Jerzy Kisielnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Kisielnicki
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

25 października 1939
Warszawa

Prof. dr hab. inż. nauk ekonomicznych
Specjalność: Organizacja i zarządzanie
Informatyka gospodarcza
Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Doktorat

1969 – nauki ekonomiczne
Szkoła Główna Planowania i Statystyki

Habilitacja

1976 – Ekonomiczne zastosowania informatyki
Uniwersytet Warszawski

Profesura

1986

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Wydział

Wydział Zarządzania

Okres zatrudn.

1972 do chwili obecnej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Za Zasługi dla Policji”

Jerzy Kisielnicki (ur. 25 października 1939 w Warszawie) – polski naukowiec, profesor zwyczajny nauk ekonomicznych, doktor habilitowany inż., dydaktyk, specjalista w zakresie projektowania i wdrażania systemów informatycznych i informacyjnych dla zarządzania, analizy systemowej organizacji, doskonalenia metod i technik zarządzania[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1961 ukończył Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego – Wydział Technologii Rolno-Spożywczej. W 1969 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Siedem lat później na Uniwersytecie Warszawskim uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych, natomiast w 1986 r. otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych[1][2].

W 1972 podjął pracę jako kierownik Katedry Systemów Informatycznych Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W 1975 został kierownikiem Katedry Organizacji i Zarządzania w Wyższej Szkole Handlu i Prawa. W latach 1990–1995 sprawował funkcję prorektora do spraw naukowo-dydaktycznych w Pierwszej Prywatnej Wyższej Szkole Businessu i Administracji w Warszawie. W 1999 rozpoczął pracę w charakterze profesora zwyczajnego na Wydziale Inżynierii Produkcji Politechniki Warszawskiej, a następnie na Wydziale Zarządzania Politechniki Warszawskiej[1][2][3].

Członek wielu komitetów i instytutów, krajowych i zagranicznych konferencji oraz seminariów naukowych. Dokonania naukowo-twórcze odnoszą się do ponad 300 oryginalnych prac naukowych, artykułów i książek, publikowanych w języku polskim, angielskim i rosyjskim[1][2][4]. Przygotował i opracował około 200 ekspertyz i opracowań naukowo-badawczych oraz projektowych. Realizator i koordynator krajowych programów TEMPUS-CUBIS i TEMPUS-FIGURA, a także koordynator krajowy Programu Phare pt. Transformacja systemu finansowego w krajach Europy Środkowej i Wschodniej. Kierował realizacją Strategii Informatyzacji NBP – Warszawa[1][2][3].

Stanowiska[edytuj | edytuj kod]

Członkostwa[edytuj | edytuj kod]

Nagrody, wyróżnienia, odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Działalność pozanaukowa[edytuj | edytuj kod]

Stworzył od podstaw Katedrę Zarządzania Systemami Informacyjnymi na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W Uczelni Łazarskiego stworzył i kierował do roku 2011 Centrum Kształcenia Podyplomowego. Był wiceprzewodniczącym w Radzie Informatyki (w latach 2007–2009), a także w Radzie Konsultacyjnej Programu PESEL II przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Znany jest również z działalności w organizacjach zawodowych. Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Informatycznego i pełnił funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Naukowego Towarzystwa Informatyki Ekonomicznej. Jest członkiem komitetu doradczego American Biographical Institute, zajmującego się promowaniem osiągnięć osób z różnych sfer działalności społecznej i gospodarczej[1][2][5].

Za działalność szkoleniową dla budownictwa został wyróżniony Dyplomem zasłużonych dla budownictwa (2009) oraz honorową statuetką Stowarzyszenia „Damy Radę” za działalność szkoleniową, społeczną i charytatywną na rzecz walki z wykluczeniem społecznym (2007).

Ważne publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Informatyczna infrastruktura zarządzania, PWN, Warszawa 1993
  • Zarządzanie, PWE, Wyd. II, Warszawa 2014
  • Zarządzanie a Informatyka, Placet, Warszawa 2014
  • Zarządzanie projektami, Wolters Kluwer, Wyd. II, Warszawa 2014
  • Zarządzanie projektami badawczo-rozwojowymi, Wolters Kluwer, Warszawa 2013
  • Virtual Technologies – Concepts, Methods, Tools and Applications, editor, III vol. Information Science Reference, Hershey – New York w 2008 r.[1][2][3][5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j B. Nowicki, M. Trojanowska: Biogramy profesorów, docentów i doktorów habilitowanych. Wydziału Inżynierii Produkcji, dawniej Mechaniczny Technologiczny. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2002, s. 64–65.
  2. a b c d e f g h i j Jerzy Kisielnicki – biogram. Centrum Informatyzacji Politechniki Warszawskiej. [dostęp 2015-08-28].
  3. a b c d prof. dr hab. inż. Jerzy Kisielnicki. Wydział Zarządzania, Uniwersytet Warszawski. [dostęp 2015-08-28].
  4. MBA Zarządzanie – Kadra wykładowców. Centrum Kształcenia Podyplomowego – Uczelnia Łazarskiego. [dostęp 2015-08-28].
  5. a b prof. dr hab. inż. Jerzy Kisielnicki. Zakład Informatyki Gospodarczej. [dostęp 2015-08-28].