Greig Laidlaw

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Greig Laidlaw
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Greig David Laidlaw[1][2]

Data i miejsce urodzenia

12 października 1985
Edynburg

Wzrost

175 cm[3]

Masa ciała

80 kg[3]

Rugby union
Pozycja

łącznik młyna

Kariera juniorska
Lata Zespół
Jed-Forest
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2006–2014 Edinburgh[4] 105 (441)
2014– Gloucester[1] 14 (159)
Reprezentacja narodowa[b]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
 Szkocja U-18 A
 Szkocja U-18
2005–2006  Szkocja U-21[2] 14
2008–2011  Szkocja A 11 (31)
2010–  Szkocja 73 (695)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2008–2010  Szkocja
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 25 kwietnia 2015 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 31 sierpnia 2019 r.
Multimedia w Wikimedia Commons

Greig Laidlaw (wym. [ˈgɹeg ˈledlɔ], ur. 12 października 1985 r. w Edynburgu[1][2][3]) – szkocki rugbysta występujący na pozycji łącznika młyna; 113. kapitan reprezentacji i dwukrotny uczestnik pucharu świata.

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Laidlaw wychowywał się w Jedburgh, niewielkim mieście w regionie Scottish Borders, gdzie ukończył Jedburgh Grammar School[5]. Pierwsze treningi rozpoczął w wieku ośmiu lat w klubie Jed-Forest R.F.C.[6], w którym następnie przeszedł przez wszystkie szczeble wiekowe – aż do pierwszej drużyny[5].

W młodości Greig wybierany był też do reprezentacji regionu Borders do lat 16 i 18[2].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Latem 2006 roku Laidlaw przeniósł się z amatorskiego Jed-Forest do profesjonalnego zespołu Edinburgh Rugby występującego wówczas w Celtic League (później pod nazwą Pro12)[2][7]. Podpisany wówczas kontrakt obowiązywał przez dwa lata[8]. Już na początku swojej przygody z profesjonalną grą w rugby, szkocki łącznik dwukrotnie wystąpił w barwach elitarnego klubu Barbarians, który w 2008 mierzył się z zespołami Royal Navy, a także połączonych sił zbrojnych[9].

Stopniowo Szkot umacniał też swoją pozycję w drużynie ze stolicy, której najlepszy rezultat przypadł na sezon 2008/2009. Wówczas to ekipa z Edynburga zajęła w końcowej tabeli drugie miejsce, ustępując jedynie irlandzkiemu Munster Rugby[10].

Mimo występów na dwóch różnych pozycjach, jako „dziewiątka” i „dziesiątka”, Laidlaw w sezonie 2011/2012 imponował równą, wysoką formą. W związku z tym przed startem kolejnych rozgrywek został mianowany nowym kapitanem „the Gunners”[7]. W kwietniu 2012 roku Edingurgh Rugby z Laidlawem w składzie dotarło do półfinału Pucharu Heinekena, w którym jednak lepsza okazała się być drużyna Ulsteru[3][11].

W marcu 2014 roku ogłoszono, że po zakończeniu trwającego sezonu Laidlaw zasili zespół Gloucester Rugby z English Premiership[12]. O jego pozyskanie zabiegał ówczesny dyrektor sportowy Nigel Davies, który planował wystawianie Laidlawa na pozycji łącznika ataku. Niemniej walijski działacz został zwolniony po tym, jak „Cherry and Whites” ukończyli ligowe zmagania na dziewiątej pozycji. Nim reprezentant Szkocji faktycznie trafił do nowego klubu, Daviesa zastąpił David Humphreys, a na stanowisku trenera zatrudniono Lauriego Fishera[13][14]. Pod ich rządami Laidlaw wywalczył sobie pewne miejsce w składzie na pozycji numer 9, popisując się do tego znakomitymi statystykami skuteczności kopów na bramkę[14].

W maju 2015 roku Laidlaw sięgnął po puchar European Rugby Challenge Cup. W finale Gloucester pokonało poprzedni klub Szkota, Edinburgh Rugby 19:13, a sam Laidlaw celnymi kopami zdobył 14 punktów[15].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Występy w kadrze narodowej Laidlaw rozpoczął w wieku 16 lat roku od drugiej reprezentacji Szkocji do lat 18[16], po czym trafił do pierwszej drużyny w tej kategorii wiekowej. W zespole U-21 debiutował w lutym 2005 roku w wygranym meczu przeciwko rówieśnikom z Włoch[2]. W tym samym roku wziął udział w Mistrzostwach Świata U-21, które zorganizowano w argentyńskim mieście Mendoza[2]. W 2006 roku Laidlaw był podstawowym łącznikiem młyna w swojej drużynie podczas młodzieżowego Pucharu Sześciu Narodów oraz Mistrzostw Świata do lat 21 we Francji[2].

