Jan Brzozowski-Haluch

Jan Brzozowski-Haluch
	pułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia	8 października 1883 ; Siary
Data i miejsce śmierci	17 grudnia 1941 ; Lwów
	Przebieg służby
Lata służby	do 1921
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier ; Wojsko Polskie
Jednostki	Naczelne Dowództwo WP
Stanowiska	szef oddziału; szef kolejnictwa polowego
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia

Jan Adam Haluch-Brzozowski (ur. 8 października 1883 w Siarach, zm. 17 grudnia 1941 we Lwowie) – kolejarz, polityk i przemysłowiec, pułkownik saperów Wojska Polskiego, poseł na Sejm III kadencji (1930-1935) oraz Prezydent Lwowa (1930-1931).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia inżynier, absolwent politechniki we Lwowie (absolutorium – 1907, egzamin rządowy – 1911 zakończony uzyskaniem tytułu inżyniera). Po ukończeniu studiów pracował jako inżynier kolejowy w Krakowie. Podczas I wojny światowej został zmobilizowany do cesarskiej i królewskiej armii. W marcu 1915 roku, po zakończeniu oblężenia i kapitulacji Twierdzy Przemyśl, dostał się do rosyjskiej niewoli.

Od 1918 roku służył w Wojsku Polskim. W marcu 1919 roku, w stopniu podpułkownika, został szefem Oddziału III Kolejowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. W lutym 1920 roku został szefem Szefostwa Kolejnictwa Polowego Naczelnego Dowództwa WP^[1]. 11 czerwca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu podpułkownika, w wojskach kolejowych, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[2]. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 1 pułk wojsk kolejowych w Krakowie^[3]. 14 maja 1921 roku został przeniesiony do rezerwy^[4].

Zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy kolejowych. Później przeniesiony do korpusu oficerów rezerwy inżynierii i saperów. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do 1 batalionu mostów kolejowych w Krakowie^[5].

Następnie pracował na kolei, pełniąc m.in. funkcję naczelnika wydziału Dyrekcji PKP we Lwowie i prezesa Lwowskiej Dyrekcji Kolejowej. Pod koniec lat 20. przeszedł do pracy w przemyśle naftowym, gdzie pełnił m.in. funkcję Wiceprezesa Związku Przemysłowców Naftowych a następnie prezesa Rady Nadzorczej Banku Naftowego.

W latach 1930-1935 zasiadał jako poseł w Sejmie RP z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, ponadto piastował urząd prezydenta miasta Lwowa od 5 czerwca 1930 do listopada 1931.

Informacja^[6], jakoby w latach trzydziestych był prezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Warszawie jest błędna, ponieważ w tym czasie zasiadał w Izbie Przemysłowo-Handlowej we Lwowie^[7]. Zaś prezesem Izby warszawskiej był Czesław Klarner.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (8 kwietnia 1921)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)^[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Regina Czarnecka, Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 26 z 2003.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, poz. 656.
↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 369, 570.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 4 czerwca 1921 roku, s. 1027.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 163, 689.
↑ Baza Biblioteki Sejmowej
↑ Zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 marca 1929 r. w sprawie mianowania radców do Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie (Monitor Polski 1929 Nr 82, poz. 185).
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
„Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej” pod red. Jacka M. Majchrowskiego. Warszawa 1994
Jan Haluch-Brzozowski w: bazie polskich parlamentarzystów Biblioteki Sejmowej

[1] Regina Czarnecka, Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918-1921, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 26 z 2003.

[2] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, poz. 656.

[3] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 369, 570.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_22_z_4_czerwca_1921_roku,_s._1027-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 4 czerwca 1921 roku, s. 1027.

[5] Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 163, 689.

[6] Baza Biblioteki Sejmowej

[7] Zarządzenie Ministra Przemysłu i Handlu z dnia 30 marca 1929 r. w sprawie mianowania radców do Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie (Monitor Polski 1929 Nr 82, poz. 185).

[8] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Księstwo halicko-wołyńskie (do 1349)	Berthold Stecher Matthäus Stecher
Rzeczpospolita Obojga Narodów (1349–1772)	Peter Stecher Hanuszko Czerkes Rusin Janusz Tłumacz Mateusz Mikułka Paweł Kampian Stanisław Gąsiorek Stanisław Scholz Bartłomiej Uberowicz Marcin Kampian Erazm Sykst Jan Alnpeck Józef Bartłomiej Zimorowic Marcin Anczewski Dominik Wilczek Józef Jaśkiewicz Jakub Bernatowicz
Monarchia Habsburgów, Cesarstwo Austrii, Austro-Węgry (1772–1918)	Marcin Mercenier Franciszek Longchamps de Bérier Franciszek Antoni Lorenz Jan Hoffman Jan Homme Emil Gerard Festenburg Michał Gnoiński Karol Höpflingen-Bergendorf Franciszek Kröbl Julian Szemelowski Florian Ziemiałkowski Aleksander Jasiński Michał Gnoiński Wacław Dąbrowski Edmund Mochnacki Godzimir Małachowski Michał Michalski Stanisław Ciuchciński Józef Neumann Tadeusz Rutowski
II Rzeczpospolita (1918–1939)	Władysław Stesłowicz (p.o.) Józef Neumann Jan Strzelecki (p.o.) Otto Nadolski (p.o.) Jan Brzozowski-Haluch Wacław Drojanowski Stanisław Ostrowski
II wojna światowa (1939-1944)	Fiodor Jeremenko Jurij Polanśkyj Hans von Kujath Egon Höller
USRR (1944-1991)	Wiaczesław Sekretariuk Wołodymyr Piechota Bohdan Kotyk
Ukraina (od 1991)	Wasyl Szpicer Wasyl Kujbida Lubomyr Buniak Zinowij Siryk (p.o.) Andrij Sadowy