Ibis amerykański

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ibis amerykański
Plegadis chihi[1]
(Vieillot, 1817)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

ibisowce

Rodzina

ibisy

Rodzaj

Plegadis

Gatunek

ibis amerykański

Synonimy
  • Numenius chihi Vieillot, 1817[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     okres lęgowy

     przeloty

     występuje przez cały rok

     zimowiska

Ibis amerykański[4] (Plegadis chihi) – gatunek dużego ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.

Taksonomia
Jest to gatunek monotypowy (nie wyróżnia się podgatunków)[5][6]. Jest blisko spokrewniony z ibisem kasztanowatym (P. falcinellus), za którego podgatunek był dawniej uznawany[5]. W niewoli odnotowano krzyżowanie się między nimi, ale na wolności, w wąskim pasie współwystępowania tych gatunków na południu Luizjany krzyżowania nie stwierdzono[2].
Morfologia
U dorosłych ptaków dziób czerwonawy, nogi brązowe. Upierzenie kasztanowate, z zielonawym połyskiem na wierzchu ciała (połysk tylko w sezonie lęgowym). Długość ciała 46–66 cm; masa ciała: samce 563–807 g, samice 433–677 g[5].
Zasięg występowania
Występuje plamowo od południowo-zachodniej Kanady (południowa część prowincji Alberta) przez środkowe, zachodnie i południowe USA do środkowego Meksyku. Zimuje na południe od zasięgu letniego aż po Salwador. Osiadła populacja występuje też w południowo-środkowej części Ameryki Południowej – od południowo-wschodniej Boliwii, Paragwaju i południowej Brazylii po środkowe Chile i środkową Argentynę[2][5].
Ekologia i zachowanie
Zamieszkuje głównie słodkowodne mokradła i tereny zalewowe. Spotykany najczęściej samotnie lub w małych grupach. Lot przeplatany szybowaniem. W skład jego diety wchodzą głównie bezkręgowce, takie jak dżdżownice, raki, owady i ich larwy. Zjada także kręgowce: ryby, żaby czy drobne gryzonie[7].
Wyprowadza jeden lęg w sezonie. Gniazdo buduje na ziemi, krzewie lub niskim drzewie nad wodą. W lęgu 3–5 jaj. Wysiadują oboje rodzice przez 17–21 dni, oboje też zajmują się karmieniem piskląt[7].
Status
IUCN uznaje ibisa amerykańskiego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. W 2020 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 7,2 miliona osobników, z czego 1,3 miliona w USA i Kanadzie[7]. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Plegadis chihi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c White-faced Ibis (Plegadis chihi). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ang.).
  3. a b c Plegadis chihi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Threskiornithidae Poche, 1904 - ibisy - Ibises (Wersja: 2019-10-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-02-23].
  5. a b c d Matheu, E., del Hoyo, J., Garcia, E.F.J., Boesman, P. & Kirwan, G.M.: White-faced Ibis (Plegadis chihi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-23].
  6. F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Ibis, spoonbills, herons, hamerkop, shoebill, pelicans. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-23]. (ang.).
  7. a b c White-faced Ibis Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-09-08]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]