Jan Dyszkiewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Dyszkiewicz
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1895
Maćkówka

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Jan Dyszkiewicz (ur. 1 czerwca 1895 w Maćkówce, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się we wsi Maćkówka, w ówczesnym powiecie łańcuckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Walentego[1]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii.

1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, a jego oddziałem macierzystym był 37 Pułk Piechoty[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1821. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 37 pp[3]. W listopadzie tego roku został przydzielony z 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nisko w Łańcucie na stanowisko oficera instrukcyjnego[4]. Później został przeniesiony do 38 Pułku Piechoty w Przemyślu z pozostawieniem na stanowisku oficera instrukcyjnego[5]. W grudniu 1923 został przydzielony do Oddziału III Sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[6][7][8]. W lipcu 1929 został przeniesiony z DOK X do 38 pp[9]. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 66. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W marcu 1931 został wyznaczony na stanowisko kwatermistrza[11][12], a w czerwcu 1933 przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[13]. We wrześniu 1935 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Sienkiewicze”[14]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15]. Na stanowisku dowódcy batalionu pozostał do września 1939. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej. Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-10].
  2. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 127.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 69.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 1 listopada 1922 roku, s. 816.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236, 421, 1473.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 16 grudnia 1923 roku, s. 724.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 63, 219, 364.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 198.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 190.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 93.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38, 568.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 102.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 470.
  16. ↑ Straty ↓, numer jeniecki 16019.
  17. ↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 6.
  19. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38.
  20. ↑ M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Dyszkiewicz&oldid=67246364”