Franciszek Ksawery Kmietowicz
major lekarz | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
wykładowca akademicki |
Odznaczenia | |
|
Franciszek Ksawery Kmietowicz (ur. 21 listopada 1892 w Krynicy-Zdroju, zm. 2 września 1940 we Lwowie[1]) – polski lekarz, docent, major lekarz Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem dr. Franciszka Jana Kmietowicza lekarza miejskiego w Krynicy i Kazimiery Rząskiej. Po zdaniu matury w Nowym Sączu studiował medycynę w latach 1911–1912 na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 1912–1916 na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1916–1918 walczył na froncie włoskim i serbskim. 1 stycznia 1917 roku został mianowany podporucznikiem sanitarnym rezerwy. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był c. i k. 87 pułk piechoty[2].
W listopadzie 1918 w stopniu podporucznika uczestniczył w obronie Lwowa w 1918 w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, biorąc udział w walkach na II odcinku w pododcinku poczty na stanowisko lekarza zastąpił rannego ppor. lek. Adama Sołtysika[3]. W latach 1918–1921 był kierownikiem sekcji personalnej szefostwa sanitarnego WP w Warszawie. W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy. Został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy. W latach 1923–1924 posiadał przydział w rezerwie do 6 batalionu sanitarnego we Lwowie[4][5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Sącz. Posiadał przydział do kadry zapasowej 6 Szpitala Okręgowego. Był wówczas kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 283. lokatą w korpusie oficerów pospolitego ruszenia sanitarnych, grupa lekarzy[6].
W 1920 doktoryzował się na Uniwersytecie Lwowskim kończąc studia medyczne. W latach 1921–1934 był starszym asystentem katedry farmakologii tegoż Uniwersytetu we Lwowie. W 1934 uzyskał habilitację w zakresie fizykoterapii ogólnej i doświadczalnej, z której do 1939 miał wykłady i ćwiczenia. W październiku 1936 otrzymał prawo veniam legendi z zakresu fizjoterapii ogólnej i doświadczalnej na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[7]. W semestrze zimowym spędzał drugą połowę roku jako lekarz prywatny i właściciel zakładu fizykoterapeutycznego w Krynicy. Zainstalował pierwszy w uzdrowisku aparat rentgenowski. Pozostawił około 40 prac publikowanych w większości w Polskiej Gazecie Lekarskiej. Dotyczyły one promieniolecznictwa, balneologii i klimatologii. Pisał prace o balneologicznym leczeniu chorób żołądka, chorób krążeniowych, o działaniu leczniczym wód krynickich. Wyjeżdżał w celach naukowych do Francji (1926) i do Niemiec (1933). Brał czynny udział w pracach Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, nadzorował budowę domu zdrojowego w Morszynie.
W kampanii wrześniowej służył w stopniu majora. Po nastaniu okupacji sowieckiej działał w ramach Stronnictwa Narodowego. Został doradcą politycznym Polskiej Organizacji Walki o Wolność (POWW)[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ krótka biografia (nr 4) i zdjęcie
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1724.
- ↑ Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 503. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1160, 1227.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1052, 1106.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 304, 775.
- ↑ Nowi profesorowie na Uniwersytecie lwowskim. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 245 z 24 października 1936.
- ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 156. ISBN 978-83-7188-964-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Stanisław Brzozowski Franciszek Ksawery Kmietowicz w Polski Słownik Biograficzny tom XIII WYD. 1967 s. 83 Biografia w iPSB
- Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 108. ISBN 978-83-7188-964-6.
- Kmietowiczowie. krynica.pl. [dostęp 2015-11-22].
- Franciszek Kmietowicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-22].
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Franciszkańskiego we Lwowie
- Absolwenci i studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego (okres zaborów)
- Absolwenci Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego
- Członkowie konspiracji antyradzieckiej na ziemiach polskich 1939–1941
- Fizykoterapeuci
- Ludzie urodzeni w Krynicy-Zdroju
- Majorowie lekarze II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Obrony Lwowa
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Politycy Stronnictwa Narodowego
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Wykładowcy Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie
- Urodzeni w 1892
- Zmarli w 1940
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)