W styczniu 2008 roku Greig otrzymał powołanie do reprezentacji w rugby siedmioosobowym na turnieje w Wellington i San Diego[2][17]. Wziął udział także w kolejnych turniejach sezonu 2007/2008, w Hongkongu, Adelaide[18], Londynie i Edynburgu[2][19].

Bezpośrednio po ostatnim turnieju sezonu „siódemek” dołączył do piętnastosobowej drugiej reprezentacji kraju, która rywalizowała w rozgrywanym w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych turnieju Churchill Cup. Zadebiutował w meczu z drużyną Argentina Jaguares[2][20]. Kolejne spotkania w barwach „Szkocji A” rozegrał na początku 2009 roku, kiedy to w serii meczów rozgrywanych równolegle z Pucharem Sześciu Narodów Szkoci mierzyli się z drużynami Irlandii[21] i Włoch[2][22]. W listopadzie druga reprezentacja Szkocji rozgromiła pierwszy zespół Tonga, a Laidlaw został nagrodzony tytułem zawodnika meczu[2][23]. Wcześniej w tym samym roku ponownie znalazł się w składzie zespołu na dwa ostatnie turnieje sezonu w rugby 7 (London Sevens oraz Edinburgh Sevens)[24]. Podobnie rok później, uczestniczył w turniejach w Londynie i Edynburgu[25].

W 2010 roku jako kapitan „Szkocji A” wziął udział w rozgrywanym w Rumunii IRB Nations Cup[26], w którym drużyna ta mierzyła się z Gruzją[27], Namibią[28] oraz Argentina Jaguares[2][29]. Prócz tego ponownie (w 2010 i 2011) wystąpił w serii meczów z drugimi reprezentacjami Irlandii[30][31] i Włoch[2][32][33].

W pierwszej reprezentacji zadebiutował w listopadzie 2010 roku, kiedy to w rozgrywanym na Murrayfield spotkaniu z Nową Zelandią zmienił kontuzjowanego Mike’a Blaira[2]. Gdy w maju 2011 roku szkocki selekcjoner Andy Robinson ogłaszał szeroki skład drużyny przygotowującej się do Pucharu Świata, nazwisko Laidlawa znalazło się na tej liście[7][34]. Niemniej powrót do zdrowia innych zawodników występująych na jego pozycji oznaczał, że ostatecznie Greig nie otrzymał powołania na turniej[35].

Przez cały rok 2012 regularnie występował w reprezentacji na pozycji numer 10[36]. Podczas czerwcowej serii spotkań na Antypodach Szkoci pokonali – po rzucie karnym Laidlawa z ostatniej minuty – Australię, a następnie Fidżi i Samoa. Część komentatorów uznała wówczas, że w osobie zawodnika Edynburga reprezentacja znalazła łącznika ataku, którego brakowało jej od wielu lat[37]. Mimo takich ocen, po zakończeniu kariery międzynarodowej przez Mike’a Blaira, z początkiem Pucharu Sześciu Narodów 2013 Laidlaw przejął na stałe funkcję boiskowej „dziewiątki”[36][38].

Latem 2013 roku, kiedy kontuzji doznał Kelly Brown, Laidlaw został mianowany 113. w historii kapitanem reprezentacji. Po raz pierwszy dostąpił tego wyróżnienia podczas meczu z Południową Afryką[2][39]. W kolejnych spotkaniach prowadził Szkotów, gdy na boisku brakowało bardziej doświadczonych zawodników. Wobec braku powołania dla Browna, a także kontuzji Granta Gilchrista, Laidlaw ponownie został wyznaczony jako kapitan na jesienne test-mecze w 2014 roku[40], w trakcie których Szkocja – po wyróżniającym się występie Greiga – pokonała Argentynę[41]. Kilka miesięcy później Szkot, ponownie w roli kapitana, znalazł się w składzie reprezentacji na Puchar Sześciu Narodów[42]

Pod koniec sierpnia 2015 roku Laidlaw, znów jako kapitan, znalazł się w składzie reprezentacji na Puchar Świata[43][44]. W trakcie rozgrywanego w Anglii turnieju Laidlaw był wiodącą postacią w szkockiej drużynie[45][46], która – w kontrowersyjnych okolicznościach – w ćwierćfinale jednym punktem uległa Australii[47].

