Igor Zajcew
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
arcymistrz (1976) |
| Ranking FIDE |
2361 |
| Ranking krajowy FIDE |
niesklasyfikowany na liście aktywnych |
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
| 8 |              | 8 | |||||||
| 7 | 7 | ||||||||
| 6 | 6 | ||||||||
| 5 | 5 | ||||||||
| 4 | 4 | ||||||||
| 3 | 3 | ||||||||
| 2 | 2 | ||||||||
| 1 | 1 | ||||||||
| a | b | c | d | e | f | g | h | ||
Igor Zajcew, ros. Игорь Аркадевич Зайцев (ur. 27 maja 1938 w Ramienskim) – rosyjski szachista i trener szachowy, arcymistrz od 1976 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
W latach 1962–1991 sześciokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw Związku Radzieckiego, najlepszy wynik osiągając w 1970 r. w Rydze, gdzie zajął 16. miejsce. W 1969 r. zdobył tytuł mistrza Moskwy, natomiast w 1970 r. zajął II m. (za Janem Smejkalem) w memoriale Akiby Rubinsteina w Polanicy-Zdroju[1]. W kolejnych latach sukcesy odniósł m.in. w Dubnej (1976, II m. i 1979, dz. I m. wspólnie z Dragutinem Šahoviciem, Jurijem Razuwajewem i Aleksiejem Suetinem), Quito (1977, II m.), Podolsku (1991, III m. za Jakowem Murejem i Leonidem Judasinem), Bukareszcie (1993, memoriał Victora Ciocaltei, dz. I m. wspólnie z Walerijem Niewierowem i Władysławem Niewiedniczym), Orle (1994, I m.), Moskwie (1994, dz. II m. za Aleksandrem Złoczewskim, wspólnie z Igorem Lempertem), Woroneżu (1997, memoriał Władimira Zagorowskiego, II m. za Jewgienijem Wasiukowem) oraz ponownie w Moskwie (1997, dz. I m. wspólnie z Ratmirem Chołmowem i Andriejem Ryczagowem). W 2004 r. odniósł kolejny sukces, dzieląc w Tuli II m. (za Władimirem Karasiowem, wspólnie m.in. z Jurijem Szabanowem) w mistrzostwach Rosji seniorów (zawodników pow. 60. roku życia).
Na przełomie lat 70. i 80. zanotował znaczne osiągnięcia jako szachowy trener. W 1978 i 1981 r. pełnił funkcję sekundanta Anatolija Karpowa w trakcie jego meczów o mistrzostwo świata przeciwko Wiktorowi Korcznojowi, natomiast w 1980 i 1982 r. był kapitanem drużyny Związku Radzieckiego na szachowych olimpiadach. Wniósł również wkład w rozwój teorii szachowej, do dziś w partii hiszpańskiej stosowany jest wariant powstający po posunięciach:
i noszący nazwę wariantu Flohra-Zajcewa. W systemie tym czarne wykorzystują fianchetto białopolowego gońca do ataku na centralnego piona e4. Nazwisko Zajcewa nosi również jeden z wariantów gambitu wołżańskiego.
Najwyższy ranking w swojej karierze osiągnął 1 lipca 1971 r., z wynikiem 2520 punktów dzielił wówczas 55-60. miejsce na światowej liście FIDE[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom II, Warszawa 1987, s. 1351, ISBN 83-217-2745-X.
- ChessBase Megabase 2008
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Igor Zajcew – wybrane partie szachowe (ang.)
- Igor Zajcew – profil na stronie FIDE (ang.)