Jaskinia Piekło pod Skibami
50°49′52″N 20°25′57″E/50,831111 20,432500| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
57[1] m |
| Deniwelacja |
8[1] |
| Wysokość otworów |
315[1] m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
35[1] m |
| Ekspozycja otworów |
ku NW, NE, |
| Ochrona i dostępność |
|
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) G-2.11[1] |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°49′52″N 20°25′57″E/50,831111 20,432500
| |
Jaskinia Piekło pod Skibami – jaskinia położona na północno-zachodnim stoku Góry Żakowej w Paśmie Zelejowskim, na wschód od Gałęzic.
Łączna długość jaskini wynosi 57 metrów, z czego główny korytarz liczy 20 m. Do wnętrza prowadzą 4 otwory – duży, główny, przez który można łatwo dostać się do środka oraz 3 mniejsze o niewielkiej średnicy. Niedaleko głównego wejścia znajduje się niespełna metrowej głębokości zagłębienie, które prawdopodobnie powstało po zasypaniu szybu górniczego. Teren wokół jaskini, wchodzący w skład rezerwatu Góra Żakowa, na przestrzeni od XV do XVII wieku był miejscem poszukiwań rud srebra i ołowiu. W 1954 roku jaskinię objęto ochroną jako pomnik przyrody nieożywionej.
Jaskinia posiada bardzo ubogą szatę naciekową składającą się z kilku wystąpień polewy kalcytowej. Jaskinia, a w szczególności jej wąskie i trudno dostępne boczne korytarze są zamieszkane przez nietoperze, wśród których można wymienić następujące gatunki: nocek duży, mroczek późny, gacek szary i mopek zachodni. Znaleźć tu można także niektóre gatunki pająków.
Koło jaskini przechodzi 
niebieski szlak turystyczny prowadzący z Chęcin do Łagowa.
Nazwę Piekło okoliczna ludność nadała jaskini już w XVIII wieku. Według legendy, z jej czeluści miały wylatywać diabły, by zło na świecie czynić.
Jaskini Piekło swoją nazwę zawdzięcza odległy o 7 km Raj.