Gaudeamus

	Gaudeamus
	Wood, 1968
	Okres istnienia: późny eocen–wczesny oligocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Nadgromada	żuchwowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	jeżozwierzowce
Infrarząd	jeżozwierzokształtne
(bez rangi)	Phiomorpha
Rodzina	Gaudeamuridae
Rodzaj	Gaudeamus
Gatunki
	G. aegyptius Wood, 1968; G. lavocati Sallam, Seiffert & Simons, 2011; G. aslius Sallam, Seiffert & Simons, 2011; G. hylaeus Sallam, Seiffert & Simons, 2011;
	G. aegyptius Wood, 1968; G. lavocati Sallam, Seiffert & Simons, 2011; G. aslius Sallam, Seiffert & Simons, 2011; G. hylaeus Sallam, Seiffert & Simons, 2011;

Gaudeamus – wymarły rodzaj małych^[1] afrykańskich gryzoni (infrarząd: jeżozwierzokształtne), występujący w późnym eocenie i we wczesnym oligocenie na terenie obecnego Egiptu oraz we wczesnym oligocenie na obszarze Libii i Omanu^[2].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Gaudeamus jest zaliczany do gryzoni jeżozwierzokształtnych. Zachowane zęby trzonowe zwierzęcia wykazują bardzo duże podobieństwo do trzonowców gryzoni z rodzaju szczecińców. Przeprowadzone badania filogenetyczne wykazały powiązania rodzaju z jeżozwierzami Starego Świata (Hystricidae), ale także z południowoamerykańskimi Caviomorpha. Gaudeamus został po raz pierwszy naukowo opisany przez Alberta Wooda w 1968. Wood korzystał z okazów odkrytych w Egipcie w formacji Jebel Qatrani przez niemieckiego zoologa, paleontologa i geologa Maxa Schlossera w 1911, szwajcarskich paleontologów Hansa G. Stehlina i Samuela Schauba w 1951 oraz przez członków ekspedycji Uniwersytetu Yale na początku lat 60. XX wieku^[1].

Do rodzaju zaliczane są cztery gatunki:

Gaudeamus aegyptius Wood, 1968^[1] (gatunek typowy)
Gaudeamus lavocati Sallam, Seiffert & Simons, 2011^[2]
Gaudeamus aslius Sallam, Seiffert & Simons, 2011^[2]
Gaudeamus hylaeus Sallam, Seiffert & Simons, 2011^[2]

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Gryzonie z wymarłego rodzaju zasiedlały w późnym eocenie i wczesnym oligocenie tereny obecnego Egiptu. Ich szczątki zostały znalezione w tamtejszej formacji Jebel Qatrani. We wczesnym oligocenie występował na obszarze Libii i Omanu^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Elwyn L. Simons, Albert Elmer Wood. Early Cenozoic mammalian faunas, Fayum Province, Egypt, Part II: A. E. Wood: The African Oligocene Rodentia. „Peabody Museum Bulletin”. 28, s. 23–205, 1968. Peabody Museum. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Hesham M. Sallam, Erik R. Seiffert, Elwyn L. Simons. Craniodental Morphology and Systematics of a New Family of Hystricognathous Rodents (Gaudeamuridae) from the Late Eocene and Early Oligocene of Egypt. „PLOS ONE”, 2011. DOI: 10.1371/journal.pone.0016525. ISSN 1932-6203. (ang.).

[Wood-1] Elwyn L. Simons, Albert Elmer Wood. Early Cenozoic mammalian faunas, Fayum Province, Egypt, Part II: A. E. Wood: The African Oligocene Rodentia. „Peabody Museum Bulletin”. 28, s. 23–205, 1968. Peabody Museum. (ang.).

[plos-2] Hesham M. Sallam, Erik R. Seiffert, Elwyn L. Simons. Craniodental Morphology and Systematics of a New Family of Hystricognathous Rodents (Gaudeamuridae) from the Late Eocene and Early Oligocene of Egypt. „PLOS ONE”, 2011. DOI: 10.1371/journal.pone.0016525. ISSN 1932-6203. (ang.).

[1]

[2]