Galway International Arts Festival

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Galway International Arts Festival
Ilustracja
Galway International Arts Festival 2014
The Festival... creative collisions for a new perspective
Państwo

 Irlandia

Siedziba

Galway, Irlandia

Data założenia

1978

Rodzaj stowarzyszenia

non-profit

Prezes

Galway International Arts Festival

brak współrzędnych
Strona internetowa

Galway International Arts Festival (GIAF) – coroczny europejski festiwal sztuki odbywający się od 1978 w Galway w Irlandii. Dyrektorem generalnym jest John Crumlish, a dyrektorem artystycznym Paul Fahy[1].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Giant Divas, GIAF 2015

Galway International Arts Festival jest organizacją kulturalną, która organizuje jeden z wiodących europejskich festiwali sztuki, opracowuje i produkuje nowe projekty artystyczne, które prezentowane są w kraju i za granicą. Festiwal otwiera ludzkie pasje i inspiruje nowe sposoby myślenia i działania[2]. Jest także twórcą platformy dyskusyjnej First Thought Talks. Odgrywa bardzo istotną rolę w umiejscowieniu Galway na mapie Wild Atlantic Way, jako kluczowego centrum kultury, sztuki i turystyki. Jest też jedną z instytucji, która będzie współuczestniczyć w realizacji programu w ramach przyznanego Galway tytułu Europejskiej Stolicy Kultury 2020[1][3].

Multidyscyplinarny festiwal odbywa się każdego lipca w Galway i obejmuje wiele form sztuki, w tym teatr, taniec, muzykę, operę, spektakl uliczny, sztuki wizualne, dyskusje i komedie. W 2017 odbyło się ponad 200 wydarzeń w 33 miejscach w ciągu 14 dni, a liczba uczestników przekroczyła 210 000[4]. W 2017 The Guardian uznał festiwal za jeden z 10 najlepszych letnich festiwali w Europie[5].

Na przestrzeni ostatnich 40 lat w festiwalu uczestniczyło wielu zaproszonych gości, m.in. Brian Wilson, Joni Mitchell, Bill Viola, Grizzly Bear, Bon Iver, St. Vincent, Blondie, The Gloaming, Elvis Costello, John Gerrard, Hughie O’Donoghue, Sophie Calle, Louise Bourgeois, Cormac McCarthy, Ivo van Hove, David Hockney, Kronos Quartet, Philip Glass, Tommy Emmanuel, Marina Abramović, Steppenwolf, Mick Flannery, Damien Dempsey, The National, New York Theatre Workshop[6]. GIAF regularnie współpracuje z wiodącymi irlandzkimi instytucjami, w tym Druid Theatre Company[1].

First Thought Talks[edytuj | edytuj kod]

Galway International Arts Festival 2016

First Thought Talks to platforma dyskusyjna skupiająca się na kreatywności pomiędzy liderami irlandzkimi i międzynarodowymi z wielu dziedzin sztuki i non-arts w celu zaangażowania, informowania i inspirowania twórczego dyskursu. First Thought Talks odbywają się co roku w ramach festiwalu, a także są transmitowane na żywo za pomocą internetu. Odbywają się też jako niezależne wydarzenia poza festiwalem[1].

Od czasu wprowadzenia w 2012 roku program znacznie się rozwinął. W 2017 podczas Galway International Arts Festival odbyło się 17 wydarzeń z udziałem 40 panelistów, w tym pisarza Colma Tóibína, Caitriony Perry z RTÉ, psychologa Maureen Gaffney i syryjskiego architekta Marwa Al-Sabouni. GIAF zorganizowało także dwa międzynarodowe spotkania z podróżnikiem z Galway, Gavanem Henniganem i dramaturgiem Endą Walshem[1].

