,
3 eskadra wywiadowcza

Stanowiska

dowódca eskadry

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Obserwatora
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Oficer Orderu Korony Rumunii

Czesław Józef Niekraszewicz (ur. 18 maja 1896[1][2] w Siedliszczach w powiecie oszmiańskim, zm. 14 maja 1926 w Warszawie) – kapitan obserwator Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Erazma i Józefy z domu Jastrzębiec-Jankowskiej. Po zdaniu matury w Wilnie 1 stycznia 1916 został powołany do armii rosyjskiej i skierowany do Oficerskiej Szkoły w Kazaniu. Po ukończeniu szkoły w stopniu podporucznika służył w piechocie, a następnie w 12 Batalionie Inżynieryjnym. W końcu 1917 wstąpił do dowodzonej przez generała Wacława Iwaszkiewicza 3 dywizji Strzelców Polskich wchodzącej w skład I Korpusu Polskiego w Rosji. W szeregach dywizji walczył z bolszewikami[3].

Po zakończeniu I wojny światowej wrócił do Polski i 12 grudnia 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Służył jako dowódca żandarmerii 2 dywizji Litewsko-Białoruskiej[3].

W lutym 1920 został oddelegowany do Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu. W czerwcu kończy kurs i jako obserwator został przedzielony do 1 eskadry wywiadowczej. W czasie wojny z bolszewikami wykazywał wielką odwagę i zaangażowanie. Następnie pełnił funkcję adiutanta szefa lotnictwa 2 Armii i I dywizjonu lotniczego, a po zakończeniu działań wojennych adiutanta 1 pułku lotniczego[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 97. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[2]. 18 maja 1925 objął dowództwo 3 eskadry wywiadowczej. Za jego dowództwa eskadrę przemianowano na 13 eskadrę liniową. Jednostką dowodził do 14 maja 1926, dnia swojej śmierci w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie[5].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Spis oficerów 1921 ↓, s. 352.
  2. a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 246.
  3. a b Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 343.
  4. Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 343-344.
  5. Księga Pamiątkowa 1933 ↓, s. 344.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922 roku, s. 807.
  7. a b Ze złotej księgi walecznych czynów żołnierzy w wojnie polsko-rosyjskiej 1919–20 roku. „Żołnierz Polski”. Nr 35 (366), s. 8, Rok V. 1923. 
  8. a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 849.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]