Heiko Maas

Heiko Maas
	; Heiko Maas (2018)
Data i miejsce urodzenia	19 września 1966 ; Saarlouis
	Minister spraw zagranicznych Niemiec
Okres	od 14 marca 2018; do 8 grudnia 2021
Przynależność polityczna	SPD
Poprzednik	Sigmar Gabriel
Następca	Annalena Baerbock
	Minister sprawiedliwości Niemiec
Okres	od 17 grudnia 2013; do 14 marca 2018
Przynależność polityczna	SPD
Poprzednik	Sabine Leutheusser-Schnarrenberger
Następca	Katarina Barley
	Multimedia w Wikimedia Commons

Heiko Maas (ur. 19 września 1966 w Saarlouis^[1]) – niemiecki polityk i prawnik, działacz Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), minister w rządzie krajowym Saary, deputowany do Bundestagu, w rządzie federalnym minister sprawiedliwości (2013–2018) oraz minister spraw zagranicznych (2018–2021).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej pracował fabryce Ford Motor Company w swojej rodzinnej miejscowości. W latach 1989–1996 studiował prawo na Uniwersytecie Kraju Saary oraz zdał państwowe egzaminy prawnicze I i II stopnia. W 1989 został członkiem Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W 1994 został wybrany po raz pierwszy do landtagu Saary. W latach 1996–1998 był sekretarzem stanu w regionalnym ministerstwie środowiska, energii i transportu, następnie do 1999 pełnił funkcję ministra tego resortu w gabinecie Reinharda Klimmta. W 1999 socjaldemokraci w regionie przeszli do opozycji. Heiko Maas powrócił do wykonywania mandatu poselskiego, stając na czele frakcji deputowanych SPD w landtagu. W 2000 został również przewodniczącym swojej partii w Kraju Saary. W 2012, po wyborach regionalnych, dołączył do tworzonego przez tzw. wielką koalicję rządu krajowego Annegret Kramp-Karrenbauer, obejmując w nim funkcje wicepremiera oraz ministra spraw gospodarczych, pracy, energii i transportu^[1].

W grudniu 2013 przeszedł do pracy w rządzie federalnym. W trzecim gabinecie Angeli Merkel otrzymał stanowisko ministra sprawiedliwości i ochrony konsumentów^[1]. W 2017 i 2021 uzyskiwał mandat deputowanego do Bundestagu^[2]^[3].

14 marca 2018 został ministrem spraw zagranicznych w czwartym gabinecie dotychczasowej kanclerz Angeli Merkel^[4]. Zakończył urzędowanie 8 grudnia 2021, gdy zastąpiła go Annalena Baerbock.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Corinną, z którą ma dwóch synów. Od 2016 w separacji z żoną^[5]. Jego partnerką życiową została później aktorka Natalia Wörner^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Heiko Maas: Bundesminister der Justiz und für Verbraucherschutz. bundesregierung.de. [dostęp 2016-10-12]. (niem.).
↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
↑ Diese Saarländer ziehen in den Bundestag ein. sr.de, 27 września 2021. [dostęp 2021-09-27].
↑ Minister und Ministerinnen der neuen Bundesregierung vereidigt. bundestag.de, 14 marca 2018. [dostęp 2018-03-14]. (niem.).
↑ Heiko Maas und Ehefrau Corinna trennen sich. welt.de, 24 lutego 2016. [dostęp 2018-05-13]. (niem.).
↑ Natalia Wörner – die Frau an der Seite von Heiko Maas. stern.de, 9 marca 2018. [dostęp 2018-05-13]. (niem.).

[bio-1] Heiko Maas: Bundesminister der Justiz und für Verbraucherschutz. bundesregierung.de. [dostęp 2016-10-12]. (niem.).

[2] Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).

[3] Diese Saarländer ziehen in den Bundestag ein. sr.de, 27 września 2021. [dostęp 2021-09-27].

[4] Minister und Ministerinnen der neuen Bundesregierung vereidigt. bundestag.de, 14 marca 2018. [dostęp 2018-03-14]. (niem.).

[5] Heiko Maas und Ehefrau Corinna trennen sich. welt.de, 24 lutego 2016. [dostęp 2018-05-13]. (niem.).

[6] Natalia Wörner – die Frau an der Seite von Heiko Maas. stern.de, 9 marca 2018. [dostęp 2018-05-13]. (niem.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

W dniu zaprzysiężenia	Angela Merkel (CDU) Sigmar Gabriel (SPD) Frank-Walter Steinmeier (SPD) Thomas de Maizière (CDU) Heiko Maas (SPD) Wolfgang Schäuble (CDU) Andrea Nahles (SPD) Hans-Peter Friedrich (CSU) Ursula von der Leyen (CDU) Manuela Schwesig (SPD) Hermann Gröhe (CDU) Alexander Dobrindt (CSU) Barbara Hendricks (SPD) Johanna Wanka (CDU) Gerd Müller (CSU) Peter Altmaier (CDU)
Późniejsi członkowie rządu	Christian Schmidt (CSU) Brigitte Zypries (SPD) Katarina Barley (SPD)

W dniu zaprzysiężenia	Angela Merkel (CDU) Olaf Scholz (SPD) Heiko Maas (SPD) Horst Seehofer (CSU) Katarina Barley (SPD) Peter Altmaier (CDU) Hubertus Heil (SPD) Julia Klöckner (CDU) Ursula von der Leyen (CDU) Franziska Giffey (SPD) Jens Spahn (CDU) Andreas Scheuer (CSU) Svenja Schulze (SPD) Anja Karliczek (CDU) Gerd Müller (CSU) Helge Braun (CDU)
Późniejsi członkowie rządu	Christine Lambrecht (SPD) Annegret Kramp-Karrenbauer (CDU)

Sekretarze stanu do spraw zagranicznych w Cesarstwie Niemieckim (1873-1918)	Bernhard von Bülow Paul von Hatzfeld Herbert von Bismarck Adolf von Bieberstein Bernhard von Bülow Oswald von Richthofen Heinrich von Tschirschky Wilhelm von Schoen Alfred von Kiderlen-Wächter Gottlieb von Jagow Arthur Zimmermann Richard von Kühlmann Paul von Hintze Wilhelm Solf
Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Weimarskiej (1918–1933)	Wilhelm Solf Ulrich von Brockdorff-Rantzau Hermann Müller (SPD) Adolf Köster (SPD) Walter Simons Friedrich Rosen Joseph Wirth (Z) Walther Rathenau (DDP) Joseph Wirth (Z) Friedrich Hans von Rosenberg Gustav Stresemann (DVP) Julius Curtius (DVP) Heinrich Brüning (Z)
Ministrowie spraw zagranicznych III Rzeszy (1933–1945)	Konstantin von Neurath Joachim von Ribbentrop (NSDAP) Arthur Seyss-Inquart (NSDAP) Lutz Schwerin von Krosigk
Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec (od 1949)	Konrad Adenauer (CDU) Heinrich von Brentano (CDU) Gerhard Schröder (CDU) Willy Brandt (SPD) Walter Scheel (FDP) Hans-Dietrich Genscher (FDP) Helmut Schmidt (SPD) Hans-Dietrich Genscher (FDP) Klaus Kinkel (FDP) Joschka Fischer (Zieloni) Frank-Walter Steinmeier (SPD) Guido Westerwelle (FDP) Frank-Walter Steinmeier (SPD) Sigmar Gabriel (SPD) Heiko Maas (SPD) Annalena Baerbock (Zieloni)