W First Thought Talks uczestniczyli: były prezydent Mary Robinson, producent i muzyk Nile Rodgers, redaktor „The Observer” John Mullholland, aktorzy John Mahoney, Cillian Murphy i Rebecca Root, prezenter telewizyjny BBC dr Gabriel Weston, dyrektor artystyczny National Theatre of Great Britain Nicholas Hytner oraz Michael J. Dowling, dyrektor generalny jednego z największych prywatnych zakładów opieki zdrowotnej na świecie, artyści John Gerrard i Varvara Shavrova, naukowiec prof. Abhay Pandit, modelka Cameron Russell, dziennikarka RTÉ Evelyn O’Rourke[1][7].

Produkcje i trasy[edytuj | edytuj kod]

Art is Trash, GIAF 2016

Galway International Arts Festival jest producentem przedstawień teatralnych i wystaw, które wystawia w kraju i za granicą. W ciągu ostatnich pięciu lat byli producentami lub współproducentami 15 produkcji, których pokazy odbyły się w Londynie, Paryżu, Nowym Jorku, Edynburgu, Chicago, Adelaide, Sydney, Hongkongu i Waszyngtonie[1].

  • Ballyturk - produkcja Landmark Productions i GIAF w reżyserii Endy Walsha, z udziałem Cilliana Murphy’ego, Mikela Murfi i Stephena Rea. Przedstawienie miało premierę podczas Galway International Arts Festival w lipcu 2014, w tym samym roku otrzymało główną nagrodę Best Production podczas Irish Theatre Awards. Od sierpnia 2014 wystawiane było w National Theatre w Londynie[8]. W styczniu 2017 otwierało nowy sezon w Abbey Theatre w Dublinie. Wystawiane było też w St. Ann’s Warehouse na Brooklynie w Nowym Jorku[9].
  • Woyzeck in Winter - koprodukcja Landmark Productions i GIAF w reżyserii Conalla Morrisona. Po premierze na Galway International Arts Festival w lipcu 2017, została wystawiona we wrześniu w prestiżowym londyńskim Barbican Centre i w październiku podczas Dublin Theatre Festival[10][11].
  • Arlington - koprodukcja Landmark Productions i GIAF według dramatu zwycięzcy Tony Award Endy Walsha, której premiera odbyła się podczas Galway International Arts Festival 2016. W marcu 2017 została wystawiona w Abbey Theatre w Dublinie, w maju 2017 w St. Ann’s Warehouse w Nowym Jorku[12].
  • Rooms - produkcja GIAF, napisana i wyreżyserowana przez Endę Walsha. Instalacja składająca się z trzech krótkich form: Room 303, A Girl’s Bedroom i Kitchen miała premiery podczas Galway International Arts Festival między 2014 a 2016. W 2016 została wystawiona na festiwalu pod wspólnym tytułem Rooms. A Girl’s Bedroom wystawiono w 2016 w Kennedy Center, Washington DC, a trzyczęściowy cykl Rooms miał premierę w maju 2017 w Nowym Jorku. Czwarta odsłona Bathroom została zaprezentowana w 2017 podczas Galway International Arts Festival[13].
  • Misterman - koprodukcja Landmark Productions i GIAF, według sztuki Endy Walsha, z udziałem Cilliana Murphy’ego, była wystawiana w Galway, Nowym Jorku i Londynie[14][15].
Sarruga Insects Street Spectacle, Galway 2016
  • riverrun - produkcja TheEmergencyRoom, GIAF i Cusack Projects Ltd., performance autorstwa Olwen Fouéré na podstawie Finneganów tren Jamesa Joyce’a. Fouéré wystąpiła też w roli reżysera i aktorki. Performance miał premierę podczas Galway International Arts Festival 2013, a następnie był wystawiany w Londynie, Edynburgu, Nowym Jorku, Adelajdzie, Sydney i Waszyngtonie[16].
  • Lessness Samuela Becketta – produkcja TheEmergencyRoom, GIAF i Cusack Projects Ltd., w roli głównej z Olwen Fouéré miała premierę w 2015 podczas Barbican’s International Beckett Season w Londynie, a w 2016 została wystawiona w Pryżu[17][18].
  • Invitation to a Journey oraz Death at Intervals według powieści Kellie Hughes - koprodukcja GIAF, CoisCéim Dance Theatre, Crash Ensemble, Fishamble: The New Play Company miały premierę w 2016 podczas Galway International Arts Festival. W lipcu 2016 Invitation to a Journey został wystawiony w Dublinie a Death at Intervals w październiku podczas Dublin Theatre Festival[19][20].
  • Chapatti Christiana O’Reilly’ego – koprodukcja GIAF i Northlight Theatre, w reżyserii BJ Jones, w rolach głównych z Johnem Mahoneyem i Penny Slusher. Premiera odbył się w Chicago w marcu 2014 i była grana podczas Galway International Arts Festival 2014[21][22].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Galway International Arts Festival i koprodukcje teatralne otrzymały 14 krajowych i międzynarodowych nagród teatralnych z 34 nominacji w latach 2011-2017. Dwie kolejne nagrody Special Tribute Awards otrzymali artyści współpracujący z GIAF: Stephen Rea i Olwen Fouéré w uznaniu dorobku artystycznego ze specjalną wzmianką o ich ostatnich produkcjach festiwalowych[23].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