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi ze związanej z rugby rodziny. Jest synem Lorny i Davida[50] – ojciec był trenerem[6], a następnie prezesem w miejscowym klubie[5]. Jego brat, a wujek Greiga, Roy Laidlaw również występował na pozycji łącznika młyna w reprezentacji Szkocji[51] (gdzie dorobił się statusu legendy)[2] oraz w barwach British and Irish Lions[51]. Zawodowo w rugby grał także syn Roya – Clark Laidlaw[5], reprezentant Szkocji w rugby 7 i późniejszy trener[6]

Greig w 2013 roku poślub Rachel Runciman[52], para ma urodzonego w 2014 roku syna Ruary’ego[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Greig Laidlaw. Scotland. ESPN Scrum. [dostęp 2015-11-01]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Greig Laidlaw. Scottish Rugby Union. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-01)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Greig Laidlaw. Gloucester Rugby. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang.).
  4. ↑ Player statistics Greig Laidlaw – club stats. It’s Rugby. [dostęp 2015-11-01]. (ang.).
  5. ↑ a b c d Oliver Pickup: Greig Laidlaw: 'my hometown is rugby mad'. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2015-09-18. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-26)]. (ang.).
  6. ↑ a b c Kevin Barrie: From Jed-Forest to Rugby World Cup 2015. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2015-09-23. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-24)]. (ang.).
  7. ↑ a b c Laidlaw to captain Edinburgh Rugby. Pro12, 2011-08-09. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-30)]. (ang.).
  8. ↑ Di Rollo signs again as Laidlaw joins the Gunners. Pro12, 2006-05-12. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-30)]. (ang.).
  9. ↑ Player Archive – G. D. Laidlaw. Barbarians. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-144)]. (ang.).
  10. ↑ 2008-2009 – Magners League. Pro 12. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-30)]. (ang.).
  11. ↑ Ulster reach Heineken Cup Final after 13 year wait. [w:] European Rugby Club [on-line]. European Professional Club Rugby, 2012-14-28. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-30)]. (ang.).
  12. ↑ Scotland international Greig Laidlaw signs for Gloucester Rugby. Gloucester Rugby, 2014-03-04. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-10)]. (ang.).
  13. ↑ a b Rob Robertson: Greig Laidlaw is finding his feet at Gloucester as he adapts to life as a father. [w:] Daily Mail [on-line]. 2014-09-19. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
  14. ↑ a b Alasdair Reid: Scotland v Argentina: Greig Laidlaw relishes chance to launch new era at Murrayfield. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2015-11-04. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-29)]. (ang.).
  15. ↑ Brendon Mitchell: European Challenge Cup final: Edinburgh 13-19 Gloucester. BBC Sport, 201505-01. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-03)]. (ang.).
  16. ↑ Alan Lorimer: Scottish Rugby: Rutherford back again. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2002-12-28. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-24)]. (ang.).
  17. ↑ Scotland and Canada unveil Sevens squads. Międzynarodowa Rada Rugby, 2008-01-22. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)]. (ang.).
  18. ↑ Turnbull returns to Scotland Sevens fold. Międzynarodowa Rada Rugby, 2008-03-14. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)]. (ang.).
  19. ↑ Turnbull cutting edge for Scotland Sevens. Międzynarodowa Rada Rugby, 2008-05-16. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)]. (ang.).
  20. ↑ Win Over Pumas Takes 'A' Team To Final. Scottish Rugby Union, 2008-06-12. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  21. ↑ Ireland A 35-10 Scotland A. BBC Sport, 2009-02-13. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  22. ↑ Scotland A 22-22 Italy A: Late slip sees shadow side throw away a timely win. The Scotsman, 2009-02-07. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  23. ↑ Alasdair Reid: Scotland A 38 Tonga 7. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 2009-11-20. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-21)]. (ang.).
  24. ↑ Evans and Hogg fire Scotland Sevens. Międzynarodowa Rada Rugby, 2009-05-11. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)]. (ang.).
  25. ↑ Scotland Sevens bolstered by experience. Międzynarodowa Rada Rugby, 2010-05-17. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)]. (ang.).
  26. ↑ Scotland A look to youth for Nations Cup. Międzynarodowa Rada Rugby, 2010-05-19. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-23)]. (ang.).
