Dicrocerus
| Dicrocerus | |||
| Lartet, 1837[1] | |||
 fragment czaszki z porożem Dicrocerus elegans | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
Dicrocerus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Dicrocerus elegans Lartet, 1837 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Dicrocerus – wymarły rodzaj ssaka z rodziny jeleniowatych (Cervidae). Żył w centralnej Europie (spokrewnione gatunki w Azji). Mierzył 70 cm wysokości, czyli mniej więcej tyle, co dzisiejsza sarna. Posiadał długą czaszkę dźwigającą poroże o zgrubiałej podstawie - był to pierwszy taki przypadek wśród jeleniowatych. Poroże to było dość prymitywne, rosochy nie występowały, nie dysponowały nim także samice.
Samiec zaś rozstawał się z nim na zimę, jak to czynią dzisiejsze łosie. Główny pień co roku był krótszy, tak jak u dzisiejszych mundżaków.
Zwierzę to prawdopodobnie pochodziło z Azji, aczkolwiek zamieszkiwało lasy Europy. Żyło w miocenie (10-5 milionów lat temu), wymarło zaś na początku pliocenu, nie pozostawiając żadnych potomków.
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Dicrocerus: gr. δικρος dikros „rozszczepiony, rozwidlony”; κερας keras, κερατος keratos „róg”[2].
Gatunki[edytuj | edytuj kod]
- D. elegans
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ H.M.D. de Blainville. Rapport sur un nouvel envoi de jossiles provenant du dépôt de Sanson. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 5, s. 418, 1837. (fr.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 228, 1904. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Benes, Josef. Prehistoric Animals and Plants. Pg. 240. Prague: Artua, 1979