Feliks Horecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Horecki
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1796
Horyszów Ruski

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

6 października 1870
Edynburg

Instrumenty

gitara

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

gitarzysta, kompozytor, pedagog

Feliks Horecki, także Janowski[1] (ur. prawdopodobnie 1 stycznia 1796[a] w Horyszowie Ruskim, zm. 6 października 1870 w Edynburgu[1][2]) – polski gitarzysta, kompozytor i pedagog muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Nazywany był Sandomierzaninem, stąd przypuszczenie, że mógł pochodzić z Sandomierza[3]. Około 1815 roku był pracownikiem Komisji Skarbu w Warszawie[1][3]. Około 1818 roku wyjechał do Wiednia[1], gdzie został uczniem włoskiego gitarzysty Mauro Giulianiego[1][2][3]. Udzielał lekcji gry na gitarze w domach wiedeńskiej arystokracji[1][3], w tym m.in. członkom rodziny Habsburgów[1]. Na początku lat 20. XIX wieku odbył tournée koncertowe, przebywał we Frankfurcie nad Menem, skąd przez Paryż udał się do Londynu[1][3]. Podczas pobytu w Anglii występował w duecie z austriackim gitarzystą Leonardem Schulzem[1]. W Londynie miał wdać się w bójkę, na skutek której doznał kontuzji palca, uniemożliwiającej mu dalszą grę[1]. Wówczas, pod nazwiskiem Janowski (Yanowski), wyjechał do Szkocji, gdzie popadł w problemy finansowe[1]. Dzięki pomocy polskich emigrantów podjął pracę pedagogiczną, pisał też ćwiczenia gitarowe[1]. Do grona jego uczniów należał Stanisław Ignacy Szczepanowski[1][3]. Po ślubie ze swoją uczennicą Zofią Roberton wyjechał około 1834 roku do Dublina[1]. Według niektórych źródeł po 1840 roku miał wrócić do Polski, gdzie przebywał do 1846 roku[3]. W późniejszym okresie osiadł w Edynburgu, gdzie zmarł i został pochowany[1].

Skomponował ponad 150 utworów na gitarę solo i dwie gitary[1][3], z których większość wydał[1]. Pisał polonezy, walce, lendlery, ronda i etiudy[1][3], napisał również kilka pieśni z towarzyszeniem gitary[3]. Był też autorem transkrypcji popularnych melodii, m.in. pieśni i tematów operowych[1][2]. Utwory Horeckiego były przedrukowywane w różnych zbiorach w Anglii i Niemczech[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Podawana jest też data 1790[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 294–295. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 370. ISBN 978-83-01-13410-5.
  3. a b c d e f g h i j k l Polski Słownik Biograficzny. T. IX. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1960–1961, s. 624–625.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]