Edward Wilczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Wilczyński
Waganiec
tytularny podpułkownik kawalerii tytularny podpułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1884
Waganiec

Data śmierci

16 stycznia 1937

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

2 pułk szwoleżerów

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Oficer Orderu Korony Rumunii Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej
Grób Edwarda Wilczyńskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Edward Wilczyński, ps. „Waganiec” (ur. 13 lipca 1884 w Wagańcu, zm. 16 stycznia 1937) – tytularny podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, inżynier chemii, beliniak, starosta kolski.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 lipca 1884 w majątku Waganiec, w ówczesnym powiecie nieszawskim guberni warszawskiej[1], w rodzinie Maurycego, ziemianina, i Róży z Galewskich[2]. W 1905 ukończył Szkołę Realną w Warszawie. W 1909 otrzymał dyplom inżyniera chemika na Politechnice w Darmstadt. W 1912 wstąpił do Związku Strzeleckiego[2].

W końcu sierpnia 1915 wyruszył z Baonem Warszawskim do I Brygady Legionów Polskich. Został wcielony do 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich[2]. Od 5 lutego do 31 marca 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego w Ostrołęce, który ukończył z wynikiem dobrym. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został internowany w obozie w Szczypiornie. 16 grudnia 1917, po zwolnieniu z obozu, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[2].

W listopadzie 1918 tworzył szwadron dywizyjny przy Grupy Operacyjnej „Bug” gen. Jana Romera[2]. 18 grudnia 1918 jako podoficer byłych Legionów Polskich został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem stopnia podporucznika nadanego mu przez generała majora Edwarda Śmigły-Rydza[3]. Następnie został przeniesiony do 7 Pułku Ułanów Lubelskich[2]. W jego szeregach walczył w wojnie z bolszewikami, a po zakończeniu wojny służył w nim jako oficer zawodowy. W 1923 pełnił obowiązki komendanta kadry szwadronu zapasowego[4], w następnym roku pełnił obowiązki dowódcy szwadronu zapasowego[5], a w czerwcu 1927 został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza[6][7]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 16. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. Z dniem 3 listopada tego roku został przeniesiony służbowo na trzy miesiące do Biura Ogólno Administracyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w charakterze członka komisji przepisów służbowych o gospodarce materiałowej[9]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Starogardzie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10]. Z dniem 1 czerwca 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i skierowany na dwumiesięczny urlop, a z dniem 31 lipca tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[11]. 2 grudnia 1930 został mianowany z dniem 31 lipca 1930 podpułkownikiem wyłącznie z prawem do tytułu[12]. W latach 1930–1933 był komendantem Korpusu Kadetów Nr 3 w Rawiczu, a następnie aż do śmierci starostą powiatowym w Kole. Od 1934 roku był przewodniczącym rady nadzorczej spółdzielni mleczarskiej w Kole[13].

Zmarł 16 stycznia 1937[14]. Pochowany 19 stycznia 1937 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[14] (kwatera A20-8-29)[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2021-05-16].
  2. ↑ a b c d e f g Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 55.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613, 679.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 555, 601.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 163.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 296, 342.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 323.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 2, 16.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 341.
  13. ↑ Aleksandra Wysocka, Z dumą w XXI wiek. 80 lat Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Kole, Koło: Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Kole, 2010, s. 17.
  14. ↑ a b Nekrolog ↓.
  15. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 marca 1922 roku, s. 226.
  17. ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 423.
  18. ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 613.
  20. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 296.
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 239.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edward_Wilczyński&oldid=72939845”