  • Blondie, GIAF 2008
    Blondie, GIAF 2008
  • The National, GIAF 2014
    The National, GIAF 2014
  • Acrobats perform, GIAF 2015
    Acrobats perform, GIAF 2015
  • Villagers, GIAF 2016
    Villagers, GIAF 2016
  • GIAF 2016
    GIAF 2016

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g About Galway International Arts Festival. Galway International Arts Festival. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  2. ↑ Mission. GIAF. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  3. ↑ GIAF First Thought Series European Capitals of Culture. Galway2020. [dostęp 2018-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-21)]. (ang.).
  4. ↑ Frances Mulraney: US celebrates first taste of world-renowned Galway International Arts Festival 2017. IrishCentral. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  5. ↑ Will Coldwell: 10 of Europe’s best summer festivals. The Guardian. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  6. ↑ Galway International Arts Festival Announces 2016 Festival Programme. Independent.ie. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  7. ↑ Kernan Andrews: Who do you think you are? - GIAF First Thought Talks. Galway Advertiser. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  8. ↑ Michael Billington: Ballyturk review – Cillian Murphy and Stephen Rea are in fine comic form. The Guardian. [dostęp 2018-03-20].
  9. ↑ Ben Brantley: A Fantasy Town Builds a Wall Against Time in ‘Ballyturk’. The New York Times. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  10. ↑ Michael Billington: Woyzeck in Winter review – a haunting fusion of two unfinished masterpieces. The Guardian. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  11. ↑ Woyzeck in Winter. Barbican Centre. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  12. ↑ Michael Billington: Arlington review – dance, art and poetry explode in Enda Walsh's brave new world. The Guardian. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  13. ↑ Cynthia Zarin: Words Make a Room: The Plays of Enda Walsh. The New Yorker. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  14. ↑ Helen Meany: Misterman – review. The Guardian. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  15. ↑ Sarah Lyall: Alone Onstage, Desperate for Clarity. The New York Times. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  16. ↑ About riverrun. TheEmergencyRoom. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  17. ↑ Laurence Mackin: More is ‘Lessness’: why you should never try to find meaning in Beckett. The Irish Times. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  18. ↑ About Lessness. TheEmergencyRoom. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  19. ↑ Invitation to a Journey. Fishamble. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  20. ↑ Invitation to a Journey. The Arts Review. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  21. ↑ Chapatti. Town Hall Theatre. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  22. ↑ Chapatti. Northlight Theatre. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).
  23. ↑ Awards. GIAF. [dostęp 2018-03-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Galway_International_Arts_Festival&oldid=73020942”