Jewgienij Obuchow

Jewgienij Obuchow

Евгений Обухов

sierżant
Data i miejsce urodzenia	1921 Malgi, gubernia permska
Data i miejsce śmierci	14 marca 1944 Małoje Fomkino, obwód pskowski
Przebieg służby
Lata służby	1942–1944
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	551 samodzielny batalion saperski 253 Dywizji Piechoty 40 Armii
Stanowiska	dowódca oddziału
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Jewgienij Michajłowicz Obuchow (ros. Евгений Михайлович Обухов, ur. 1921 we wsi Malgi obecnie w rejonie wierieszczaginskim w Kraju Permskim, zm. 14 marca 1944 we wsi Małoje Fomkino w rejonie pskowskim w obwodzie pskowskim) – radziecki wojskowy, sierżant, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył niepełną szkołę średnią, pracował w rejonowym węźle łączności w Wierieszczagino. W styczniu 1942 został powołany do Armii Czerwonej, od lutego 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami. Walczył na Froncie Północno-Zachodnim, Woroneskim, 1 Ukraińskim i Leningradzkim. Pod koniec września 1943 jako dowódca oddziału 551 samodzielnego batalionu saperskiego 253 Dywizji Piechoty 40 Armii w stopniu sierżanta wyróżnił się podczas forsowania Dniepru w rejonie wsi Chodorow w rejonie mironowskim w obwodzie kijowskim. 25 września 1943 jako dowódca pontonu przeprawił 25 żołnierzy. Podczas przeprawy ponton będąc sto metrów od brzegu znalazł się pod ostrzałem wroga; Obuchowowi udało się wyprowadzić go poza zasięg ognia, jednak od dziur po kulach i odłamkach zaczął tonąć. Według uzasadnienia z wniosku o przyznanie tytułu Bohatera Związku Radzieckiego, po zatkaniu dziur płaszczami i czapkami, Obuchow kazał wybierać wodę kociołkami. Mimo dziur, ponton dotarł na prawy brzeg Dniepru. W momencie wysadzania desantu na brzeg, Niemcy dostrzegli ponton i załogę w świetle flary i otworzyli ogień, raniąc dowódcę grupy desantowej, po którym dowodzenie przejął Obuchow, który zadał wrogowi straty w ludziach. Zauważywszy bunkier wroga, którego ogień nie pozwolił przeprawić się reszcie łodzi, podczołgał się do niego i wrzucił tam dwa granaty, niszcząc karabin maszynowy i zabijając dwóch strzelców, co umożliwiło reszcie żołnierzy zbliżyć się do brzegu i bezpiecznie wysadzić desant. Gdy naprawił ponton uszkodzony przez pociski wroga, podobno udało mu się nim ponownie przekroczyć Dniepr i przetransportować nocą dwa działka przeciwpancerne i 50 żołnierzy, którzy następnie wzięli udział w walkach o przyczółek na prawym brzegu Dniepru. Później przetransportował 12 rannych żołnierzy przez Dniepr podczas ostrzału i w ciągu najbliższych dwóch dni miał ponad 30-krotnie przekroczyć Dniepr, transportując podobno przeszło 650 żołnierzy i 6 działek przeciwpancernych i 8 karabinów maszynowych. W grudniu 1943 wraz ze swoją jednostką został przeniesiony do rezerwy Stawki Najwyższego Naczelnego Dowództwa, a następnie skierowany na Front Leningradzki. Zginął w walce. Został pochowany we wsi Kieb w rejonie pskowskim. W Wierieszczagino jego imieniem nazwano ulicę.

Odznaczenia

• Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (10 stycznia 1944)
• Order Lenina (10 stycznia 1944)
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (24 października 1943)