Francis Seymour-Conway (2. markiz Hertford)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Francis Seymour-Conway
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 lutego 1743
Londyn

Data i miejsce śmierci

28 czerwca 1822
Londyn

Lord szambelan
Okres

od 1812
do 1821

Poprzednik

George Legge

Następca

James Graham

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania)

Francis Ingram Seymour-Conway (ur. 12 lutego 1743, zm. 28 czerwca 1822 w Londynie) – brytyjski arystokrata i polityk, najstarszy syn Francisa Seymour-Conwaya, 1. markiza Hertford i lady Isabelli FitzRoy, córki 2. księcia Grafton.

Zasiadał w Izbie Gmin w latach 1766-1768 z okręgu Lostwithiel i w latach 1768-1794 z okręgu Orford. Po śmierci ojca w 1794 r., jako 2. markiz Hertford, zasiadał w Izbie Lordów. Lord Skarbu w latach 1774-1782, Koniuszy Królewski w latach 1804-1806, ambasador w Berlinie i Wiedniu w latach 1793-1794 oraz lord szambelan w latach 1812-1821. Ten ostatni urząd uzyskał dzięki swojej żonie, która wywierała wpływ na decyzje księcia-regenta. Od 1780 r. członek Tajnej Rady.

W 1797 r. rozpoczął budowę Hertford House, w którym obecnie mieści się Wallace Collection.

4 lutego 1768 r. w Londynie, poślubił Alice Elisabeth Windsor (10 maja 174911 lutego 1772), córkę Henry’ego Hickman-Windsora, 2. wicehrabiego Windsor. Małżeństwo to nie doczekało się potomstwa.

20 maja 1776 r. w Londynie, poślubił Isabellę Anne Ingram-Shepheard (176012 kwietnia 1836), córkę Charlesa Ingrama, 9. hrabiego Irvine i Frances Shepheard. Francis i Isabella mieli razem jednego syna: