Fuocoammare. Ogień na morzu
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
13 lutego 2016 (66. MFF w Berlinie) |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
108 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Gianfranco Rosi |
| Główne role |
Samuele Caruana |
| Muzyka |
Stefano Grosso |
| Zdjęcia |
Gianfranco Rosi |
| Montaż | |
| Produkcja |
Donatella Palermo |
Fuocoammare. Ogień na morzu (wł. Fuocoammare) – włosko-francuski[2] film dokumentalny z 2016 roku w reżyserii i według scenariusza Gianfranco Rosiego. Zdjęcia do filmu były kręcone na włoskiej wyspie Lampedusa w czasie europejskiego kryzysu migracyjnego.
Światowa premiera filmu miała miejsce 13 lutego 2016 roku w ramach konkursu głównego podczas 66. MFF w Berlinie. Na festiwalu tym film został uhonorowany główną nagrodą, czyli Złotym Niedźwiedziem[1]. Był później również nominowany do Oscara za najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny.
Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]
12-letni Samuele jest mieszkańcem wyspy Lampedusa położonej na Morzu Śródziemnym, daleko od stałego lądu. Podobnie jak większość chłopców w jego wieku nie zawsze lubi chodzić do szkoły. Woli uprawiać wspinaczkę na przybrzeżnych skałach, strzelać z procy lub „naciągnąć” kogoś w porcie. Miejsce to od lat stanowi cel podróży mężczyzn, kobiet i dzieci, którzy płynąc z Afryki, próbują pokonać morze za pomocą nierzadko zbyt małych i rozpadających się łodzi. Wyspa w filmie staje się metaforą „najazdu emigrantów na Europę” – nadziei, trudów i losu setek tysięcy ludzi pragnących lepszego życia. Tęsknią oni za pokojem, wolnością i szczęściem. Z wody wyciągane są ciała tych, którzy nie przeżyli ucieczki przez morze. Każdego dnia mieszkańcy Lampedusy są świadkami największej tragedii humanitarnej początku XXI wieku[2].
Gianfranco Rosi obserwuje codzienne życie, co przybliża widza do miejsca, które jest zarówno prawdziwe, jak i symboliczne. Stara się ukazać świat emocji poszczególnych mieszkańców wyspy, którzy żyją w ciągłym stanie zagrożenia. Jednocześnie film, pozbawiony komentarza, opisuje sposób w jaki dwa światy delikatnie stykają się na tak małej przestrzeni[2].
Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Niedźwiedź[1]
- Nagroda Jury Ekumenicznego[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Prizes of the International Jury. berlinale.de. [dostęp 2016-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-13)]. (ang.).
- ↑ a b c Fuocoammare. berlinale.de. [dostęp 2016-02-22]. (ang.).
- ↑ Prizes of the Independent Juries. berlinale.de. [dostęp 2016-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-30)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Fuocoammare w bazie IMDb (ang.)
- Fuocoammare w bazie Filmweb
