Ginter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 09:14, 19 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Guncerz, Ginter, Gunterimię męskie pochodzenia germańskiego, składające się z członów gund – „walka, wojna, bitwa” i heri, co jako drugi człon imienia oznaczało „dowódca wojskowy”. W Polsce imię to nadawane było od średniowiecza, nosił je m.in. biskup płocki Gunter, który był jednym z inicjatorów sprowadzenia do Polski zakonu krzyżackiego[1]. Notowane w formach: Guncerz, Guncarz, Kuncerz, lat. Guncerus, Gunter, Ginter, łac. Guntherus, lat. Gunterus, Ginterus, Cuntherus; ze zdrobnieniami: Gincyl, Guncel, Guncyl, Gunt, Guntek, Guntko, Gun, Gusz, Gusza, Guszek, Guszko[2].

Jego odpowiednikiem w krajach skandynawskich jest Gunnar. W Islandii Gunnar jest 4. co do popularności imieniem; nosi je 3 181 osób (2014)[3].

Guncerz, Gunter, Ginter imieniny obchodzi

Odpowiedniki w innych językach

Osoby noszące imię Gunter

Postaci fikcyjne

Zobacz też

Przypisy

  1. Jan Grzenia, Słownik imion, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13741-X
  2. M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0 i Z. Klimek (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 5, Kraków 1997, ISBN 83-85579-14-1
  3. [1]
  4. Heiligenlexikon
  5. Heiligenlexikon, por. Fros H., Sowa F., Księga imion i świętych, t. 2, Kraków 1997, ISBN 83-7097-374-4
  6. Heiligenlexikon