  27. ↑ IRB Nations Cup 2010, Match 3. Scotland A 21-22 Georgia. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-11)]. (ang.).
  28. ↑ IRB Nations Cup 2010, Match 5. Scotland A 20-23 Namibia. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-11)]. (ang.).
  29. ↑ IRB Nations Cup 2010, Match 8. Argentina Jaguares 33-13 Scotland A. Międzynarodowa Rada Rugby. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-11)]. (ang.).
  30. ↑ Irish Wolfhounds 34-19 Scotland A. BBC Sport, 2010-02-05. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  31. ↑ Scotland A 32 – 13 Ireland Wolfhounds: Shadow Scots keep Wolfhounds on short leash in fine victory. [w:] The Scotsman [on-line]. 2011-01-28. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  32. ↑ Italy A 13 – 3 Scotland A: Sean Lineen upset after Scotland A suffer grim defeat to Italians. [w:] The Scotsman [on-line]. 2010-02-26. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  33. ↑ Scotland A 11 – 3 Italy A: Forwards keep Scots above water. [w:] The Scotsman [on-line]. 2011-02-04. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  34. ↑ Matt McGeehan: Scotland announce provisional World Cup squad. [w:] The Independent [on-line]. 2011-05-10. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-27)]. (ang.).
  35. ↑ Kellock to captain Scotland as Robinson names squad for World Cup in New Zealand. [w:] Daily Mail [on-line]. 2011-08-22. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-27)]. (ang.).
  36. ↑ a b Statsguru. Match list. ESPN Scrum. [dostęp 2015-11-01]. (ang.).
  37. ↑ Simon Turnbull: Greig Laidlaw: Thirsty for more Heineken. [w:] The Independent [on-line]. 2012-10-13. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-20)]. (ang.).
  38. ↑ Laidlaw happy as scrum-half. sportinglife.com, 2013-02-06. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-27)]. (ang.).
  39. ↑ Greig Laidlaw honoured by Scotland captaincy but not looking to oust Kelly Brown. Sky Sports, 2013-11-15. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-29)]. (ang.).
  40. ↑ Greig Laidlaw selected as Scotland captain in Grant Gilchrist’s absence. [w:] The Guardian [on-line]. 2014-11-04. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-06)]. (ang.).
  41. ↑ David Ferguson: Greig Laidlaw is captain courageous for Scotland in Murrayfield victory. [w:] Daily Mail [on-line]. 2014-11-09. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ang.).
  42. ↑ Greig Laidlaw to continue as Scotland captain through the Six Nations. [w:] The Gloucester Citizen [on-line]. 2015-01-20. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-31)]. (ang.).
  43. ↑ Vern Cotter names 31-man Scotland squad for Rugby World Cup 2015. thescotlandteam.com. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-01)]. (ang.).
  44. ↑ Uncapped Strauss set for World Cup bow. Puchar Świata w Rugby 2015. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-01)]. (ang.).
  45. ↑ Steven Impey: No place like Kingsholm for Greig Laidlaw but time for Scotland to move on. [w:] Puchar Świata w Rugby 2015 [on-line]. World Rugby, 2015-09-23. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ang.).
  46. ↑ Simon Turnbull: Greig Laidlaw plays the Harry Potter role as Scotland conjure quarter-final place. [w:] Puchar Świata w Rugby 2015 [on-line]. World Rugby, 2015-10-10. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-17)]. (ang.).
  47. ↑ James Riach: Craig Joubert ‘made mistake’ awarding Australia penalty against Scotland. [w:] The Guardian [on-line]. 2015-10-19. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-19)]. (ang.).
  48. ↑ ERC European Player of the Year 2012 Longlist. [w:] European Rugby Club [on-line]. European Professional Club Rugby, 2012-04-03. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-30)]. (ang.).
  49. ↑ Nominees for World Rugby Player of the Year 2015 announced. World Rugby, 2015-10-30. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-30)]. (ang.).
  50. ↑ Michael Aylwin: Greig Laidlaw, the man who makes the right calls, keeps Scotland hoping. [w:] The Guardian [on-line]. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  51. ↑ a b Mike Averis: Scotland's Greig Laidlaw no longer at sixes and sevens as a No10. [w:] The Guardian [on-line]. 2012-03-09. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-25)]. (ang.).
  52. ↑ Galashiels barman the toast of Scotland. [w:] Border Telegraph [on-line]. 2013-11-07. [dostęp 2015-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-01)]. (ang.).
Skład reprezentacji Szkocji na Pucharze Świata 2015
Młyn
Atak
Trener

Skład British and Irish Lions – Nowa Zelandia 2017
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Greig_Laidlaw&oldid=65265163”