Iwan Ciareszka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Ciareszka
Іван Цярэшка
Pełne imię i nazwisko

Iwan Iwanawicz Ciareszka

Data i miejsce urodzenia

1942
Timoszkowo

Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII i XIII kadencji
Okres

od 1990
do 9 stycznia 2001

Przynależność polityczna

bezpartyjny, bez frakcji (XIII kadencja)

Następca

wybory nie odbyły się

Przewodniczący Szarkowszczyńskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 1983
do 1986

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Białorusi

Odznaczenia
Order „Znak Honoru”

Iwan Iwanawicz Ciareszka (biał. Іван Іванавіч Цярэшка, ros. Иван Иванович Терешко, Iwan Iwanowicz Tierieszko; ur. 15 marca 1942 w Timoszkowie) – białoruski polityk, działacz państwowy i kołchoźnik, deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII i XIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we wsi Timoszkowo, na terytorium okupowanym przez III Rzeszę, w ówczesnym dystrykcie Głębokie, w Komisariacie Generalnym Białoruś, w Komisariacie Rzeszy Wschód[a]. W 1962 roku ukończył Połockie Technikum Leśne, w 1972 roku – Witebski Państwowy Instytut Pedagogiczny im. Kirowa, w 1982 roku – Mińską Wyższą Szkołę Partyjną przy KC KPB. W latach 1962–1963 pracował jako rejonowy technik leśnik. W latach 1966–1968 był nauczycielem zawodu w Miejskiej Szkole Zawodowo-Technicznej Nr 2 w Połocku. W latach 1968–1969 był zastępcą przewodniczącego kołchozu „Mołodaja Gwardia” w rejonie miorskim. W latach 1969–1971 pracował jako etatowy sekretarz organizacji partyjnej w sowchozie „Miorskij”. W latach 1971–1972 pełnił funkcję dyrektora Połockiego Ośrodka Młodych Techników. W latach 1972–1980 był instruktorem, kierownikiem Wydziału Organizacyjnego Połockiego Komitetu Rejonowego Komunistycznej Partii Białorusi (KPB). W latach 1982–1983 pełnił funkcję II sekretarza Szarkowszczyńskiego Komitetu Rejonowego KPB. W latach 1983–1986 był przewodniczącym Szarkowszczyńskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. W latach 1986–1990 pracował jako I sekretarz Dubrowieńskiego Komitetu Rejonowego KPB[1].

Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1990–1996 był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji. Pełnił w Radzie Najwyższej funkcję zastępcy przewodniczącego i przewodniczącego Komisji ds. Międzynarodowych i Kontaktów Gospodarczych z Zagranicą[1]. W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z szarkowszczyńskiego okręgu wyborczego nr 55[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Międzynarodowych[4]. Był bezpartyjny[2], nie należał do żadnej z frakcji parlamentarnych. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Tureckiej[5]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły. Od 1997 roku pracował w prywatnej firmie[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[6].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Iwan Ciareszka jest prawosławny, ma żonę[1]. W 1995 roku mieszkał w Mińsku[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Jednostka administracyjna istniejąca de facto. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego – w województwie wileńskim II Rzeczypospolitej. Z punktu widzenia władz ZSRR – w rejonie miorskim obwodu wilejskiego Białoruskiej SRR.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.