Henryka Bartnicka-Tajchert

Henryka Bartnicka-Tajchert
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1922 ; Włodawa
Data i miejsce śmierci	26 maja 1997 ; Włodawa
Zawód, zajęcie	lekarz dentysta
Alma Mater	Akademia Medyczna w Warszawie
	Odznaczenia

Henryka Bartnicka-Tajchert (ur. 19 stycznia 1922 we Włodawie, zm. 26 maja 1997 we Włodawie) – polska lekarz dentysta, harcerka, więzień obozów koncentracyjnych w Ravensbrück i Bergen-Belsen.

Ukończyła szkołę podstawową we Włodawie a następnie w latach 1936 – 1937 szkołę handlową w Kowlu. Od 1937 uczyła się w gimnazjum we Włodawie^[1]^[2].

Od początku okupacji hitlerowskiej pracowała w Zakładzie Ubezpieczeń Wzajemnych we Włodawie^[2].

Wstąpiła do zorganizowanej przez, prawdopodobnie, harcmistrza Piotra Kołodziejka grupy Szarych Szeregów, w której prowadzono ćwiczenia z bronią i obserwacje ruchów wojsk niemieckich. Dzięki zdobyciu w 1939 dokumentacji włodawskiego hufca Gestapo rozbiło konspiracyjną organizację. Została aresztowana 1 maja 1941 i osadzona w więzieniu na Zamku w Lublinie. 23 września 1941 przewieziona do obozu koncentracyjnego Ravensbrück^[1]^[2].

W obozie należała do tajnej drużyny harcerskiej Mury i uczestniczyła w tajnym nauczaniu licealnym^[1]^[2].

28 lutego 1945 została wysłana do obozu Bergen-Belsen transportem, który dotarł na miejsce 2 marca. Po wyzwoleniu obozu przez wojska angielskie 15 kwietnia 1945 jako chora na tyfus została przewieziona przez Czerwony Krzyż do szpitala w Malmö w Szwecji. Po wyjściu ze szpitala 2 sierpnia 1945 zamieszkała w Falsterbo w domu państwa Jurgensen^[1]^[2].

W listopadzie 1945 powróciła do Włodawy gdzie już 15 czerwca 1946 uzyskała maturę. W 1950 ukończyła studia na wydziale Stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie. Pracowała najpierw w Ełku a od 1956 aż do przejścia na emeryturę w 1980 we Włodawie^[2].

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP” oraz odznaką „Za zasługi dla Lubelszczyzny”^[2].

Życie rodzinne[edytuj | edytuj kod]

8 sierpnia 1948 wyszła za mąż za Jana Tajcherta, żołnierza Armii Krajowej ps. Farys, z którym miała troje dzieci: syna Andrzeja i córki Barbarę i Annę^[2].

Zmarła 26 maja 1997 i została pochowana na cmentarzu parafialnym we Włodawie^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Życiorys Henryki Bartnickiej-Tajchert. interia.pl. [dostęp 2019-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (201-05-09)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Piotr A. Czyż. Wspomnienia Henryki Tajchert z Włodawy – więźniarki Zamku Lubelskiego, Ravensbrück i Bergen-Belsen. „Radzyński Rocznik Humanistyczny”. 11, s. 71-84, 2013.

[interia-1] Życiorys Henryki Bartnickiej-Tajchert. interia.pl. [dostęp 2019-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (201-05-09)].

[rrh-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Piotr A. Czyż. Wspomnienia Henryki Tajchert z Włodawy – więźniarki Zamku Lubelskiego, Ravensbrück i Bergen-Belsen. „Radzyński Rocznik Humanistyczny”. 11, s. 71-84, 2013.

[1]

[2]