Eduardas Borisovas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eduardas Borisovas
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1964
Moskwa

Zawód, zajęcie

dziennikarz, dyplomata

Alma Mater

Uniwersytet Wileński

Stanowisko

dyplomata, były ambasador Litwy w Polsce, obecnie ambasador w Chorwacji

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy” Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Zasługi RP Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP Komandor Orderu Danebroga (Dania) Komandor Orderu Narodowego Zasługi (Francja)

Eduardas Borisovas (ur. 30 sierpnia 1964 w Moskwie) – litewski dziennikarz i dyplomata, w latach 2019–2023 ambasador Litwy w Polsce, od 2023 ambasador Litwy w Chorwacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1982 ukończył szkołę średnią nr 1 w Taurogach. W 1989 ukończył dziennikarstwo na Wydziale Historii Uniwersytetu Wileńskiego. W czasie studiów w latach 1986-1989 pisał do gazety "Komjaunimo tiesa" (litewski odpowiednik pisma „Komsomolskaja Prawda", w 1990 przekształcony w dziennik „Lietuvos rytas”), następnie do działu analitycznego dziennika "Respublika" (1989–1991).

W 1989 rozpoczął pracę na stanowisku I sekretarza wydziału prasowego Ministerstwa Spraw Zagranicznych LSRR. W latach 1990–1991 zajmował to samo stanowisko w Wydziale Regionów MSZ Republiki Litewskiej. W latach 1991 był przedstawicielem ministra spraw zagranicznych i szefem Biura Informacji Republiki Litewskiej w Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Po powrocie na Litwę kierował pracami wydziału ds. Europy Środkowo-Wschodniej. W 1992 został chargé d'affaires a.i. Litwy w Czechosłowacji, a po jej rozpadzie w 1993 w Republice Czeskiej i Republice Słowackiej[1]. Po powrocie na Litwę rozpoczął pracę na stanowisku dyrektora Departamentu Protokołu Państwowego i Dyplomatycznego. W latach 1998–2001 pracował w Stałym Przedstawicielstwie Litwy przy Biurze Narodów Zjednoczonych i innych organizacjach międzynarodowych w Genewie najpierw jako radca-minister, później jako chargé d'affaires a.i. W latach 2001–2004 zajmował kolejno stanowiska: radcy i szefa grupy ds. współpracy regionalnej i ambasadora ds. współpracy regionalnej w regionie Morza Bałtyckiego. Reprezentował Litwę Komitecie Wyższych Urzędników Rady Państw Morza Bałtyckiego. W latach 2004–2005 był konsulem generalnym Litwy w Petersburgu, a w latach 2005–2009 ambasadorem, stałym przedstawicielem Litwy przy Biurze NZ i innych organizacjach międzynarodowych w Genewie. Zajmował się, m.in. kwestią Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych. W latach 2009–2015 sprawował funkcję zastępcy Dyrektora Generalnego Sekretariatu Rady Państw Morza Bałtyckiego w Sztokholmie. W 2015 pracował jako ambasador ds. południowego sąsiedztwa UE a następnie jako dyrektor Departamentu Ameryki Łacińskiej, Afryki, Azji i Pacyfiku.

16 listopada prezydent Dalia Grybauskaitė wręczyła mu listy uwierzytelniające jako nowemu ambasadorowi w Warszawie[2], które 9 stycznia 2019 Borisovas złożył na ręce prezydenta Andrzeja Dudy[3]. Misję pełnił do 2023. W tym samym roku objął funkcję ambasadora w Chorwacji[4]. Wyznaczono go również na ambasadora w Czarnogórze i Kosowie[4]. Na początku lutego 2024 wręczył listy uwierzytelniające prezydentowi Czarnogóry, zaś na początku marca prezydent Kosowa[5][6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Eduardas Borisovas jest żonaty. Deklaruje znajomość języka angielskiego, polskiego, francuskiego, czeskiego, słowackiego i rosyjskiego.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Tomasz Otocki, Dominik Wilczewski, Eduardas Borisovas: Pracując wspólnie łatwiej jest rozwiązywać problemy [online], 6 marca 2019 [dostęp 2024-03-08] (pol.).
  2. ↑ Prezidentė įteikė skiriamuosius raštus Lietuvos ambasadoriui Lenkijoje [online], kauno.diena.lt, 16 listopada 2019 [dostęp 2024-03-08] (lit.).
  3. ↑ Siedmioro nowych ambasadorów w Polsce [online], www.prezydent.pl, 9 stycznia 2019 [dostęp 2024-03-08] (pol.).
  4. ↑ a b Anna Grigoit, Były Ambasador Litwy w Polsce: sytuacja geopolityczna sprawiła, że Wilno i Warszawa są dzisiaj najbliższymi sojusznikami [online], lrt.lt, 23 września 2023 [dostęp 2024-03-08] (pol.).
  5. ↑ Lithuania’s Ambassador presents his letters of credence to the President of Montenegro [online], urm.lt, 2 lutego 2024 [dostęp 2024-03-08] (ang.).
  6. ↑ Ambasador Litwy wręczył listy uwierzytelniające prezydentowi Kosowa [online], wilno.tvp.pl, 7 marca 2024 [dostęp 2024-03-08] (pol.).
  7. ↑ M.P. z 1997 r. nr 65, poz. 632
  8. ↑ Lietuvos Respublikos Prezidento dekretas Nr 2064 dėl apdovanojimo Lietuvos Valstybės ordinais [online], e-seimas.lrs.lt, 19 lutego 2003 [dostęp 2024-03-08] (lit.).
  9. ↑ M.P. z 2019 r. poz. 326
  10. ↑ M.P. z 2023 r. poz. 923

Źródła[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eduardas_Borisovas&oldid=73112192”