Elżbieta Gaudasińska-Borowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Gaudasińska-Borowska
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1943
Strzyżów

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

grafika, malarstwo

Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Elżbieta Gaudasińska-Borowska (ur. 27 stycznia 1943 w Strzyżowie)[1]polska ilustratorka książek, zwłaszcza dla dzieci oraz malarka. Projektantka znaczków pocztowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Niedługo po zakończeniu II wojny światowej przyjechała do Warszawy wraz rodziną, która wcześniej już mieszkała w stolicy. Uczęszczając do szkoły podstawowej, pod jej koniec zapisała się do kółka plastycznego na zajęcia z tkaniny. W 1956 nieudanie zdawała do liceum plastycznego, ale została przyjęta do liceum ogólnokształcącego[2]. Podczas nauki w szkole średniej chodziła do Młodzieżowego Domu Kultury (MDK) na zajęcia z malarstwa. Po maturze chciała studiować w Akademii Sztuk Pięknych, ale wskutek zaniedbania liceum jej dokumenty nie dotarły na uczelnię[2]. Zatrudniła się więc w pracowni lalek Teatru Guliwer. Druga próba podjęcia studiów w ASP zakończyła się powodzeniem. Po dwóch latach nauki dostała się do pracowni Aleksandra Kobzdeja. Jednocześnie uczęszczała na zajęcia z tkaniny w pracowni Anny Śledziewskiej. Dyplom uzyskała w 1967.

Karierę zawodową rozpoczęła od współpracy z czasopismem dla dzieci „Świerszczyk”. Wykonywała drobne ilustracje do niewielkich tekstów. Rysowała i malowała również dla „Misia” (ilustrowała cykl popularnych bajek Barbary Lewandowskiej o Widzimiśku), „Płomyka” i „Ciuchci”. W 1968 zaczęła pracować dla wydawnictw książkowych, z których pierwszym była Nasza Księgarnia[2]. W latach 70. współtworzyła kontynuację słynnej serii książeczek dla dzieci „Poczytaj mi, mamo”. Jednakże pierwsze zlecenia na okładki książek dla dorosłych otrzymała z Czytelnika, na kryminały z serii „Z jamnikiem” oraz powieści Joanny Chmielewskiej. W 1973 zilustrowała pierwszą książkę dla Krajowej Agencji Wydawniczej, opowiadanie Bułata Okudżawy Kieszonkowe przygody. Z czasem jej prace wykorzystywały również zagraniczne oficyny wydawnicze, np. z Węgier i Tajpej. W 1993 jako pierwsza Polka opatrzyła ilustracjami, wydaną w Paryżu, książkę kamishibai (mającą formę obrazkowych kart narracyjnych), pt. Le dragon de Cracovie, opowiadającą legendę o smoku wawelskim. Od tej pory ukazało się jeszcze wiele tytułów z jej ilustracjami.

Małżeństwo i dzieci[edytuj | edytuj kod]

Wyszła za mąż za Tomasza Borowskiego – kolegę ze studiów, który również uczęszczał do pracowni Aleksandra Kobzdeja. Ma z nim dwóch synów: Pawła (ur. 1973) i Tymoteusza (ur. 1984). Obaj poszli w ślady rodziców i ukończyli warszawską ASP.

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Ilustracje książkowe[edytuj | edytuj kod]

Znaczki pocztowe[edytuj | edytuj kod]

  • Legendy polskie (seria), 1986

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Premio Europeo di Letteratura[edytuj | edytuj kod]

Została przedstawiona w dokumentalnym cyklu filmowym o polskich ilustratorach w odcinku Premio europeo di letteratura – Elżbieta Gaudasińska[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]